12. Ludwig Hans Fischer, Hall pałacu w Rozdole. Kondygnacja dolna, akwarela, pocz. w. XX
(wg Lubomirskiej)
sakralnych tworzonych przez lwowskiego architekta
ujawniał się „bardzo wyraźny element racjonalizmu, w
wielu przypadkach profesor Zachariewicz wprowadził
precyzyjny system proporcji - podporządkowując for-
my elewacji i planu świątyni matematycznie obliczonej,
krystalograficznej siatce”28. Taką postawę artystyczną
trudno było nagiąć cło zasad stylu chateaux de la Loire,
eksponującego fantazyjną nieregularność i swobodę w
komponowaniu bryły.
28 Żuk, o. c., s. 8.
29 Boudon, o. c., s. 212-213, 217-218, 223, 232, il. na s.
212, 217, 223, 224, 233.
Można przypuszczać, że przebudowy prowadzone
przez Bauąueta i Ludwalla miały poprawić architekturę
rozdolskiego pałacu i upodobnić go bardziej do francu-
skich wzorów. W wyniku tych prac mieszkalna część
budynku otrzymała plan zbliżony do litery L, stosowa-
ny chętnie przez Viollet-le-Duca29, a liczne niewielkie
aneksy nadały planowi pałacu bardziej złożony charak-
ter i wzbogaciły sylwetę jego biyły. Trudno jednak nie
zauważyć, że wskutek tych prac budynek stał się nie-
zbyt zgrabnym zespołem kilku członów, zestawionych
w mechaniczny sposób.
Istotnym walorem pałacu w Rozdole jest za to wyso-
ka klasa urozmaiconego detalu architektonicznego,
24
(wg Lubomirskiej)
sakralnych tworzonych przez lwowskiego architekta
ujawniał się „bardzo wyraźny element racjonalizmu, w
wielu przypadkach profesor Zachariewicz wprowadził
precyzyjny system proporcji - podporządkowując for-
my elewacji i planu świątyni matematycznie obliczonej,
krystalograficznej siatce”28. Taką postawę artystyczną
trudno było nagiąć cło zasad stylu chateaux de la Loire,
eksponującego fantazyjną nieregularność i swobodę w
komponowaniu bryły.
28 Żuk, o. c., s. 8.
29 Boudon, o. c., s. 212-213, 217-218, 223, 232, il. na s.
212, 217, 223, 224, 233.
Można przypuszczać, że przebudowy prowadzone
przez Bauąueta i Ludwalla miały poprawić architekturę
rozdolskiego pałacu i upodobnić go bardziej do francu-
skich wzorów. W wyniku tych prac mieszkalna część
budynku otrzymała plan zbliżony do litery L, stosowa-
ny chętnie przez Viollet-le-Duca29, a liczne niewielkie
aneksy nadały planowi pałacu bardziej złożony charak-
ter i wzbogaciły sylwetę jego biyły. Trudno jednak nie
zauważyć, że wskutek tych prac budynek stał się nie-
zbyt zgrabnym zespołem kilku członów, zestawionych
w mechaniczny sposób.
Istotnym walorem pałacu w Rozdole jest za to wyso-
ka klasa urozmaiconego detalu architektonicznego,
24