DOI Heft:
Nr. 3
DOI Artikel:Kronika
DOI Artikel:Buczkowski, Kaszimierz; Kopera, Feliks [Gefeierte Pers.]: Feliks Kopera: wspomnienie pośmiertne
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37708#0301
k i! O N I K A
Fot. M. Ryś.
FELIKS KOPERA
WSPOMNIENIE POŚMIERTNE
Feliks Kopera urodził się w Krakowie dn.
12 maja 1871 r. Ojciec jego, Jan, był palaczem
kolejowym. Po ukończeniu gimnazjum, w któ-
rym naukę umożliwiły mu starania matki, Marii
z Tokarskich, odbywa na Uniwersytecie Jagiel-
lońskim w latach 1891—-1896 studia z zakresu
historii sztuki, filologii słowiańskiej i romań-
skiej. Pod wpływem prof. Mariana Sokołowskie-
go zainteresowania jego skierowują się przede
wszystkim w kierunku historii sztuki.
Uzyskawszy stypendium, dopełnia swe wy-
kształcenie w r. 1896/7 na uniwersytecie w Ba-
zylei u Wolfflina i Burckhardta, w r. 1897 w Ber-
linie u K. Frey’a, później w Instituto delle Belle
Arti u Brockhausa, a wreszcie w Rzymie, gdzie
w Archiwum Watykańskim zbiera materiały dla
Akademii Umiejętności.
Sztukę bizantyńską i cerkiewną poznaje pod
kierunkiem prof. Pokrowskiego w Instytucie
Akademii Duchownej w Petersburgu. Pobyt
w tym mieście wykorzystuje przeprowadzając
badania nad zabytkami polskimi w tamtejszej
Bibliotece Publicznej. Pracuje następnie w Mo-
skwie, Kijowie i na Krymie, uzupełnia swe wia-
domości w zakresie sztuki bizantyńskiej w Kon-
stantynopolu, a w powrotnej drodze do kraju
zwiedza Bułgarię, Serbię i Węgry.
W r. 1900 Kopera zostaje docentem U. J.,
uzyskawszy veniam legendi z zakresu historii
kultury w Polsce i we wschodniej Europie.
W tym samym czasie przyjmuje obowiązki ku-
stosza przy zbiorach E. Hutten-Czapskiego.
W r. 1901 obejmuje stanowisko dyrektora Mu-
zeum Narodowego w Krakowie. W r. 1910 zo-
staje profesorem tytularnym U. J., a w r. 1918
członkiem korespondentem Akademii Umiejęt-
ności.
W latach 1905—1918 pełni obowiązki konser-
watora okręgu tarnowsko-rzeszowskiego. W la-
tach 1921 i 1922 jako członek Komisji Rewindy-
kacyjnej przejmuje zabytki polskie w Moskwie
i Petersburgu. Przez wiele lat bierze czynny
udział w życiu artystycznym i kulturalnym czy
to jako vice-prezes Tow. Przyjaciół Sztuk Pięk-
nych, czy jako członek Zarządu Towarzystwa
Miłośników m. Krakowa. Wiele instytucji kul-
turalnych mianuje go swym członkiem honoro-
wym. Komisja Historii Sztuki P. A. U. wybiera
95
Fot. M. Ryś.
FELIKS KOPERA
WSPOMNIENIE POŚMIERTNE
Feliks Kopera urodził się w Krakowie dn.
12 maja 1871 r. Ojciec jego, Jan, był palaczem
kolejowym. Po ukończeniu gimnazjum, w któ-
rym naukę umożliwiły mu starania matki, Marii
z Tokarskich, odbywa na Uniwersytecie Jagiel-
lońskim w latach 1891—-1896 studia z zakresu
historii sztuki, filologii słowiańskiej i romań-
skiej. Pod wpływem prof. Mariana Sokołowskie-
go zainteresowania jego skierowują się przede
wszystkim w kierunku historii sztuki.
Uzyskawszy stypendium, dopełnia swe wy-
kształcenie w r. 1896/7 na uniwersytecie w Ba-
zylei u Wolfflina i Burckhardta, w r. 1897 w Ber-
linie u K. Frey’a, później w Instituto delle Belle
Arti u Brockhausa, a wreszcie w Rzymie, gdzie
w Archiwum Watykańskim zbiera materiały dla
Akademii Umiejętności.
Sztukę bizantyńską i cerkiewną poznaje pod
kierunkiem prof. Pokrowskiego w Instytucie
Akademii Duchownej w Petersburgu. Pobyt
w tym mieście wykorzystuje przeprowadzając
badania nad zabytkami polskimi w tamtejszej
Bibliotece Publicznej. Pracuje następnie w Mo-
skwie, Kijowie i na Krymie, uzupełnia swe wia-
domości w zakresie sztuki bizantyńskiej w Kon-
stantynopolu, a w powrotnej drodze do kraju
zwiedza Bułgarię, Serbię i Węgry.
W r. 1900 Kopera zostaje docentem U. J.,
uzyskawszy veniam legendi z zakresu historii
kultury w Polsce i we wschodniej Europie.
W tym samym czasie przyjmuje obowiązki ku-
stosza przy zbiorach E. Hutten-Czapskiego.
W r. 1901 obejmuje stanowisko dyrektora Mu-
zeum Narodowego w Krakowie. W r. 1910 zo-
staje profesorem tytularnym U. J., a w r. 1918
członkiem korespondentem Akademii Umiejęt-
ności.
W latach 1905—1918 pełni obowiązki konser-
watora okręgu tarnowsko-rzeszowskiego. W la-
tach 1921 i 1922 jako członek Komisji Rewindy-
kacyjnej przejmuje zabytki polskie w Moskwie
i Petersburgu. Przez wiele lat bierze czynny
udział w życiu artystycznym i kulturalnym czy
to jako vice-prezes Tow. Przyjaciół Sztuk Pięk-
nych, czy jako członek Zarządu Towarzystwa
Miłośników m. Krakowa. Wiele instytucji kul-
turalnych mianuje go swym członkiem honoro-
wym. Komisja Historii Sztuki P. A. U. wybiera
95