Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (6.1999)

(

pozo. skierniewicki (1953), Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 8: Woj. lubelskie,
pow. krasnostawski (1964).
Najważniejszy rozdział w Jej karierze zawodowej rozpoczął się
w 1948 r., kiedy to w ramach prac zleconych związała się z Gabinetem
Rycin Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie, gdzie przepracowała
łącznie 44 lata. Stały etat uzyskała 1 marca 1951 r., stanowisko bibliote-
karza dyplomowanego w 1964 r., a starszego kustosza dyplomowanego
w 1971 r. Od 1954 r. była zastępcą, najbliższym współpracownikiem
i współautorką niektórych publikacji prof. Stanisławy Sawickiej, wybitnej
i zasłużonej kustoszki Gabinetu Rycin. W okresie 1966-1986 pełniła
funkcję kierowniczki Gabinetu Rycin BUW, 29 marca 1991 r. przeszła na
emeryturę, przez rok pracowała jeszcze na pół etatu.
Była osobą o wybitnej i głębokiej wiedzy w zakresie rysunków artysty-
cznych i architektonicznych, grafiki europejskiej i muzealnictwa. Odbyła
kilkumiesięczne stypendia, m. in. w paryskiej Biliotheąue Nationale,
Cabinet des Dessins w Luwrze, British Museum i Victoria & Albert
Museum w Londynie. Położyła ogromne zasługi przy porządkowaniu
ocalałych w czasie wojny i powracających po rewindykacji zbiorach Gabi-
netu Rycin BUW. Dbała o merytoryczne opracowywanie tych zasobów
i gromadzenie specjalistycznej literatury. Zajmowała się również dydak-
tyką, prowadząc wykłady dla studentów, głównie warszawskich uczelni,
z zakresu historii rysunku i grafiki, technik rysunkowych, w których była
wybitnym ekspertem oraz ilustratorstwa. Była członkiem warszawskiego
oddziału Stowarzyszenia Historyków Sztuki oraz współzałożonego przez
prof. St. Sawicką International Advisory Committee of Keepers of Public
Collections of Graphic Art, reprezentując w tej ważnej organizacji jedyny
polski zbiór graficzny - Gabinet Rycin BUW. Odznaczona została nagro-
dami rektora Uniwersytetu Warszawskiego, Towarzystwa Miłośników
Historii, Towarzystwa Przyjaciół Warszawy oraz Złotym Krzyżem Zas-
ługi-
Działalność naukowa Teresy Sulerzyskiej skupiona była wokół rysun-
ków artystycznych polskich i obcych, polskich rysunków architektoni-
cznych, grafiki ilustracyjnej XVII w. oraz kolekcjonerstwa. Temperament
naukowy predysponował Ją do form krótkich i zwięzłych, w których
czuła się najpewniej. Były to erudycyjne komentarze w zagranicznych
i polskich katalogach wystaw oraz artykuły, w których próżno by szukać
jednego zbędnego słowa, publikowane na łamach czasopism lub w księ-
gach pamiątkowych, polskich i zagranicznych. Była znana i ceniona przez
międzynarodową społeczność uczonych, zajmujących się rysunkami szkół
europejskich. Proponowała nowe atrybucje i datowania, rozszyfrowywała
trafnie sceny, wcześniej błędnie lub wcale nie odczytane. Cechowała Ją
wyjątkowa wnikliwość, pracowitość, precyzja i oszczędność słowa.
Przeprowadzała drobiazgowe studia najmniejszego detalu przedstawie-
nia. Szlifowała do ostatecznych granic swoje teksty, przypominające po
ukończeniu drogocenny klejnot bez skazy.

Teresa
Jadwiga
Sulerzyska
(1925-1998)

195