DOI Artikel:
Krasny, Piotr: Pałac w Rozdole: Rezydencja "niezwykłego wielkiego pana"$nElektronische Ressource
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20617#0021
2. Piotr Piller, Widok Rozdoiu należącego do hrabiny Lanckorońskiej w Galicji w cyrkule brzeżańskim, litografia, 1820-1823-
Kraków, Zbiory Graficzne Biblioteki Jagiellońskiej (fot. Prac. Repr. Biblioteki Jagiellońskiej)
wany przez Zachariewicza, wznosi się na planie wydłu-
żonego prostokąta (ryc. 3). W obu kondygnacjach za-
stosowano ten sam układ przestrzenny rozmieszczając
sale po dwu stronach szerokiego korytarza, poprowa-
dzonego równolegle do fasady pałacu. Mniej więcej na
osi budynku usytuowano dwukondygnacyjny hall, które-
go przestrzeń „rozpływa” się nieregularnie wokół jecl-
nobiegowej klatki schodowej15. Główne wejście do pa-
łacu zostało zaznaczone przez Zachariewicza przysadzi-
stą wieżą i okazałym podjazdem (ryc. 9). Aneksy doda-
ne przez Bauąeta i Lundwalla komplikują zdecydowa-
nie układ przestrzenny budynku i sylwetę jego bryły.
Parterowa ćwierćkolista galeria została skomunikowa-
na z hallem za pomocą niskiego korytarza wybudowa-
nego przed elewacją pałacu. Nowe piętrowe skrzydło,
dostawione prostopadle do korpusu od wschodu, spra-
wia, że plan budowli przybiera kształt zbliżony do lite-
ry L, powtarzany bardzo często w malowniczych dzie-
więtnastowiecznych willach. Skomplikowany system
korytarzy, łączących pomieszczenia tego aneksu z sala-
mi głównego korpusu, służy podkreśleniu nieregular-
ności planu.
Na parterze pałacu znajduje się kilka sklepionych sal,
ukształtowanych jeszcze w czasie budowy pałacu na
początku w. XIX i nie przekształconych przez Zacharie-
wicza16. Większość pomieszczeń zamknięto jednak su-
fitami z fasetami (ryc. 15) lub profilowanymi listwami
u szczytu ścian. Szczególnie starannie został zaaranżo-
wany wielki hall z klatką schodową, wydzieloną za po-
mocą arkad, które w dolnej części sali rozpięto pomię-
dzy filarami, a na piętrze wsparto także na delikatnych
filarkach przypominających pilastry hermowe. Boazeria
i balustrada schodów, wykonane z przyciemnianego
drewna dębowego, nadają hallowi elegancki wygląd.
W zewnętrznej bryle pałacu (ryc. 4—5) wydzielono
dwa pseudoryzality, flankujące środkową część gma-
chu. Nad każdym z tych członów wznosi się oddzielny,
wysoki dach czterospadowy z wysokimi kominami,
wzbogacony lukarnami, a także balustradami i sterczy-
nami kutymi z żelaza. Powierzchnię ścian pałacu oży-
wiają listwowe obramienia okienne, pasma wydatnej
rustyki na zaoblonych narożach i używane bardzo
oszczędnie porządki architektoniczne. Nad belkowaniem
wieńczącym elewacje ustawiono liczne wazony i fanta-
|S Dokładny opis owych wnętrz i ich wyposażenia podaje A f t a -
nazy, o. c., s. 503—504.
10 L a n c k o r o ń s k a, o. c., s. 8.
17
Kraków, Zbiory Graficzne Biblioteki Jagiellońskiej (fot. Prac. Repr. Biblioteki Jagiellońskiej)
wany przez Zachariewicza, wznosi się na planie wydłu-
żonego prostokąta (ryc. 3). W obu kondygnacjach za-
stosowano ten sam układ przestrzenny rozmieszczając
sale po dwu stronach szerokiego korytarza, poprowa-
dzonego równolegle do fasady pałacu. Mniej więcej na
osi budynku usytuowano dwukondygnacyjny hall, które-
go przestrzeń „rozpływa” się nieregularnie wokół jecl-
nobiegowej klatki schodowej15. Główne wejście do pa-
łacu zostało zaznaczone przez Zachariewicza przysadzi-
stą wieżą i okazałym podjazdem (ryc. 9). Aneksy doda-
ne przez Bauąeta i Lundwalla komplikują zdecydowa-
nie układ przestrzenny budynku i sylwetę jego bryły.
Parterowa ćwierćkolista galeria została skomunikowa-
na z hallem za pomocą niskiego korytarza wybudowa-
nego przed elewacją pałacu. Nowe piętrowe skrzydło,
dostawione prostopadle do korpusu od wschodu, spra-
wia, że plan budowli przybiera kształt zbliżony do lite-
ry L, powtarzany bardzo często w malowniczych dzie-
więtnastowiecznych willach. Skomplikowany system
korytarzy, łączących pomieszczenia tego aneksu z sala-
mi głównego korpusu, służy podkreśleniu nieregular-
ności planu.
Na parterze pałacu znajduje się kilka sklepionych sal,
ukształtowanych jeszcze w czasie budowy pałacu na
początku w. XIX i nie przekształconych przez Zacharie-
wicza16. Większość pomieszczeń zamknięto jednak su-
fitami z fasetami (ryc. 15) lub profilowanymi listwami
u szczytu ścian. Szczególnie starannie został zaaranżo-
wany wielki hall z klatką schodową, wydzieloną za po-
mocą arkad, które w dolnej części sali rozpięto pomię-
dzy filarami, a na piętrze wsparto także na delikatnych
filarkach przypominających pilastry hermowe. Boazeria
i balustrada schodów, wykonane z przyciemnianego
drewna dębowego, nadają hallowi elegancki wygląd.
W zewnętrznej bryle pałacu (ryc. 4—5) wydzielono
dwa pseudoryzality, flankujące środkową część gma-
chu. Nad każdym z tych członów wznosi się oddzielny,
wysoki dach czterospadowy z wysokimi kominami,
wzbogacony lukarnami, a także balustradami i sterczy-
nami kutymi z żelaza. Powierzchnię ścian pałacu oży-
wiają listwowe obramienia okienne, pasma wydatnej
rustyki na zaoblonych narożach i używane bardzo
oszczędnie porządki architektoniczne. Nad belkowaniem
wieńczącym elewacje ustawiono liczne wazony i fanta-
|S Dokładny opis owych wnętrz i ich wyposażenia podaje A f t a -
nazy, o. c., s. 503—504.
10 L a n c k o r o ń s k a, o. c., s. 8.
17