Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (14.1952)

ARCHITEKTURA PAŁACU BISKUPIEGO W KIELCACH


Ryc. 13. Pałac w Kruszynie, rzut. (Wg pomiaru inw. Z. A. P. Pol. Warsz.)

fakt spisania testamentu już w r. 164022. Szyb-
kiemu prowadzeniu budowy sprzyjała możliwość
łatwego transportu materiału pochodzącego
z kieleckich lasów biskupich, pobliskich kamie-
niołomów wapnia, piaskowca i marmuru oraz
kopalń miedzi i ołowiu.
Po śmierci Zadzika w r. 1642 pałac znajdował
się w posiadaniu kolejnych biskupów krakow-
skich do r. 1818. W XVIII w. zachodzą zmiany
w przeznaczeniu poszczególnych pomieszczeń
-* Arch. Kapit. Metrop. w Krakowie, Libri
Archivi Epistolae Variarum Persóharum ab a.
1624 ad a. 1652; Libri Archivi, Testamenta et
Codicili ab a. 1570 ad a. 1797, testament Nr 14
i 20.

wnętrza oraz otoczeniu pałacu. Przybywają no-
we budynki gospodarcze, a w latach ok. 1728—
1740 dobudowane zostają skrzydła boczne ota-
czające dziedziniec od strony południowej i pół-
nocnej. Na podstawie inwentarza z r. 1746 moż-
na stwierdzić, że skrzydło południowe stano-
wiące niegdyś krużgankowe połączenie z kole-
giatą i seminarium wzniósł biskup Felicjan Sza-
niawski, a po jego śmierci, która nastąpiła
w r. 1732, kardynał Jan Aleksander Lipski zbu-
dował skrzydło północne23. W XIX w. pałac
w stanie częściowej ruiny został niefortunnie od-
nowiony i przeznaczony na siedzibę władz rzą-
23 Arch. Kapit. Metrop., Inwentarze, inwent.
1746.

ii

161