DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42397#0291
Przypisy do stron 240-246 °&287
4 J. Białostocki, Kryzysy w sztuce, [w:] O kryzysie. Rozmowy w Castel Gandolfo,
1985, t. 2, Warszawa 1990, s. 161. Termin „fulguracja” w odniesieniu do
sztuki podjął M. Porębski (Ubi leones, [w:] Przed Wielkim Jutrem. Sztuka 1905-
-1918. Materiały Sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Warszawa 1993).
5 Podstawowy zarys dziejów pojęcia „nowości” jako stałego elementu kultu-
ry europejskiej: E. R. Curtius, European Literaturę and the Latin Middle
Ages, New York 1953, s. 162-166. Wyczerpującą literaturę dotyczącą an-
tynomii „nowi’ - „dawni” podaje K. Secomska {Spór o starożytność. Proble-
my malarstwa w „Paralelach” Perrault, Warszawa 1991, s. 44, przyp. 1-6).
6 W. Strzemiński, Bilans modernizmu, [w:] tenże, Pisma, oprać. Z. Barano-
wicz, Wrocław 1975, s. 119.
7 Spośród wielu świadectw przytoczmy rozważania o „chwilach przełomo-
wych” - C. Jellenta, Stulecie plastyki polskiej, „Prawda” 1901, nr 3.
8 W. Juszczak, Malarstwo polskie. Modernizm, Warszawa 1977, s. 10.
9 Ibidem, s. 11. Dodać tu można słowa M. Porębskiego: „nie każde nasilenie
modernizmu stwarza przesłanki pod rzeczywiste odnowienie sztuki i cywi-
lizacji” (.Modernizm i modernizmy..., s. 41).
10 P. L. Richard, L’Univers imaginaire de Mallarme, Paris 1961, s. 156, cyt.
za: katalog wystawy W kręgu „Chimery". Sztuka i literatura polskiego mo-
dernizmu, Warszawa 1980, s. 13.
11 Tak na przykład analizuje sztukę tego czasu J. Kębłowski (Dzieje sztuki
polskiej, Warszawa 1987, s. 195 i n.).
12 S. Witkiewicz, Aleksander Gierymski, [w:] tenże, Pisma zebrane, t. 2: Mo-
nografie artystyczne, oprać. M. Olszaniecka, Kraków 1974, s. 364.
13 W. Juszczak, Malarstwo..., s. 45.
14 Słowo stosowane przez A. Gierymskiego.
15 W. Juszczak, Malarstwo..., s. 39, przyp. 65.
16 S. Tarnowski, Matejko, Kraków 1897, s. 466 (autor powołuje się na ustną
relację J. Unierzyskiego, ucznia i zięcia Matejki).
17 M. Olszaniecka, Wstęp, [w:] S. Witkiewicz, Pisma zebrane, t. 1, s. LXIII.
18 O obecności Matejki w sztuce polskiego modernizmu por. też W. Juszczak,
Malarstwo..., s. 43.
19 Ibidem, s. 45, przyp. 80.
20 S. Żeromski, Literatura a życie polskie, [w:] tenże, Dzieła, t. 4, pod red.
S. Pigonia, Warszawa 1957, s. 86.
21 W. Juszczak, Malarstwo..., s. 86.
22 Jak to pokazał J. Malinowski, Imitacje świata. O polskim malarstwie i kry-
tyce artystycznej drugiej połowy XIX wieku, Kraków 1987, s. 192 i n.
23 Por. interpretacje A. Ławniczakowej w katalogu wystawy Galeria Rogaliń-
ska Edwarda Raczyńskiego, Poznań 1997, nr 215 i 218.
24 W. Okoń, Sztuka i narracja. O obrazowej narracji w malarstwie polskim II
połowy XIX wieku, Wrocław 1988, s. 120.
4 J. Białostocki, Kryzysy w sztuce, [w:] O kryzysie. Rozmowy w Castel Gandolfo,
1985, t. 2, Warszawa 1990, s. 161. Termin „fulguracja” w odniesieniu do
sztuki podjął M. Porębski (Ubi leones, [w:] Przed Wielkim Jutrem. Sztuka 1905-
-1918. Materiały Sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Warszawa 1993).
5 Podstawowy zarys dziejów pojęcia „nowości” jako stałego elementu kultu-
ry europejskiej: E. R. Curtius, European Literaturę and the Latin Middle
Ages, New York 1953, s. 162-166. Wyczerpującą literaturę dotyczącą an-
tynomii „nowi’ - „dawni” podaje K. Secomska {Spór o starożytność. Proble-
my malarstwa w „Paralelach” Perrault, Warszawa 1991, s. 44, przyp. 1-6).
6 W. Strzemiński, Bilans modernizmu, [w:] tenże, Pisma, oprać. Z. Barano-
wicz, Wrocław 1975, s. 119.
7 Spośród wielu świadectw przytoczmy rozważania o „chwilach przełomo-
wych” - C. Jellenta, Stulecie plastyki polskiej, „Prawda” 1901, nr 3.
8 W. Juszczak, Malarstwo polskie. Modernizm, Warszawa 1977, s. 10.
9 Ibidem, s. 11. Dodać tu można słowa M. Porębskiego: „nie każde nasilenie
modernizmu stwarza przesłanki pod rzeczywiste odnowienie sztuki i cywi-
lizacji” (.Modernizm i modernizmy..., s. 41).
10 P. L. Richard, L’Univers imaginaire de Mallarme, Paris 1961, s. 156, cyt.
za: katalog wystawy W kręgu „Chimery". Sztuka i literatura polskiego mo-
dernizmu, Warszawa 1980, s. 13.
11 Tak na przykład analizuje sztukę tego czasu J. Kębłowski (Dzieje sztuki
polskiej, Warszawa 1987, s. 195 i n.).
12 S. Witkiewicz, Aleksander Gierymski, [w:] tenże, Pisma zebrane, t. 2: Mo-
nografie artystyczne, oprać. M. Olszaniecka, Kraków 1974, s. 364.
13 W. Juszczak, Malarstwo..., s. 45.
14 Słowo stosowane przez A. Gierymskiego.
15 W. Juszczak, Malarstwo..., s. 39, przyp. 65.
16 S. Tarnowski, Matejko, Kraków 1897, s. 466 (autor powołuje się na ustną
relację J. Unierzyskiego, ucznia i zięcia Matejki).
17 M. Olszaniecka, Wstęp, [w:] S. Witkiewicz, Pisma zebrane, t. 1, s. LXIII.
18 O obecności Matejki w sztuce polskiego modernizmu por. też W. Juszczak,
Malarstwo..., s. 43.
19 Ibidem, s. 45, przyp. 80.
20 S. Żeromski, Literatura a życie polskie, [w:] tenże, Dzieła, t. 4, pod red.
S. Pigonia, Warszawa 1957, s. 86.
21 W. Juszczak, Malarstwo..., s. 86.
22 Jak to pokazał J. Malinowski, Imitacje świata. O polskim malarstwie i kry-
tyce artystycznej drugiej połowy XIX wieku, Kraków 1987, s. 192 i n.
23 Por. interpretacje A. Ławniczakowej w katalogu wystawy Galeria Rogaliń-
ska Edwarda Raczyńskiego, Poznań 1997, nr 215 i 218.
24 W. Okoń, Sztuka i narracja. O obrazowej narracji w malarstwie polskim II
połowy XIX wieku, Wrocław 1988, s. 120.