DOI Artikel:
Ostrowski, Jan K.: Kościół i klasztor Karmelitów w Rozdole
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20617#0049
11. Rozclół, kościół Karmelitów. Obraz Matka Boska z Dzieciątkiem,
obecnie w klasztorze Karmelitów na Piasku w Krakowie (fot. J. Langda)
rowanymi mozaiką. Ambonie z baldachimem, umieszczo-
nej przy ścianie północnej prezbiterium w sąsiedztwie łuku
tęczowego, odpowiadała analogicznie skomponowana
oprawa chrzcielnicy. Wszystkie wymienione przedmioty
były rzeźbione, złocone i malowane „chinicis coloribus”.
Obrazy ołtarzowe były przykryte srebrnymi złoconymi
sukienkami. Na wyposażenie składał się ponadto bogaty
zestaw srebrnych naczyń i szat liturgicznych. W kaplicy
Rzewuskich przechowywano 9 portretów trumiennych
członków tej rodziny, w większości malowanych na srebr-
nych blachach56.
Dostępne fotografie archiwalne, przedstawiające
wnętrze kościoła w Rozdole świadczą, że w zasadzie
wszystkie opisane części wyposażenia zachowały się do
w. XX (ryc. 7, 8). Na zdjęciach nie widać jedynie ołtarzy-
;,(l Por. uzupełniające się inwentarze kościoła rozdolskiego z lat
1736-1752 (AKKr., nr 530/455, s. 4-6) i 1754 (AKKr., 536/207, s.
11-51). Trzeci, silnie uszkodzony inwentarz, datowany na r. 1761
(AKKr., AKKr 537/432, Inuentarium ecclesiae Rozdoliensis...) za-
wiera w możliwych do odczytania partiach niemalże te same in-
formacje.
ków śś. Hieronima i Onufrego. Wystrój kościoła został sta-
rannie skomponowany jako całość. Poszczególne elemen-
ty zestawiano symetrycznie w pary’’7, a owo dążenie do
regularności jest szczególnie czytelne w kompozycji chrzciel-
nicy w formie „antyambony”. Retabula ołtarza głównego i
ołtarzy po bokach łuku tęczowego miały dynamiczne for-
my późnobarokowe, z wiązkami kolumn, miękko popro-
wadzonymi odcinkami belkowania i przerwanymi przyczół-
kami. Wszystkie trzy byty też ozdobione figurami świętych.
Ołtarze śś. Antoniego i Jana z Dukli miały formę nisz w
ścianach nawy, mieszczących obrazy (z czasem drugi z nich
ustąpił miejsca figurze Chrystusa Nazareńskiegó). O ile moż-
na to wyczytać z fotografii, wszystkie ołtarze oraz ambona
były zdobione ornamentyką regencyjną. Jedynie w balu-
stradzie chóru muzycznego występowały motywy rocaille.
”7 W inwentarzu z r. 1754 podkreślono, że ołtarze Matki Bo-
skiej Pocieszenia i św. Józefa zostały „jednym abrysem postano-
wione i jednakowoż malowane”, podobnie jak druga para - ołta-
rze śś. Antoniego i Jana z Dukli; por. AAKr., 536/207, s. 11.
45
obecnie w klasztorze Karmelitów na Piasku w Krakowie (fot. J. Langda)
rowanymi mozaiką. Ambonie z baldachimem, umieszczo-
nej przy ścianie północnej prezbiterium w sąsiedztwie łuku
tęczowego, odpowiadała analogicznie skomponowana
oprawa chrzcielnicy. Wszystkie wymienione przedmioty
były rzeźbione, złocone i malowane „chinicis coloribus”.
Obrazy ołtarzowe były przykryte srebrnymi złoconymi
sukienkami. Na wyposażenie składał się ponadto bogaty
zestaw srebrnych naczyń i szat liturgicznych. W kaplicy
Rzewuskich przechowywano 9 portretów trumiennych
członków tej rodziny, w większości malowanych na srebr-
nych blachach56.
Dostępne fotografie archiwalne, przedstawiające
wnętrze kościoła w Rozdole świadczą, że w zasadzie
wszystkie opisane części wyposażenia zachowały się do
w. XX (ryc. 7, 8). Na zdjęciach nie widać jedynie ołtarzy-
;,(l Por. uzupełniające się inwentarze kościoła rozdolskiego z lat
1736-1752 (AKKr., nr 530/455, s. 4-6) i 1754 (AKKr., 536/207, s.
11-51). Trzeci, silnie uszkodzony inwentarz, datowany na r. 1761
(AKKr., AKKr 537/432, Inuentarium ecclesiae Rozdoliensis...) za-
wiera w możliwych do odczytania partiach niemalże te same in-
formacje.
ków śś. Hieronima i Onufrego. Wystrój kościoła został sta-
rannie skomponowany jako całość. Poszczególne elemen-
ty zestawiano symetrycznie w pary’’7, a owo dążenie do
regularności jest szczególnie czytelne w kompozycji chrzciel-
nicy w formie „antyambony”. Retabula ołtarza głównego i
ołtarzy po bokach łuku tęczowego miały dynamiczne for-
my późnobarokowe, z wiązkami kolumn, miękko popro-
wadzonymi odcinkami belkowania i przerwanymi przyczół-
kami. Wszystkie trzy byty też ozdobione figurami świętych.
Ołtarze śś. Antoniego i Jana z Dukli miały formę nisz w
ścianach nawy, mieszczących obrazy (z czasem drugi z nich
ustąpił miejsca figurze Chrystusa Nazareńskiegó). O ile moż-
na to wyczytać z fotografii, wszystkie ołtarze oraz ambona
były zdobione ornamentyką regencyjną. Jedynie w balu-
stradzie chóru muzycznego występowały motywy rocaille.
”7 W inwentarzu z r. 1754 podkreślono, że ołtarze Matki Bo-
skiej Pocieszenia i św. Józefa zostały „jednym abrysem postano-
wione i jednakowoż malowane”, podobnie jak druga para - ołta-
rze śś. Antoniego i Jana z Dukli; por. AAKr., 536/207, s. 11.
45