Museum Narodowe w Krakowie [Hrsg.]: Rozprawy Muzeum Narodowego w Krakowie (N.S. 5.2012)

264 Halina Marcinkowska

do nich własne kompozycje* i * * * 5 (il. 1), wspomnienia współczesnych o nim jako o pianiście6,
drukowane i przechowane w rękopisach muzykalia7 (il. 2) oraz publicystyka muzyczna8.
Brak natomiast bardziej szczegółowych informacji odnoszących się do przebiegu wy-
kształcenia muzycznego9 10. Zapewne jego podstawy otrzymał, zgodnie z XIX-wiecznym
modelem edukacji, w domu rodzinnym. Gry na fortepianie uczył go profesor warszaw-
skiego konserwatorium Paweł Schlózer (1842— 1898)1(). indywidualne studia muzyczne
kontynuował od początku lat osiemdziesiątych XIX w. w Berlinie, pod opieką Ignacego

-Wójcik, „Na chwałę artystów...” - kolekcja Feliksa Mangghi-Jasieńskiego w Muzeum Narodowym w Kra-
kowie, [w:] Polskie kolekcjonerstwo grafiki. Ludzie i instytucje, red. E. Frąckowiak, A. Grochala, War-
szawa 2008,s. 116-117; Idem, „Niepiszę, aby się Wam podobać”. Feliks Jasieński - „skandalista”, [w:] Sława

i zapomnienie. Studia z historii sztuki XVIII-XX wieku, red. D. Konstantynów, Warszawa 2008, s. 142.

5 Siedem młodzieńczych kompozycji wyszło drukiem w latach 1882-1886. Pierwsza z nich wydana zo-

stała w Dorpacie, gdzie w 1881 r. F. Jasieński rozpoczął, przerwane rychło z powodów zdrowotnych, studia
ekonomiczne. Pozostałe ukazały się w warszawskiej firmie Edwarda Wendego i Spółki. Są to: 3 polonezy

na fortepian. Op. 10 no 1 (MNK Biblioteka - Muz. 131); Nina. Polka. Composee pour le piano. Op. 5 (MNK
Biblioteka - Muz. 130); Mazurki na fortepian (MNK Biblioteka - Muz. 129); Deux valces. Pour piano. Op.
17, no 1 (MNK Biblioteka - Muz. 127); Gavotte. Pour piano (MNK Biblioteka - Muz. 128), Lewandow-
ski. Mazur na fortepian (Muz. 255), Najpiękniejsze piosnki. Mazurek do śpiewu na głos mezzosoprano-

wy i sopranowy (Muz. 256). 3 polonezy oraz Deux valces dedykował swojej ciotecznej babce Aleksandrze
z Wołowskich Faucher (1812-1905), uczennicy Fryderyka Chopina i swej opiekunce podczas paryskich
studiów. Siedem innych kompozycji pozostało w rękopisie. Są to: Sonety krymskie (Grób Potockiej), Trzy
Myszki. Polka - mazurka. Op. 1, La Charmeuse. Valse. Op. 6, Życie studenckie. Walc. Op. 8, Romance pour
piano etfliite. Op. 20, Gavotte. Partytura na wielką orkiestrę oraz nuty do pieśni zaczynającej się od słów
Ich hab’ ein lied so gerne und sing’ es fiir euch napisane przez Jasieńskiego w Berlinie 4 lutego 1885 r. wraz
z przyjacielem z dzieciństwa Konstantym Górskim (MN Rps 1754). Krytyka uznała pierwsze drukowane
kompozycje za całkiem złe i choć w ostatnich z 1886 r. widziano już „melodyjność i pewną nieprzesadzo-
ną oryginalność” Jasieński porzucił komponowanie, zob. anonimowy artykuł: Nowości muzyczne, „Echo
Muzyczne, Teatralne i Artystyczne”, 1887, nr 174, s. 56.

6 W swoim mieszkaniu-muzeum w Krakowie przy ulicy św. Jana 1 prowadził salon muzyczny. Chętnie
grywał także na wieczorach artystycznych i przy okazji towarzyskich spotkań. Uchodził za niezrównane-
go interpretatora muzyki Chopina. Zob. m.in. P. Górska, Paleta i pióro. (Wspomnienia), Kraków 1955,
s. 22; A. Gabryś, Salony krakowskie, Kraków 2006, s. 74.

Feliks Jasieński zgromadził w swej bibliotece ponad 170 publikacji muzycznych, wśród nich prawie
50 chopinianów, m.in. związanych z jubileuszem stulecia urodzin kompozytora we Lwowie oraz poświę-
conych technice odtwarzania jego muzyki. Są tu także nuty należące do kolekcjonera i jego rodzeństwa
- Aleksandry (Łosiowej), Jadwigi (Siemiątkowskiej) i Zdzisława, o czym świadczą podpisy na niektórych
zeszytach. Są to kompozycje ponad sześćdziesięciu muzyków, głównie przedstawicieli XIX w. Pamiątką
szczególną są nuty do opery Le prophete (Prorok) Giacomo Meyerbeera (z dedykacją kompozytora dla
Aleksandry Faucher, które Jasieński być może otrzymał jako jej spadkobierca) (MNK Biblioteka - Muz.
239).

8 W Archiwum MNK przechowane są zarówno rękopisy jego krytyk (S/l/7), jak i artykuły drukowane
(S/l/6). Muzyczne tematy pojawiają się w wielu miejscach wydanego w 1901 r. zbioru szkiców Manggha
(MNK Biblioteka - I 1514, MNK Biblioteka - I 937 s.z.).

9 Sam Feliks Jasieński swe kształcenie określił jako „specjalne studiowanie muzyki”, odpowiadając na an-
kietę do publikacji prezentującej znaczące dla współczesnej kultury osobistości - Rocznika-naukowo-lite-
racko-artystycznego (encyklopedycznego) na rok 1905 wydanego przez Władysława Okręta w 1904, s. 96.

10 Za: A. Kluczewska-Wójcik, „Na chwałę artystów...”, s. 116; M. Dziadek, Polska krytyka mu-
zyczna w latach 1890-1914. Koncepcje i zagadnienia, Katowice 2002, s. 53.