DOI Heft:
Nr. 5
DOI Artikel:Martin, Wilhelm: Tentoonstelling van Stillevens in den Rotterdamschen Kunstkring (11 Sept. - 10 Oct. 1909)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19798#0157
F .■ '-"nl
r
□ □
= r
^ .
□ □
= r
k
A D
□
i
□
° k
A °
□
i
□
° k
A
IL-
TENTOONSTELLING VAN STILLEVENS IN DEN ROTTERDAMSCHEN
KUNSTKRING. (11 SEPT.-10 OCT. 1909).
Er behoort wel »durf” toe voor een vereeniging, om een stillevententoonstelling
te arrangeeren, die een maand lang geopend blijft. Want zelfs vele leden van kunstver-
eenigingen vinden stillevens nu eenmaal niets en zoo hoorde ik ook van opmerkingen, op
deze tentoonstelling gemaakt door bezoekers, die vonden, dat de Rotterdamsche Kunstkring
nu wel eens met iets beters voor den dag had kunnen komen.
Des te meer moet men het Kring-Bestuur loven: het laat zich niet storen in de
leidende ideale gedachte, »kunst” te willen laten zien, en ’t is alleen maar zoo jammer dat
het nog maar steeds niet genoeg gesteund wordt in zijn streven.
Niet, dat er geen steun is verleend ditmaal: het Museum Boymans ging voor met
uitleenen, en veertig verschillende eigenaars stonden schilderijen af. Dus wel degelijk belang-
stelling, waarvoor een ieder dezen veertig inzenders dankbaar zal zijn. Maar er had veel
meer bereikt kunnen worden, wanneer ook de vele andere eigenaars, aan wie stillevens
te leen zijn gevraagd, hun stukken hadden afgestaan. Dan was Willem Kalff er schitterend
vertegenwoordigd geweest; dan had een werkelijk superieur stilleven van Albert Cuyp luister
kunnen bijzetten aan het tentoongestelde; dan ware in het algemeen een overzicht verkregen
van den dan toch nog betrekkelijk grooten rijkdom der Hollandsche collecties aan oude
stillevens van eerste kwaliteit.
Maar neen, telkens weer stoot men het hoofd, en dat wel meestal omdat de eigenaars
dier schilderijen niet zoolang een leege plek aan den muur willen hebben. Tegen het risico
van het vervoer (dat trouwens gering is, niet waar?) zien zij niet zoo sterk op als tegen
die leegte. Het is een onbegrijpelijk egoïsme, dat voor het bereiken van een doel als de
Rotterdamsche Kunstkring zich voor oogen stelt allerbelemmerendst werkt.
Daarom kon dan ook het oorspronkelijk plan, om te geven een tentoonstelling
van het Hollandsche stilleven in den loop der tijden” niet worden uitgevoerd, al bleef de
tentoonstelling, blijkens den catalogus-titel, deze oorspronkelijke benaming houden.
Van de moderne schilderijen (onder wie b. v. het werk van Floris Verster uitmuntte)
kan in dit tijdschrift uitteraard niet gesproken worden; omtrent de oude geven wij in het
volgende een kort overzicht.
Voor de beschrijvingen der schilderijen verwijzen wij naar den uitvoerigen, door
het Bestuur en den Heer C. van Ommeren samengestelden catalogus, waarin wij noode
11
145
r
□ □
= r
^ .
□ □
= r
k
A D
□
i
□
° k
A °
□
i
□
° k
A
IL-
TENTOONSTELLING VAN STILLEVENS IN DEN ROTTERDAMSCHEN
KUNSTKRING. (11 SEPT.-10 OCT. 1909).
Er behoort wel »durf” toe voor een vereeniging, om een stillevententoonstelling
te arrangeeren, die een maand lang geopend blijft. Want zelfs vele leden van kunstver-
eenigingen vinden stillevens nu eenmaal niets en zoo hoorde ik ook van opmerkingen, op
deze tentoonstelling gemaakt door bezoekers, die vonden, dat de Rotterdamsche Kunstkring
nu wel eens met iets beters voor den dag had kunnen komen.
Des te meer moet men het Kring-Bestuur loven: het laat zich niet storen in de
leidende ideale gedachte, »kunst” te willen laten zien, en ’t is alleen maar zoo jammer dat
het nog maar steeds niet genoeg gesteund wordt in zijn streven.
Niet, dat er geen steun is verleend ditmaal: het Museum Boymans ging voor met
uitleenen, en veertig verschillende eigenaars stonden schilderijen af. Dus wel degelijk belang-
stelling, waarvoor een ieder dezen veertig inzenders dankbaar zal zijn. Maar er had veel
meer bereikt kunnen worden, wanneer ook de vele andere eigenaars, aan wie stillevens
te leen zijn gevraagd, hun stukken hadden afgestaan. Dan was Willem Kalff er schitterend
vertegenwoordigd geweest; dan had een werkelijk superieur stilleven van Albert Cuyp luister
kunnen bijzetten aan het tentoongestelde; dan ware in het algemeen een overzicht verkregen
van den dan toch nog betrekkelijk grooten rijkdom der Hollandsche collecties aan oude
stillevens van eerste kwaliteit.
Maar neen, telkens weer stoot men het hoofd, en dat wel meestal omdat de eigenaars
dier schilderijen niet zoolang een leege plek aan den muur willen hebben. Tegen het risico
van het vervoer (dat trouwens gering is, niet waar?) zien zij niet zoo sterk op als tegen
die leegte. Het is een onbegrijpelijk egoïsme, dat voor het bereiken van een doel als de
Rotterdamsche Kunstkring zich voor oogen stelt allerbelemmerendst werkt.
Daarom kon dan ook het oorspronkelijk plan, om te geven een tentoonstelling
van het Hollandsche stilleven in den loop der tijden” niet worden uitgevoerd, al bleef de
tentoonstelling, blijkens den catalogus-titel, deze oorspronkelijke benaming houden.
Van de moderne schilderijen (onder wie b. v. het werk van Floris Verster uitmuntte)
kan in dit tijdschrift uitteraard niet gesproken worden; omtrent de oude geven wij in het
volgende een kort overzicht.
Voor de beschrijvingen der schilderijen verwijzen wij naar den uitvoerigen, door
het Bestuur en den Heer C. van Ommeren samengestelden catalogus, waarin wij noode
11
145