Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (6.1999)

Z rozważań
nad Hansem
Brandtem

2. Św. Jerzy z Dworu Artusa w Gdańsku 3. Wit Stosz, nagrobek Kazimierza
Jagiellończyka, płyta nawierzchnia, ok.
1492 r. Katedra na Wawelu

przypadkach podobnie wysoka jakość artystyczna, przemawia raczej za
słusznością tezy o jednym autorze. Podbudowują ją przekazy źródłowe
o pobycie Hansa Brandta w Gnieźnie przed 1486 r. oraz w Gdańsku
w 1485 r., gdzie zawarł kontrakt na prace budowlane w kościele Maria-
ckim. Gdańska rzeźba, jak stwierdziła Barbara Tuchołka, musiała powstać
w okresie pomiędzy zakończeniem odbudowy Dworu Artusa w 1481 r.,
opuszczeniem go w 1487 r. przez Bractwo św. Jerzego, które według
wszelkiego prawdopodobieństwa było jej fundatorem. Datowanie płyty
nagrobnej na lata osiemdziesiąte XV w. wydaje się być zatem uzasad-
nione. Nie przekonuje mnie natomiast doszukiwanie się zależności po-
między płytą gnieźnieńską a krakowskim dziełem Stosza. Sugerowana
przez doktora P. Mrozowskiego zbieżność w ukształtowaniu ornatu arcy-
biskupa i kapy koronacyjnej króla jest bardzo ogólna - oba motywy w rze-
czywistości więcej dzieli niż łączy. Do sprawy datowania gnieźnieńskiego
nagrobka na podstawie stylu wrócę jeszcze w dalszej części wypowiedzi.
Zdaniem dr. Mrozowskiego wypuszczenie Brandta z więzienia mogło-
by wskazywać, że doprowadził do końca prace przy jakimś nagrobku
w Gnieźnie, podczas gdy mauzoleum pozostawało nieukończone do
1499 r. Hans Brandt rzeczywiście znalazł się na wolności: w 1491 r.
pracował w Toruniu - to ostatnia pewna informacja o jego losach -

27