DOI article:
Kowalska, Helena: Obraz "Alegoria cnoty małżeńskiej": klucz do drugiego oblicza sztuki Hermana Hana
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.42239#0153
3. Anton Molier, Portret młodej
gdańskiej patrycjuszki, 1598 r.
Myślę, ze podstawowa analiza preikonograficzna i ikonograficzna
omawianego obrazu wymaga raz jeszcze dokładnego przemyślenia.
Trudno też zgodzić się z identyfikacją postaci przeprowadzoną przez
J. Tylickiego W parach na pierwszym planie w centrum obrazu widzi on
„pejsatych Żydów" oraz towarzyszące im „rozpoznawalne po goździkach
we włosach kurtyzany". Czy kobiety ze skromnie spuszczonym wzro-
kiem, bez widocznych oznak tej profesji w ubiorze, to rzeczywiście kurty-
zany? Czy może raczej młode, bogate damy, których prezentacji dokonują
nawzajem dwaj młodzi ludzie. Córom Wenery nie wolno było nosić zbyt-
kowej odzieży, jedwabi, złota, srebra, pereł, kamieni szlachetnych i dro-
gocennych futer - regulowały to odpowiednie przepisy wydane przez
władze miejskie11. Czerwone goździki we włosach należy raczej rozumieć
jako pompony, którymi młode panny ozdabiały skronie.
Czy rzeczywiście są to kurtyzany, przeciw którym włodarze miasta
w roku 1598, właśnie za kadencji burmistrza Johanna von der Tinde,
zaostrzyli przepisy nakazujące im noszenia specjalnego nakrycia głowy,
w celu odróżnienia ich od uczciwych kobiet12. Na obrazie datowanym
przez J. Tylickiego na 1600 rok nie mamy jednak potwierdzenia tego
przepisu - z czego możemy wnioskować, iż kobiety te niewiele mają
wspólnego z tym najstarszym zawodem świata.
11 M. Bogucka Życie codzienne w Gdańsku. Wiek XV- XVII, Warszawa 1967, s. 116.
12 Ibidem, s. 117,
Obraz
Alegoria
Cnoty
Małżeńskiej.
Klucz do
drugiego
oblicza
sztuki
Hermana
Hana
151
gdańskiej patrycjuszki, 1598 r.
Myślę, ze podstawowa analiza preikonograficzna i ikonograficzna
omawianego obrazu wymaga raz jeszcze dokładnego przemyślenia.
Trudno też zgodzić się z identyfikacją postaci przeprowadzoną przez
J. Tylickiego W parach na pierwszym planie w centrum obrazu widzi on
„pejsatych Żydów" oraz towarzyszące im „rozpoznawalne po goździkach
we włosach kurtyzany". Czy kobiety ze skromnie spuszczonym wzro-
kiem, bez widocznych oznak tej profesji w ubiorze, to rzeczywiście kurty-
zany? Czy może raczej młode, bogate damy, których prezentacji dokonują
nawzajem dwaj młodzi ludzie. Córom Wenery nie wolno było nosić zbyt-
kowej odzieży, jedwabi, złota, srebra, pereł, kamieni szlachetnych i dro-
gocennych futer - regulowały to odpowiednie przepisy wydane przez
władze miejskie11. Czerwone goździki we włosach należy raczej rozumieć
jako pompony, którymi młode panny ozdabiały skronie.
Czy rzeczywiście są to kurtyzany, przeciw którym włodarze miasta
w roku 1598, właśnie za kadencji burmistrza Johanna von der Tinde,
zaostrzyli przepisy nakazujące im noszenia specjalnego nakrycia głowy,
w celu odróżnienia ich od uczciwych kobiet12. Na obrazie datowanym
przez J. Tylickiego na 1600 rok nie mamy jednak potwierdzenia tego
przepisu - z czego możemy wnioskować, iż kobiety te niewiele mają
wspólnego z tym najstarszym zawodem świata.
11 M. Bogucka Życie codzienne w Gdańsku. Wiek XV- XVII, Warszawa 1967, s. 116.
12 Ibidem, s. 117,
Obraz
Alegoria
Cnoty
Małżeńskiej.
Klucz do
drugiego
oblicza
sztuki
Hermana
Hana
151