DOI Artikel:
Bochnak, Adam: Groby królowej Jadwigi i królewicza Kazimierza Jagiellończyka w katedrze wawelskiej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.17921#0159
ADAM BOCHNAK
GROBY KRÓLOWEJ JADWIGI
I KRÓLEWICZA KAZIMIERZA JAGIELLOŃCZYKA
W KATEDRZE WAWELSKIEJ
Kilka dni przed pięćsetną pięćdziesiątą rocznicą zgonu królowej Jadwigi,
przypadającą na dzień 17 lipca 1949, otwarto jej grób w prezbiterium katedry
na Wawelu w obecności przedstawicieli duchowieństwa oraz ekspertów świec-
kich w zakresie medycyny sądowej, antropologii, historii, historii sztuki i kon-
serwatorstwa. Niebawem, jeszcze w r. 1949, pojawiły się tymczasowe spra-
wozdania 1, które jednak należy uzupełnić ogłoszeniem wyników badań grobu
przeprowadzonych w następnych miesiącach i szczegółowym opisem jego za-
wartości. Czynimy to obecnie, w związku z niedawnym obchodem sześćset-
lecia Uniwersytetu Jagiellońskiego, którego pierwotna fundacja została odno-
wiona z inicjatywy królowej Jadwigi i za fundusze przez nią na ten cel
przeznaczone.
Długosz podaje, że królową Jadwigę pochowano «in Gracoviensi ecclesia
ad partem laevam altaris maioris, de prope sacrarium» 2 — w krakowskim
kościele katedralnym po lewej stronie głównego ołtarza, w pobliżu cyborium.
Od połowy w. XVII, od czasu gdy biskup Piotr Gembicki w związku z ufundo-
waniem nowego (dzisiejszego) ołtarza głównego uporządkował wschodnią część
prezbiterium katedry wawelskiej i po stronie epistoły urządził grób dla siebie,
miejsce spoczynku królowej Jadwigi było upamiętnione napisem na pionowej
płycie z czarnego marmuru, zamykającej od frontu, tj. od zachodu, lewy występ
podwyższenia przed wielkim ołtarzem. Napis ten brzmi jak następuje:
hedyigis ludoyici hungariae et po
loniae regis filia gasimiri magni neptis | vladi-
a tergo huis marmoris ultimum
slai iagiellonis uxor obiit j| anno domini 1399
ex pectat diem. Utrzymująca się w katedrze wawelskiej dawna tradycja
głosiła, że królowa spoczywa nie bezpośrednio za tą płytą, lecz nieco dalej
ku wschodowi. Tam też istotnie, w odległości niespełna 2 m od płyty, bezpo-
średnio pod ułożoną w w. XVII posadzką podwyższenia prezbiterium, grób jej
w dniach 21 i 22 stycznia 1887 odnaleziono (fig. 1, 2, 3) 3. Do odkrycia z r. 1887
nawiązały badania z lipca 1949 i ich kontynuacja z r. 1950. Po zdjęciu dnia
11 lipca 1949 posadzki w wyżej określonym miejscu ukazała się górna płyta
grobowa, wykonana z wapienia, długości 234 cm, szerokości 116,5 cm, &ru"
bości 23,5 cm, wykazująca uszkodzenia, będące śladem zaglądania do grobu
w dawniejszych czasach. Sama tumba została otwarta dnia 12 lipca 1949.
Okazało się. że i ona wykonana jest z wapienia, ze starannie dostosowanych
i49
GROBY KRÓLOWEJ JADWIGI
I KRÓLEWICZA KAZIMIERZA JAGIELLOŃCZYKA
W KATEDRZE WAWELSKIEJ
Kilka dni przed pięćsetną pięćdziesiątą rocznicą zgonu królowej Jadwigi,
przypadającą na dzień 17 lipca 1949, otwarto jej grób w prezbiterium katedry
na Wawelu w obecności przedstawicieli duchowieństwa oraz ekspertów świec-
kich w zakresie medycyny sądowej, antropologii, historii, historii sztuki i kon-
serwatorstwa. Niebawem, jeszcze w r. 1949, pojawiły się tymczasowe spra-
wozdania 1, które jednak należy uzupełnić ogłoszeniem wyników badań grobu
przeprowadzonych w następnych miesiącach i szczegółowym opisem jego za-
wartości. Czynimy to obecnie, w związku z niedawnym obchodem sześćset-
lecia Uniwersytetu Jagiellońskiego, którego pierwotna fundacja została odno-
wiona z inicjatywy królowej Jadwigi i za fundusze przez nią na ten cel
przeznaczone.
Długosz podaje, że królową Jadwigę pochowano «in Gracoviensi ecclesia
ad partem laevam altaris maioris, de prope sacrarium» 2 — w krakowskim
kościele katedralnym po lewej stronie głównego ołtarza, w pobliżu cyborium.
Od połowy w. XVII, od czasu gdy biskup Piotr Gembicki w związku z ufundo-
waniem nowego (dzisiejszego) ołtarza głównego uporządkował wschodnią część
prezbiterium katedry wawelskiej i po stronie epistoły urządził grób dla siebie,
miejsce spoczynku królowej Jadwigi było upamiętnione napisem na pionowej
płycie z czarnego marmuru, zamykającej od frontu, tj. od zachodu, lewy występ
podwyższenia przed wielkim ołtarzem. Napis ten brzmi jak następuje:
hedyigis ludoyici hungariae et po
loniae regis filia gasimiri magni neptis | vladi-
a tergo huis marmoris ultimum
slai iagiellonis uxor obiit j| anno domini 1399
ex pectat diem. Utrzymująca się w katedrze wawelskiej dawna tradycja
głosiła, że królowa spoczywa nie bezpośrednio za tą płytą, lecz nieco dalej
ku wschodowi. Tam też istotnie, w odległości niespełna 2 m od płyty, bezpo-
średnio pod ułożoną w w. XVII posadzką podwyższenia prezbiterium, grób jej
w dniach 21 i 22 stycznia 1887 odnaleziono (fig. 1, 2, 3) 3. Do odkrycia z r. 1887
nawiązały badania z lipca 1949 i ich kontynuacja z r. 1950. Po zdjęciu dnia
11 lipca 1949 posadzki w wyżej określonym miejscu ukazała się górna płyta
grobowa, wykonana z wapienia, długości 234 cm, szerokości 116,5 cm, &ru"
bości 23,5 cm, wykazująca uszkodzenia, będące śladem zaglądania do grobu
w dawniejszych czasach. Sama tumba została otwarta dnia 12 lipca 1949.
Okazało się. że i ona wykonana jest z wapienia, ze starannie dostosowanych
i49