Muzeum Narodowe <Breslau> [Editor]; Muzeum Śla̜skie <Breslau> [Editor]: Roczniki Sztuki Śląskiej (1.1959)

216

JÓZEF GĘBCZAK

działu, jak np. katalog wszystkich zabytków metalo-
wych w dziale archeologicznym.

6. Spisy ewidencyjne pomocy naukowych:

a) książka ewidencyjna klisz i odbitek ponie-
mieckich z zakresu archeologii obejmuje 12.921 po-
zycji;

b) książka ewidencyjna przeźroczy z zakresu ar-
cheologii — pozycji 3.255;

c) kartoteka części zbioru klisz fotograficznych,
obejmująca ponad 10.000 kart z zakresu archeologii;

• d) inwentarz materiału ilustracyjnego do odczy-
tów oraz kartoteka — 3.843 pozycje.

7. Książki wypożyczeń i depozytów. Książka za-

łożona 26.XI.1956 r. notuje wypożyczenia i zwroty
muzealiów we wszystkich działach Muzeum Śląskie-
go, jest książką pomocniczą do rejestru rewersów,
7. którym stanowi całość. Książka depozytów założo-
na 17.III.1949 r. natuje przyjęcia w depozyt muzealiów
i zwroty depozytów, stanowi całość z rejestrem do-
wodów depozytowych.

8. Inwentarz Składnicy Muzealnej we Wrocławiu
założony 2.XI.1949 r. dla nabytków o mniejszej war-
tości, z których tylko część po selekcji miała wejść
w skład zbiorów Muzeum Śląskiego. Książka zamyka
się poz. 560 z dn. 13X11.1951 r.

Pracownie muzealne

Pracownia konserwatorska. W początku
lipca 1956 r. została zorganizowana pracownia kon-
serwacji zabytków malarstwa i rzeźby pod kierun-
kiem mgr Danieli Stankiewicz. Od września te-
goż roku personel pracowni został zwiększony o je-
szcze jednego pracownika — mgr Irenę Haber-
1 a n d.

W początkowym okresie organizacji najwięcej
czasu i pracy poświęcono zmontowaniu samej pra-
cowni, adaptacji lokalu, zgromadzeniu potrzebnych
materiałów i narzędzi, tak że w końcu 1956 r. została
ona zaopatrzona w najkonieczniejsze sprzęty.

Równocześnie z montowaniem pracowni przystą-
piono od razu do pracy konserwatorskiej. Specjalną
uwagę poświęca pracownia zasadniczo działom Sztuki
Średniowiecznej i Malarstwa, zarówno jeśli chodzi

0 dzieła wystawione, jak i zamagazynowane. Co mie-
siąc konserwator wraz z kustoszem danego działu
robią przegląd zabytków, rejestrując zauważone
w obiektach szkodliwe zmiany, sprawdzając stan na-
wilgotnienia i wentylacji, kontrolowane zresztą stale
przez pracowników działu.

W pierwszym półroczu swego istnienia pracownia
dokonała konserwacji 4 obrazów z polskiego malarstwa

1 1 obrazu Willmanna, dokonała reperacji uszkodzeń
w 3 obrazach szkoły holenderskiej, zabezpieczyła łu-
szczyc! się warstwę malarską plafonu w Zamku wroc-
ławskim oraz dokonała konserwacji 4 rzeźb gotyckich,
w tym jednego tryptyku z 1505 r.

W swych dalszych zamierzeniach pracownia kon-
serwatorska będzie kolejno dokonywała konserwacji
zabytków średniowiecznych, jako najpilniej potrzebu-
jących zabezpieczenia, następnie zabytków rzeźby ba-
rokowej, której stan na skutek działań wojennych po-
zostawia wiele do życzenia, i wreszcie dokonywać
będzie stałych koniecznych zabiegów konserwator-
skich przy obrazach zarówno polskich, jak i obcych.
Według prowizorycznych obliczeń najpilniej takich
zabiegów wymaga około 20% obrazów w malarstwie
polskim, a 50°/'o w malarstwie obcym.

Odrębną działalnością pracowni konserwatorskiej
będzie opieka nad zabytkami znajdującymi się w mu-
zeach regionalnych. Ze względu na istniejące złe wa-

runki, specjalną uwagę poświęci pracownia w pierw-
szym rzędzie zabytkom znajdującym się w zamku
w Brzegu.

Pracownia fotograficzna została zor-
ganizowana w 1949 r. pod kierunkiem art. fot. Janiny
Mierzeckiej. Przebudowano i zaadaptowano
w tym celu lokal na II p. w gmachu głównym, two-
rząc pracownię, ciemnię i archiwum. Do końca 1953 r.
pracownią kieruje J. Mierzecka, a od września 1954 r.
art. fot. Henryk Derczyński. Pracownia przez
krótkie tylko i sporadyczne okresy czasu miała swo-
jego laboranta, poza tym stanowiła komórkę jedno-
osobową.

Działalność pracowni rozwija się w okresie spra-
wozdawczym w kilku kierunkach:

1. Inwentaryzacja fotograficzna zabytków mu-
zealnych wysuwa się na plan pierwszy. Zabytki Dzia-
łu Malarstwa i Działu Sztuki Średniowiecznej zostały
prawie w całości przefotografowane, inne działy uzu-
pełnia się stopniowo. W drugiej połowie 1956 r. została
wykonana ogólna dokumentacja zbiorów na negaty-
wach małoobrazkowych, obejmując wszystkie zabytki
eksponowane, sposoby ekspozycji i cenniejsze z za-
bytków znajdujących się w magazynach. Wykonano
w ten sposób 1.500 zdjęć małoobrazkowych (kilka ty-
sięcy eksponatów), które powielono w 6 pozytywach.
Dokumentacja opisowa tych zdjęć jest na ukończeniu.

2. Zdjęcia do celów naukowo-badawczych, za-
równo dla pracowników własnych, jak też w zakresie
licznych kwerend dla naukowców krajowych i za-
granicznych. Do tego typu zdjęć należą także mikro-
fotografie, które były wykonywane z przekrojów róż-
nych surowców ceramicznych, z różnych technik gra-
ficznych, a także z okazów flory w epoce karbonu
ze zbiorów Muzeum w Wałbrzychu.

3. Zdjęcia do celów naukowo-badawczych są sto-
sowane w różnych aspektach. W razie niemożności
pokazania oryginalnego zabytku sztuki czy kultury
materialnej stosuje się zdjęcia fotograficzne, prze-
ważnie w dużych formatach. Równocześnie zdjęcia
fotograficzne obrazują, zwłaszcza na wszystkich wy-