6. Kościół parafialny w Komarnie, elewacja południowa. Stan z r. 1997
(fot. S. Michta)
1Ó18) przy budowie cerkwi Wołoskiej (wnoszonej w la-
tach 1591-1629), a po odejściu tego ostatniego z Ambro-
żym Przychylnym. Swoją córkę Elżbietę przed r. 1603
wydał za mąż za wspomnianego już mistrza Pawła35. Kapi-
nos junior działalność zawodową rozpoczął niewątpliwie
w warsztacie ojca. W r. 1598 tworzył spółkę architekto-
niczno-rzeźbiarską z Sebastianem Czeszkiem i z ojcem, a
po śmierci tego ostatniego współdziałał ze szwagrem Paw-
łem Rzymianinem36. Najpóźniej od r. 1601 należał do ce-
chu, w którym wielokrotnie był wybierany starszym37. Z r.
1608 pochodzi wiadomość o pracy młodszego Kapinosa
przy nagrobku bł. Jana z Dukli, ufundowanym w kościele
Ł o z i ń s k i,o.c., s. 68; Kowalczuk, o. c., s. 27-29; Łoza,
o. c., s. 141 (s.v. Kapinos Wojciech), s. 228 (s.v. Paweł Rzymia-
nin)-, Mańkowski, Dawny Lwóu>..., s. 137.
M' Mańkowski, Dawny Lwów..., s. 137.
^ Kowalczuk, o. c., s. 71-78.
T. Mańkowski, Bernardyńskie pomniki grobowe (Prace
Komisji Historii Sztuki, 9, 1948), s. 194-195; Tenże, Dawny
Lwów..., s. 233-
Bernardynów przez podskarbiego wielkiego koronnego
Mikołaja Daniłowicza38. Przed r. 1618 miał, wspólnie z
mistrzem Pawłem, budować dla Daniłowiczów kościół w
Żurowie39. W r. 1628 wzniósł na Przedmieściu Halickim
dla cechu ślusarzy i kowali niewielki kościół p.w. Sw. Krzy-
ża, dziś nie istniejący40. Musiały jakieś więzy łączyć lwow-
skiego budowniczego z dworem królewskim, skoro w jego
sprawie w r. 1640 inteiweniował u władz miejskich król
Władysław IV41.
W świetle przytoczonych danych Kapinos Życzliwy jawi
się jako typowy przedstawiciel lwowskiego środowiska
architektów i budowniczych, powiązany z licznymi jego
Łoziński, o. c., s. 68-69; Mańkowski, Dawny Lwów...,
s. 132.
'"Łoziński, o. c., s. 98; Łoza, o. c., s. 141; Mańkowski,
Dawny Lwów..., s. 146.
11 Chodziło tu o zwolnienie sędziwego już wówczas mistrza z
uciążliwych prac przy pomiarach walów obronnych na Przedmie-
ściu Halickim - Łoziński, o. c., s. 98; Łoza, o. c., s. 141; Mań-
kowski, Dawny Lwów..., s. 146.
55
(fot. S. Michta)
1Ó18) przy budowie cerkwi Wołoskiej (wnoszonej w la-
tach 1591-1629), a po odejściu tego ostatniego z Ambro-
żym Przychylnym. Swoją córkę Elżbietę przed r. 1603
wydał za mąż za wspomnianego już mistrza Pawła35. Kapi-
nos junior działalność zawodową rozpoczął niewątpliwie
w warsztacie ojca. W r. 1598 tworzył spółkę architekto-
niczno-rzeźbiarską z Sebastianem Czeszkiem i z ojcem, a
po śmierci tego ostatniego współdziałał ze szwagrem Paw-
łem Rzymianinem36. Najpóźniej od r. 1601 należał do ce-
chu, w którym wielokrotnie był wybierany starszym37. Z r.
1608 pochodzi wiadomość o pracy młodszego Kapinosa
przy nagrobku bł. Jana z Dukli, ufundowanym w kościele
Ł o z i ń s k i,o.c., s. 68; Kowalczuk, o. c., s. 27-29; Łoza,
o. c., s. 141 (s.v. Kapinos Wojciech), s. 228 (s.v. Paweł Rzymia-
nin)-, Mańkowski, Dawny Lwóu>..., s. 137.
M' Mańkowski, Dawny Lwów..., s. 137.
^ Kowalczuk, o. c., s. 71-78.
T. Mańkowski, Bernardyńskie pomniki grobowe (Prace
Komisji Historii Sztuki, 9, 1948), s. 194-195; Tenże, Dawny
Lwów..., s. 233-
Bernardynów przez podskarbiego wielkiego koronnego
Mikołaja Daniłowicza38. Przed r. 1618 miał, wspólnie z
mistrzem Pawłem, budować dla Daniłowiczów kościół w
Żurowie39. W r. 1628 wzniósł na Przedmieściu Halickim
dla cechu ślusarzy i kowali niewielki kościół p.w. Sw. Krzy-
ża, dziś nie istniejący40. Musiały jakieś więzy łączyć lwow-
skiego budowniczego z dworem królewskim, skoro w jego
sprawie w r. 1640 inteiweniował u władz miejskich król
Władysław IV41.
W świetle przytoczonych danych Kapinos Życzliwy jawi
się jako typowy przedstawiciel lwowskiego środowiska
architektów i budowniczych, powiązany z licznymi jego
Łoziński, o. c., s. 68-69; Mańkowski, Dawny Lwów...,
s. 132.
'"Łoziński, o. c., s. 98; Łoza, o. c., s. 141; Mańkowski,
Dawny Lwów..., s. 146.
11 Chodziło tu o zwolnienie sędziwego już wówczas mistrza z
uciążliwych prac przy pomiarach walów obronnych na Przedmie-
ściu Halickim - Łoziński, o. c., s. 98; Łoza, o. c., s. 141; Mań-
kowski, Dawny Lwów..., s. 146.
55