DOI Artikel:
Zwierzchowski, Roman: Figura nagrobna w krypcie Suchodolskich w końskowolskiej farze: (przyczynek do sepulkralnej sztuki doby baroku w Polsce)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27408#0206
202
ROMAN ZWIERZCHOWSKI
jakiś rzeźbiarz włoski, czasowo działający w Polsce27, czy spolonizowany
architekt rodem z Italii, na dłużej osiadły w pobliskim Kazimierzu, Piotr
Likiel28, wypada zgodzić się z opinią o wysokim poziomie tych dzieł, współ-
tworzących obraz polskiej rzeźby w drugiej ćwierci XVII wieku.
Uwzględniwszy wszystkie przytoczone tu okoliczności, wydaje się wielce
prawdopodobne, że nagrobna rzeźba z krypty Suchodolskich może okazać się
ważnym składnikiem oeuvre mistrza figur z Tarłowa, mimo braku drobnych
detali zdobniczych oraz częściowej destrukcji figury, co utrudnia przeprowa-
dzenie dokładniejszych studiów porównawczych. Trudno także liczyć na odkry-
cie nowych, dotychczas nie znanych źródeł jednoznacznie wyjaśniających oko-
liczności powstania nagrobka. Pozostanie zapewne nie wyjaśniona kwestia prze-
kazania rodowego grobu Opalińskich rodzinie Suchodolskich, podobnie jak
w sferze pytań pozostać musi również i to, czy grób ten mógł być miejscem
czasowego zdeponowania ciała Lubomirskiej na czas przygotowania właściwego
mauzoleum w krypcie i kaplicy południowej, lepiej odpowiadającego wyra-
finowanemu gustowi i poglądom na sprawy ostatecznie uczonego małżonka29.
Wszystkie te pytania i nie rozstrzygnięte wątpliwości nie zmieniają faktu,
iż polskiej historii sztuki przybył nowy przedmiot badań, kultura polska od-
zyskała zaś utracony niegdyś obiekt sztuki.
27 Karpowicz, Sztuka polska XVII wieku, s. 85.
28 A. Miłobędzki, Architektura polska XVII wieku, Warszawa 1980, s. 212.
29 Zastanawiać może cytowany przez T. Grzybkowską (dz. cyt., s. 257) fragment testamentu
Marszałka odnoszący się do grobu w Końskowoli, a w szczególności użycie przezeń zwrotu
„w której teraz leży”. Por. też: R. Zwierzchowski, Kościół parafialny p.w. Znalezienia
Krzyża Sw. w Końskowoli, „Roczniki Humanistyczne”, 26(1978), z. 4, s. 87, przypis 39.
ROMAN ZWIERZCHOWSKI
jakiś rzeźbiarz włoski, czasowo działający w Polsce27, czy spolonizowany
architekt rodem z Italii, na dłużej osiadły w pobliskim Kazimierzu, Piotr
Likiel28, wypada zgodzić się z opinią o wysokim poziomie tych dzieł, współ-
tworzących obraz polskiej rzeźby w drugiej ćwierci XVII wieku.
Uwzględniwszy wszystkie przytoczone tu okoliczności, wydaje się wielce
prawdopodobne, że nagrobna rzeźba z krypty Suchodolskich może okazać się
ważnym składnikiem oeuvre mistrza figur z Tarłowa, mimo braku drobnych
detali zdobniczych oraz częściowej destrukcji figury, co utrudnia przeprowa-
dzenie dokładniejszych studiów porównawczych. Trudno także liczyć na odkry-
cie nowych, dotychczas nie znanych źródeł jednoznacznie wyjaśniających oko-
liczności powstania nagrobka. Pozostanie zapewne nie wyjaśniona kwestia prze-
kazania rodowego grobu Opalińskich rodzinie Suchodolskich, podobnie jak
w sferze pytań pozostać musi również i to, czy grób ten mógł być miejscem
czasowego zdeponowania ciała Lubomirskiej na czas przygotowania właściwego
mauzoleum w krypcie i kaplicy południowej, lepiej odpowiadającego wyra-
finowanemu gustowi i poglądom na sprawy ostatecznie uczonego małżonka29.
Wszystkie te pytania i nie rozstrzygnięte wątpliwości nie zmieniają faktu,
iż polskiej historii sztuki przybył nowy przedmiot badań, kultura polska od-
zyskała zaś utracony niegdyś obiekt sztuki.
27 Karpowicz, Sztuka polska XVII wieku, s. 85.
28 A. Miłobędzki, Architektura polska XVII wieku, Warszawa 1980, s. 212.
29 Zastanawiać może cytowany przez T. Grzybkowską (dz. cyt., s. 257) fragment testamentu
Marszałka odnoszący się do grobu w Końskowoli, a w szczególności użycie przezeń zwrotu
„w której teraz leży”. Por. też: R. Zwierzchowski, Kościół parafialny p.w. Znalezienia
Krzyża Sw. w Końskowoli, „Roczniki Humanistyczne”, 26(1978), z. 4, s. 87, przypis 39.