DOI Artikel:
Oszczanowski, Piotr: "Gdańszczanin we Wrocławiu": czy można mówić o ekspozyturze sztuki gdańskiej we Wrocławiu na przełomie XVI i XVII wieku?
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.42239#0124
Piotr
Oszczanowski
25. Gerhard Hendrik (1559-1615) oraz
M Riedl i F. Lochner, ambona w kościele
zamkowym Św. Jana Apostoła i Ewange-
listy w Oleśnicy. Drewno polichromo-
wane, malowidła na płótnie, 1605 r.
przypisać mu jedno z wrocławskich epitafiów oraz szczyty tutejszych
rynkowych kamienic (m.in. nr 27, 28, 36, 40 i 52)11'. Wszystko to są
jedynie hipotezy i pretekst do kolejnych, gruntownych badań118.
Następny gdańszczanin - Stephan Stobe, wzmiankowany we
Wrocławiu w latach 1621-1626, przybył na Śląsk około roku 1620. Czy był
on z początku pomocnikiem lub uczniem Zimmermanna, czy z czasem
stał się samodzielnym mistrzem - tego do końca nie wiemy . W roku
1621 podczas ślubu z córką wrocławskiego kupca Johanna Erlebecka
określany jest jako „Bildhauergesellen, weiland Stephan Stobes Burgers und
Saltzbackers zu Konigsberg in Preussen nachgelassenen Sohn". Nie-znamy
jego dzieł, ani innych szczegółów z życiorysu. Z kolei kamieniarz Hans
117 Epitafium zmarłej w 1620 r. Rosiny Hund w kościele Św. Marii Magdaleny w niczym się specjalnie nie
wyróżnia od pozostałych dzieł z tego czasu. Stąd atrybucja ta jest wysoko wątpliwa. Na ten temat zob. Bimler
(1934a), s. 135.
llx Również pozbawione poważniejszych argumentów jest hipotetyczne przypisanie mu dwóch figur ze
zbiorów Zamku Królewskiego w Krakowie (Wawel). Datowane na około 1635 r. drewniane rzeźby
przedstawiające króla Zygmunta III Wazę jako Dawida i Władysława IV Wazę jako Salomona nie posiadają
zbyt wielu cech charakterystycznych dla rzeźby gdańskiej i wrocławskiej 1 ćwierci XVII w. Na temat tych dzieł
zob. - F. Polleros Between Typolog}/ and Psychology: The Role of the Identyfication in updating Old Testament
Representations, „Artibus et Historiae an Art Anthology", No. XXIV (XII), Viennae 1991, s. 91, il. 14 i il. 15 na
s. 92.
122
Oszczanowski
25. Gerhard Hendrik (1559-1615) oraz
M Riedl i F. Lochner, ambona w kościele
zamkowym Św. Jana Apostoła i Ewange-
listy w Oleśnicy. Drewno polichromo-
wane, malowidła na płótnie, 1605 r.
przypisać mu jedno z wrocławskich epitafiów oraz szczyty tutejszych
rynkowych kamienic (m.in. nr 27, 28, 36, 40 i 52)11'. Wszystko to są
jedynie hipotezy i pretekst do kolejnych, gruntownych badań118.
Następny gdańszczanin - Stephan Stobe, wzmiankowany we
Wrocławiu w latach 1621-1626, przybył na Śląsk około roku 1620. Czy był
on z początku pomocnikiem lub uczniem Zimmermanna, czy z czasem
stał się samodzielnym mistrzem - tego do końca nie wiemy . W roku
1621 podczas ślubu z córką wrocławskiego kupca Johanna Erlebecka
określany jest jako „Bildhauergesellen, weiland Stephan Stobes Burgers und
Saltzbackers zu Konigsberg in Preussen nachgelassenen Sohn". Nie-znamy
jego dzieł, ani innych szczegółów z życiorysu. Z kolei kamieniarz Hans
117 Epitafium zmarłej w 1620 r. Rosiny Hund w kościele Św. Marii Magdaleny w niczym się specjalnie nie
wyróżnia od pozostałych dzieł z tego czasu. Stąd atrybucja ta jest wysoko wątpliwa. Na ten temat zob. Bimler
(1934a), s. 135.
llx Również pozbawione poważniejszych argumentów jest hipotetyczne przypisanie mu dwóch figur ze
zbiorów Zamku Królewskiego w Krakowie (Wawel). Datowane na około 1635 r. drewniane rzeźby
przedstawiające króla Zygmunta III Wazę jako Dawida i Władysława IV Wazę jako Salomona nie posiadają
zbyt wielu cech charakterystycznych dla rzeźby gdańskiej i wrocławskiej 1 ćwierci XVII w. Na temat tych dzieł
zob. - F. Polleros Between Typolog}/ and Psychology: The Role of the Identyfication in updating Old Testament
Representations, „Artibus et Historiae an Art Anthology", No. XXIV (XII), Viennae 1991, s. 91, il. 14 i il. 15 na
s. 92.
122