Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (14.1952)

nagrobek tomaśża sobockiego w sobocie


Ryc. 7. Nagrobek Tomasza i Jakuba Sobockich w Sobocie. (Fot. E. Kozłowska)

jące obniżkę cen na krajowe wyroby przemy-
słowe, niekorzystną dla rzemiosła polskiego. Za-
rządzenia te przyczyniły się w dużej mierze do
zaniku od 2 poł. w. XVI przemysłu konwisar-
skiego, a także i ludwisarskiego, przy czym ry-
nek polski zalewać zaczęły znów wyroby wroc-
ławskie i norymberskie. Dlatego zapewne tak
mało mamy późnorenesansowych i wczesnoba-
rokowych większych nagrobków z brązu.
Te rozważania dotyczące nagrobków rene-
sansowych polskich z brązu wskazują, że przy
rozpatrywaniu dziejów rzeźby nagrobkowej na-
leży unikać zbyt mechanicznego łączenia w gru-
py na podstawie zewnętrznych podobieństw
i analogii i szukania wzajemnych powiązań

w sposób schematyczny i powierzchowny, bez
zrozumienia odmiennej specyfiki materiału
w rzeźbie metalowej. Braki tego rodzaju meto-
dy sprawdzić można na nagrobku Sobockiego.
Początkowo Sokołowski2 wysunął bez żadnych
dowodów przypuszczenie, niczym nie umotywo-
wane, że nagrobna płyta Sobockiego może być
dziełem warsztatu norymberskiego Vischerow;
Pagaczewski i Estreicher3 na marginesie innego
zagadnienia rzucili myśl, że nagrobek Soboc-
kiego jest kopią nagrobka Tęczyńskiego, choć
2 Komunikat w Sprawozdaniach Komisji Hi-
storii Sztuki, t. VII, 1903, s. CLII.
3 Czy Jan Maria Padovano był w Rzymie,
Rocznik Krakowski, t. XXVIII, 1937, s 157.

179