DOI Artikel:
Petrus, Jerzy T.: Kościoł parafialny w Komarnie - materialy do monografii
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20617#0063
11. Elewacja północna kościoła Dominikanów w Żółkwi. Stan z r. 1990
(fot. J. K. Ostrowski)
w XIX w.) i elewacji północnej kościoła Dominikanów
w Żółkwi (ryc. 10, 11), wystawionego w łatach 1653-
165549.
Na zakończenie należy postawić pytanie o autorstwo
rzeźb figuralnych zdobiących fasadę i portal południowy
omawianego kościoła. Teoretycznie można by uznać je za
dzieła Życzliwego, lecz niejednolitość stylistyczna przypi-
sywanych temu artyście prac: oprócz nagrobka św. Jana z
Dukli także pomniki Żółkiewskich w kolegiacie w Żółkwi
i epitafia z kaplicy Kampianów w lwowskiej katedrze50,
nakazuje dużą ostrożność w tym względzie51. Poziom ar-
tystyczny rzeźb komarneńskich, tworzących dwa różniące
się stylistycznie zespoły, nie wyrasta ponad przeciętność.
Umieszczone w znacznym oddaleniu, w niszach otoczo-
nych konkurującymi z nimi bogato rozbudowanymi obra-
mieniami, spełniały przede wszystkim funkcję dekoracyj-
ną. Pod tym względem mają one analogie we wcześniej-
szych figurach na fasadzie lwowskich kościołów Bernardy-
nów i Jezuitów.
Przedstawione uwagi nie wyczerpują, zgodnie z przy-
jętym założeniem, bogatej problematyki artystycznej
i historycznej komarneńskiej fundacji Mikołaja Ostroroga.
Na szczegółowe opracowania oczekują nadal nie tylko rzeź-
biarska dekoracja kościoła, lecz także zagadnienia doty-
czące wyposażenia jego wnętrza czy problem wieży, zna-
nej z przedstawienia na rycinie zatytułowanej Dodecame-
ron Triumphans Fave Jani III, autorstwa Romeyna de
Hooghe’a52.
w Petrus, Kościoły..., s. 90, 118-119.
111 W. F. L u b c z e n k o, Lwiwśka skulptura XVI-XVJI stolit, Kyiw
1981, s. 94-105.
SI Petrus, Kościoły..., s. 59.
A. T r e i cl e r o w a, Tematyka polska w twórczości Romeyna
de ITooghe’a (Rocznik Biblioteki Polskiej Akademii Nauk, 6, 1960),
s. 16-20, il. 1.
(fot. J. K. Ostrowski)
w XIX w.) i elewacji północnej kościoła Dominikanów
w Żółkwi (ryc. 10, 11), wystawionego w łatach 1653-
165549.
Na zakończenie należy postawić pytanie o autorstwo
rzeźb figuralnych zdobiących fasadę i portal południowy
omawianego kościoła. Teoretycznie można by uznać je za
dzieła Życzliwego, lecz niejednolitość stylistyczna przypi-
sywanych temu artyście prac: oprócz nagrobka św. Jana z
Dukli także pomniki Żółkiewskich w kolegiacie w Żółkwi
i epitafia z kaplicy Kampianów w lwowskiej katedrze50,
nakazuje dużą ostrożność w tym względzie51. Poziom ar-
tystyczny rzeźb komarneńskich, tworzących dwa różniące
się stylistycznie zespoły, nie wyrasta ponad przeciętność.
Umieszczone w znacznym oddaleniu, w niszach otoczo-
nych konkurującymi z nimi bogato rozbudowanymi obra-
mieniami, spełniały przede wszystkim funkcję dekoracyj-
ną. Pod tym względem mają one analogie we wcześniej-
szych figurach na fasadzie lwowskich kościołów Bernardy-
nów i Jezuitów.
Przedstawione uwagi nie wyczerpują, zgodnie z przy-
jętym założeniem, bogatej problematyki artystycznej
i historycznej komarneńskiej fundacji Mikołaja Ostroroga.
Na szczegółowe opracowania oczekują nadal nie tylko rzeź-
biarska dekoracja kościoła, lecz także zagadnienia doty-
czące wyposażenia jego wnętrza czy problem wieży, zna-
nej z przedstawienia na rycinie zatytułowanej Dodecame-
ron Triumphans Fave Jani III, autorstwa Romeyna de
Hooghe’a52.
w Petrus, Kościoły..., s. 90, 118-119.
111 W. F. L u b c z e n k o, Lwiwśka skulptura XVI-XVJI stolit, Kyiw
1981, s. 94-105.
SI Petrus, Kościoły..., s. 59.
A. T r e i cl e r o w a, Tematyka polska w twórczości Romeyna
de ITooghe’a (Rocznik Biblioteki Polskiej Akademii Nauk, 6, 1960),
s. 16-20, il. 1.