DOI Heft:
Od Redakcji
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21225#0011
Od Redakcji
9
Rzetelne studia nad sztuką nie są możliwe bez współdziałania historyka sztuki z kon-
serwatorem. Przedstawiciele tych dyscyplin naukowych stawiają przed sobą nawzajem
zagadnienia, których rozpatrywanie prowadzi do pełniejszego poznania dzieła sztuki
i w konsekwencji pomaga odtworzyć jego historyczny wygląd. Dlatego tak wielkie zna-
czenie przywiązujemy do publikowania w Rozprawach prac konserwatorskich. Regina
Klincewicz-Krupińska i Wojciech Marcinkowski koncentrują swoją uwagę na Madonnie
z Rzepiennika Biskupiego - drewnianej, monumentalnej rzeźbie z początku XVI w., prze-
chowywanej w Dziale Polskiego Malarstwa i Rzeźby do 1764 r. Dobiegająca końca konser-
wacja Madonny uwydatniła jej niezwykłą klasę artystyczną, a także wiele fascynujących
szczegółów z zakresu kostiumologii, ikonografii, technik snycerskich. Prezentowany dwu-
głos o Madonnie z Rzepiennika jest zapowiedzią pokazu konserwatorskiego, przygotowy-
wanego przez Muzeum Narodowe w Krakowie na 2013 r.
Elżbieta Zygier omawia konserwację znanego obrazu Hipolita Lipińskiego Procesja Bo-
żego Ciała (Dział Nowoczesnego Polskiego Malarstwa i Rzeźby), sygnowanego i datowa-
nego na 1881 r. Konserwacja wykazała, że podczas tworzenia obrazu doszło do zmiany
jego kompozycji - artysta dosztukował kilkunastocentymetrowy pas płótna. Z kolei Doro-
ta Okrągła przedstawia problematykę konserwacji trzech prac Stanisława Wyspiańskiego
z lat 1896-1904 - dwóch projektów witraży i przerysu jednego z renesansowych fryzów
wawelskich (aktualnie eksponowane w galeriach Gmachu Głównego i Kamienicy Szołay-
skich). Praca opisuje przezwyciężanie trudności wynikających z nietrwałego charakteru
podobrazi (karton, kalka), użytych technik (pastel, akwarela), oraz znacznych rozmiarów
dzieł poddawanych zabiegom. Przeprowadzenie konserwacji nie oznacza zresztą końca
problemów muzealnika z „wielkoformatowymi” dziełami Wyspiańskiego. Osobną kwestię
stanowi wskazanie optymalnego sposobu ich przechowywania, względnie eksponowania.
W dziale recenzji Wojciech Marcinkowski przedstawia omówienie wystawy „Od van
Eycka do Durera. Staroniderlandzcy mistrzowie a malarstwo Europy Środkowej
1430-1530”, która odbyła się w Groeningemuseum w Brugii na przełomie lat 2010 i 2011.
Muzeum Narodowe w Krakowie wypożyczyło na tę wystawę cztery eksponaty, które były
prezentowane pośród najważniejszych przykładów wymiany idei, artystów i dzieł sztuki
pomiędzy dawnymi i nowymi centrami kulturalnymi Europy. Z kolei recenzja Katarzyny
Płonki-Bałus dotyczy wystawy „Miniatures flamandes 1404-1482” (Bibliotheąue national
de France / Bibliotheąue Royale de Belgiąue, luty - czerwiec 2012), niezwykle atrakcyj-
nej wizualnie i ważnej merytorycznie prezentacji niderlandzkiego malarstwa książkowego
XV w., wykorzystującej najnowszą refleksję metodologiczną w tej dziedzinie.
Wzorem poprzednich tom piąty nowej serii Rozpraw Muzeum Narodowego w Krako-
wie zamyka dział In memoriam, a w nim praca Diany Błońskiej o prof. Feliksie Koperze
(1871-1952). Przypadająca w tym roku sześćdziesiąta rocznica śmierci Feliksa Kopery
stanowi dobrą okazję dla przypomnienia dokonań tego - drugiego - spośród dyrektorów
Muzeum Narodowego w Krakowie, który nie tylko przeprowadził je bezpiecznie przez
okres obu wojen światowych, lecz także zarządzał nim w sposób absolutnie nowoczesny.
Skuteczna zdolność łączenia pracy naukowo-dydaktycznej z działalnością, jak to dziś mó-
wimy - menedżerską, winna być cenną wskazówką dla nas samych i dla przyszłych poko-
leń, na których spocznie troska o Muzeum Narodowe w Krakowie.
9
Rzetelne studia nad sztuką nie są możliwe bez współdziałania historyka sztuki z kon-
serwatorem. Przedstawiciele tych dyscyplin naukowych stawiają przed sobą nawzajem
zagadnienia, których rozpatrywanie prowadzi do pełniejszego poznania dzieła sztuki
i w konsekwencji pomaga odtworzyć jego historyczny wygląd. Dlatego tak wielkie zna-
czenie przywiązujemy do publikowania w Rozprawach prac konserwatorskich. Regina
Klincewicz-Krupińska i Wojciech Marcinkowski koncentrują swoją uwagę na Madonnie
z Rzepiennika Biskupiego - drewnianej, monumentalnej rzeźbie z początku XVI w., prze-
chowywanej w Dziale Polskiego Malarstwa i Rzeźby do 1764 r. Dobiegająca końca konser-
wacja Madonny uwydatniła jej niezwykłą klasę artystyczną, a także wiele fascynujących
szczegółów z zakresu kostiumologii, ikonografii, technik snycerskich. Prezentowany dwu-
głos o Madonnie z Rzepiennika jest zapowiedzią pokazu konserwatorskiego, przygotowy-
wanego przez Muzeum Narodowe w Krakowie na 2013 r.
Elżbieta Zygier omawia konserwację znanego obrazu Hipolita Lipińskiego Procesja Bo-
żego Ciała (Dział Nowoczesnego Polskiego Malarstwa i Rzeźby), sygnowanego i datowa-
nego na 1881 r. Konserwacja wykazała, że podczas tworzenia obrazu doszło do zmiany
jego kompozycji - artysta dosztukował kilkunastocentymetrowy pas płótna. Z kolei Doro-
ta Okrągła przedstawia problematykę konserwacji trzech prac Stanisława Wyspiańskiego
z lat 1896-1904 - dwóch projektów witraży i przerysu jednego z renesansowych fryzów
wawelskich (aktualnie eksponowane w galeriach Gmachu Głównego i Kamienicy Szołay-
skich). Praca opisuje przezwyciężanie trudności wynikających z nietrwałego charakteru
podobrazi (karton, kalka), użytych technik (pastel, akwarela), oraz znacznych rozmiarów
dzieł poddawanych zabiegom. Przeprowadzenie konserwacji nie oznacza zresztą końca
problemów muzealnika z „wielkoformatowymi” dziełami Wyspiańskiego. Osobną kwestię
stanowi wskazanie optymalnego sposobu ich przechowywania, względnie eksponowania.
W dziale recenzji Wojciech Marcinkowski przedstawia omówienie wystawy „Od van
Eycka do Durera. Staroniderlandzcy mistrzowie a malarstwo Europy Środkowej
1430-1530”, która odbyła się w Groeningemuseum w Brugii na przełomie lat 2010 i 2011.
Muzeum Narodowe w Krakowie wypożyczyło na tę wystawę cztery eksponaty, które były
prezentowane pośród najważniejszych przykładów wymiany idei, artystów i dzieł sztuki
pomiędzy dawnymi i nowymi centrami kulturalnymi Europy. Z kolei recenzja Katarzyny
Płonki-Bałus dotyczy wystawy „Miniatures flamandes 1404-1482” (Bibliotheąue national
de France / Bibliotheąue Royale de Belgiąue, luty - czerwiec 2012), niezwykle atrakcyj-
nej wizualnie i ważnej merytorycznie prezentacji niderlandzkiego malarstwa książkowego
XV w., wykorzystującej najnowszą refleksję metodologiczną w tej dziedzinie.
Wzorem poprzednich tom piąty nowej serii Rozpraw Muzeum Narodowego w Krako-
wie zamyka dział In memoriam, a w nim praca Diany Błońskiej o prof. Feliksie Koperze
(1871-1952). Przypadająca w tym roku sześćdziesiąta rocznica śmierci Feliksa Kopery
stanowi dobrą okazję dla przypomnienia dokonań tego - drugiego - spośród dyrektorów
Muzeum Narodowego w Krakowie, który nie tylko przeprowadził je bezpiecznie przez
okres obu wojen światowych, lecz także zarządzał nim w sposób absolutnie nowoczesny.
Skuteczna zdolność łączenia pracy naukowo-dydaktycznej z działalnością, jak to dziś mó-
wimy - menedżerską, winna być cenną wskazówką dla nas samych i dla przyszłych poko-
leń, na których spocznie troska o Muzeum Narodowe w Krakowie.