Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (62.2000)

677

JOLANTA POLANOWSKA
Warszawa, Instytut Sztuki PAN
Dominique-Vivant Denon. Uoeil de Napoleon. Paris,
Musee du Louvre, 20 octobre 1999-17janvier 2000.
Commissaire de l’exposition Pierre Rosenberg, Commissaire delegue Marie-Anne
Dupuy. [Katalog]. Paris: Reunion des Musees Nationaux 1999, ss. 540, tabl.
kolorowych 35, kilkaset il. czarno-białych w tekście

a przełomie lat 1999 i 2000 miała miejsce
w Luwrze monumentalna wystawa
monograficzna poświęcona postaci pierw-

szego dyrektora Musee du Louvre Dominiąue-
Vivanta Denona (1747-1825). Wystawa ta stanowiła

jedną z części ogólnonarodowego naukowego pro-
gramu upamiętniającego Denona1. Ekspozycja była
przedsięwzięciem międzynarodowym, sprowadzo-
no na nią eksponaty z dziesiątków muzeów, archi-
wów, bibliotek i prywatnych kolekcji z jedenastu
państw, głównie europejskich, ale też z Kanady
i USA oraz z Watykanu; a w opracowaniu katalogu
brało udział ponad czterdziestu naukowców z wielu
krajów, pod kierunkiem Marie-Anne Dupuy.
Prezentacja została pomyślana jako zestawienie
trzech osobnych wystaw, o różnych profilach które
by można określić jako „biograficzny”, „muzeolo-
giczny” i „kolekcjonerski”2, dopiero w sumie przy-
bliżających jego życie i dzieło. Pierwsza z wystaw

przedstawiała go jako literata3, podróżnika, rysow-
nika i rytownika. Druga była poświęcona szeroko
pojętej działalności muzeologicznej Denona, który
był wszak twórcą Musee Napoleon, a pełniąc funk-
cję ministra sztuk pięknych, zarządzał również inny-
mi francuskimi muzeami, w tym Musee des Monu-
ments Franęais, oraz zorganizował między innymi
Salon des Artistes Vivants. Trzecia wystawa doty-
czyła prywatnego kolekcjonerstwa Denona, zbiera-
jącego obrazy dawnych szkół, „starożytności” egip-
skie, greckie i rzymskie, a także zabytki z epok
późniejszych, w tym z kręgu poza śródziemnomor-
skiego.
Katalog wystawy oddaje skalę i złożoność całe-
go przedsięwzięcia. Zawiera on 38 artykułów, o bar-
dzo zróżnicowanym charakterze i wielkości, a pra-
wie wszystkie z nich są zaopatrzone we własną
wewnętrzną dokumentację - obfite przypisy i ponad
150 reprodukcji. Dalej przynosi katalogową doku-
mentację 634 obiektów z kilkuset reprodukcjami.

1 Comite National Vivant Denon, oprócz tej wystawy, zor-
ganizował w Chalon-sur-Saóne w Burgundii (miejsce uro-
dzenia Denona, gdzie też znajduje się jego muzeum), już
drugą poświęconą mu sesję naukową która dotyczyła pro-
blematyki: „Vivant Denon et la poetiąue des ruines”. Jej
plonem była publikacja: Actes du colloąue „ Vivant De-
non”, Chalon-sur-Saóne, 14-15 mai 1999, textes recueil-
lis par Francis Claudon et Bernard Bailly, Chalon-sur-
Saóne, Universite pour Tous de Bourgogne, 1999,
ss. 261. Ponadto ukazało się dwutomowe wydanie jego
korespondencji Vivant Denon, directeur des musees sous
le Consulat et FEmpire. Correspondance (1802-1815).
Wyd. Marie-Anne Dupuy, Isabelle Le Masne de Cher-
mont i in., Paris, Reunion des Musees Nationaux, seria:

Notes et Documents des Musees de France, 32, 1999,
t. 1-2, ss. 1468.
2 Por. M.-C. CHAUDONNERT, Exposition „Dominiąue-
Vivant Denon. Uoeil de Napoleon ...”. „Gazette des Beaux-
Arts”, 2000 nr 1572, „La Chroniąue des Arts”, s. 1.
3 Polskiemu czytelnikowi jest on znany jako autor liber-
tyńskiej miniatury Point de lendamain (wyd. 1777), opu-
blikowanej jako: D. V. DE NON, Chwila ulotna. Notę hi-
storyczną. o autorze napisał Anatol France. Tłum.
J. Guze, oprać. R. Stephane, Warszawa 1970. Utwór zo-
stał wydany pod nazwiskiem rodowym „De Non”, zmie-
nionym przez niego podczas rewolucji na „bardziej de-
mokratyczną” formę „Denon”, której używał od tego
czasu.