DOI Heft:
Nr. 4
DOI Artikel:Kronika
DOI Artikel:Konferencja w sprawie badań nad sztuką polską epoki odrodzenia
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37708#0506
KRONIKA
Rye. 6. Pińczów, kościół parafialny — fasada. (Fot. E. Dobroioolski)
bardziej interesujące ze względu na swą treść
przedstawieniową zabytki medalierstwa.
O Polskiej architekturze kościelnej lat 1580-
1650 mówił J. Łoziński. Założeniem referatu było
ukazanie dwóch nurtów tego budownictwa: ro-
dzimego, późnorenesansewego, bardziej pow-
szechnego, oraz jednocześnie z nim wzrastające-
go, dopiero pod koniec okresu przybierającego na
sile, kontrreformacyjnego, wczesnobarokowego.
Nurt pierwszy, o szerokim zasięgu oddziaływa-
nia, scharakteryzowany został na kilkudziesię-
ciu przykładach obiektów rozszerzających i uzu-
pełniających typy wyróżnione dotąd przez Wła-
dysława Tatarkiewicza, z podkreśleniem ich
dość licznych ośrodków, np. ziemi rzeszowskiej,
oraz bogactwa odmian rozwiązań przestrzenno-
konstrukcyjnych, zwłaszcza trójnawowych, i de-
koracyjnych. Szczególna rola w rozpowszech-
nianiu się tej architektury, a zwłaszcza jej de-
koracji, przypisana została artystom związanym
ze środowiskiem mieszczańskim. Na przykładzie
architektury jezuickiej pokazał autor przezwy-
ciężanie kontrreformacyjnego programu budow-
lanego przez lokalną tradycję.
Pokrewne częściowo zagadnienia omawiał
referat Zbigniewa Rewskiego o Małopolskich
warsztatach architektonicznych i rzeźbiarskich
na przełomie XVI i XVII w., ze szczególnym
uwzględnieniem kielecczyzny, stanowiący dla
uczestników konferencji jednoczesne przygoto-
wanie do późniejszego objazdu terenowego. Wy-
chodząc od stwierdzenia supremacji historycz-
nej Małopolski w przyswojeniu, wytworzeniu
i rozprzestrzenieniu na znacznej części teryto-
rium Rzeczypospolitej architektury polskiego
renesansu, wysunął autor nowe, mało dotąd
zbadane jej ośrodki. Częściową kontynuacją
przedwojennych badań Szymona Zajczyka było
zwrócenie uwagi na Pińczów, którego zabytki
związane zostały z działalnością szeroko roz-
budowanego warsztatu kamieniarsko-dekoracyj-
nego Tomasza Nykla, członka krakowskiego ce-
chu murarzy i kamieniarzy. Na terenie tym
występują też nazwiska znanych już skądinąd
Ambrożego Meazziego i Błażeja Gocmana.
Całokształt twórczości tych warsztatów stanowi
artystyczną kontynuację działalności Santi
Gucciego pracującego w ostatnim okresie swej
tyu
Rye. 6. Pińczów, kościół parafialny — fasada. (Fot. E. Dobroioolski)
bardziej interesujące ze względu na swą treść
przedstawieniową zabytki medalierstwa.
O Polskiej architekturze kościelnej lat 1580-
1650 mówił J. Łoziński. Założeniem referatu było
ukazanie dwóch nurtów tego budownictwa: ro-
dzimego, późnorenesansewego, bardziej pow-
szechnego, oraz jednocześnie z nim wzrastające-
go, dopiero pod koniec okresu przybierającego na
sile, kontrreformacyjnego, wczesnobarokowego.
Nurt pierwszy, o szerokim zasięgu oddziaływa-
nia, scharakteryzowany został na kilkudziesię-
ciu przykładach obiektów rozszerzających i uzu-
pełniających typy wyróżnione dotąd przez Wła-
dysława Tatarkiewicza, z podkreśleniem ich
dość licznych ośrodków, np. ziemi rzeszowskiej,
oraz bogactwa odmian rozwiązań przestrzenno-
konstrukcyjnych, zwłaszcza trójnawowych, i de-
koracyjnych. Szczególna rola w rozpowszech-
nianiu się tej architektury, a zwłaszcza jej de-
koracji, przypisana została artystom związanym
ze środowiskiem mieszczańskim. Na przykładzie
architektury jezuickiej pokazał autor przezwy-
ciężanie kontrreformacyjnego programu budow-
lanego przez lokalną tradycję.
Pokrewne częściowo zagadnienia omawiał
referat Zbigniewa Rewskiego o Małopolskich
warsztatach architektonicznych i rzeźbiarskich
na przełomie XVI i XVII w., ze szczególnym
uwzględnieniem kielecczyzny, stanowiący dla
uczestników konferencji jednoczesne przygoto-
wanie do późniejszego objazdu terenowego. Wy-
chodząc od stwierdzenia supremacji historycz-
nej Małopolski w przyswojeniu, wytworzeniu
i rozprzestrzenieniu na znacznej części teryto-
rium Rzeczypospolitej architektury polskiego
renesansu, wysunął autor nowe, mało dotąd
zbadane jej ośrodki. Częściową kontynuacją
przedwojennych badań Szymona Zajczyka było
zwrócenie uwagi na Pińczów, którego zabytki
związane zostały z działalnością szeroko roz-
budowanego warsztatu kamieniarsko-dekoracyj-
nego Tomasza Nykla, członka krakowskiego ce-
chu murarzy i kamieniarzy. Na terenie tym
występują też nazwiska znanych już skądinąd
Ambrożego Meazziego i Błażeja Gocmana.
Całokształt twórczości tych warsztatów stanowi
artystyczną kontynuację działalności Santi
Gucciego pracującego w ostatnim okresie swej
tyu