DOI Artikel:
Ostrowski, Janusz A.: Archeologiczna wyprawa Karola Lanckorońskiego do Pamfilii i Pizydii
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20617#0072
!
1. Jacek Malczewski, Teren prac w Sagalassos. Kraków, Zamek Królewski na Wawelu (fot. A. Wierzba)
partycypował on także w finansowaniu następnej wy-
prawy, mającej podjąć wiosną 1882 r. dalsze badania w
Trysa. W jej skład weszli Otto Benndorf, Georg Nie-
mann6, Felix von Luschan i inni.
Rezultaty badań Benndorfa spowodowały, że Lanc-
koroński podjął decyzję sfinansowania i poprowadze-
nia ekspedycji archeologicznej na południowe wybrze-
ża Turcji. Jak wynika z przytoczonego powyżej cytatu,
jesienią 1882 roku wybrał się w pierwszą podróż reko-
nesansową, która utwierdziła go w podjętym zamiarze.
Zimą na przełomie lat 1882/1883 załatwiał niezbędne
formalności w Istambule i czynił starania o dobranie
tego obozu rzymskiego. W rok potem Lanckoroński został powo-
łany do ścisłego Zarządu i wielokrotnie wspomagał finansowo prace
archeologiczno-konserwatorskie. Również badania archeologicz-
no-architektoniczne słynnej katedry w Akwilei prowadzone były
dzięki Lanckorońskiemu - zob. w niniejszym tomie artykuł Prof.
Klementyny Żurowskiej.
b Georg(e) Niemann (1841-1912), ocl 1873 profesor Akademii
Sztuk Pięknych w Wiedniu, a w latach 1903-1905 jej rektor. Działał
wspólnie z wieloma archeologami austriackimi i niemieckimi. W la-
tach 1889-1890 prowadził badania przy słynnym Tropaeum Traiani
w Adamklissi (Rumunia), a od 1892 razem z Karolem Lanckorońskim
odpowiednich współpracowników. Znalazł ich kilku i
to wybitnych. Pozyskał Eugena Petersena7, oraz działa-
jących poprzednio z Benndorfem Georga Niemanna i
Feliksa von Luschana, który mianowany został lekarzem
ekspedycji. Ponadto dokooptowany został Maurycy
Hartel - architekt i fotograf, jak również nadporucznik
Hausner z korpusu inżynierii armii austriackiej, któiy
miał sporządzać plany i mapy. Lanckoroński zapropo-
nował w niej udział także swym przyjaciołom - Wilhel-
mowi von Hartelowi8 oraz dyrektorowi Muzeum Czar-
toryskich w Krakowie, profesorowi historii sztuki Uni-
wersytetu Jagiellońskiego - Marianowi Sokołowskiemu9.
badał katedrę w Akwilei. W 1893 r. rozpoczął stale prace w Efezie, a
od 1904 r. w pałacu Dioklecjana w Spalato (Split).
Eugen Petersen (1836-1919), profesor filologii klasycznej i ar-
cheologii na Uniwersytecie w Dorpacie (od r. 1873), w Pradze (od
1879), od r. 1887 dyrektor Niemieckiego Instytutu Archeologicznego
w Rzymie.
8 Wilhelm von Hartel (1839-1907), wybitny filolog klasyczny,
później (1900-1905) minister kultury i oświecenia publicznego.
9 Marian Sokołowski pozostawi! bardzo interesujący opis
podróży z Triestu przez Pireus, Smyrnę i Rodos do Pamfilii: Z podróży
na Wschód. Adriatyk, Archipelag i wyspa Rodos [w:] Tenże, Studia
68
1. Jacek Malczewski, Teren prac w Sagalassos. Kraków, Zamek Królewski na Wawelu (fot. A. Wierzba)
partycypował on także w finansowaniu następnej wy-
prawy, mającej podjąć wiosną 1882 r. dalsze badania w
Trysa. W jej skład weszli Otto Benndorf, Georg Nie-
mann6, Felix von Luschan i inni.
Rezultaty badań Benndorfa spowodowały, że Lanc-
koroński podjął decyzję sfinansowania i poprowadze-
nia ekspedycji archeologicznej na południowe wybrze-
ża Turcji. Jak wynika z przytoczonego powyżej cytatu,
jesienią 1882 roku wybrał się w pierwszą podróż reko-
nesansową, która utwierdziła go w podjętym zamiarze.
Zimą na przełomie lat 1882/1883 załatwiał niezbędne
formalności w Istambule i czynił starania o dobranie
tego obozu rzymskiego. W rok potem Lanckoroński został powo-
łany do ścisłego Zarządu i wielokrotnie wspomagał finansowo prace
archeologiczno-konserwatorskie. Również badania archeologicz-
no-architektoniczne słynnej katedry w Akwilei prowadzone były
dzięki Lanckorońskiemu - zob. w niniejszym tomie artykuł Prof.
Klementyny Żurowskiej.
b Georg(e) Niemann (1841-1912), ocl 1873 profesor Akademii
Sztuk Pięknych w Wiedniu, a w latach 1903-1905 jej rektor. Działał
wspólnie z wieloma archeologami austriackimi i niemieckimi. W la-
tach 1889-1890 prowadził badania przy słynnym Tropaeum Traiani
w Adamklissi (Rumunia), a od 1892 razem z Karolem Lanckorońskim
odpowiednich współpracowników. Znalazł ich kilku i
to wybitnych. Pozyskał Eugena Petersena7, oraz działa-
jących poprzednio z Benndorfem Georga Niemanna i
Feliksa von Luschana, który mianowany został lekarzem
ekspedycji. Ponadto dokooptowany został Maurycy
Hartel - architekt i fotograf, jak również nadporucznik
Hausner z korpusu inżynierii armii austriackiej, któiy
miał sporządzać plany i mapy. Lanckoroński zapropo-
nował w niej udział także swym przyjaciołom - Wilhel-
mowi von Hartelowi8 oraz dyrektorowi Muzeum Czar-
toryskich w Krakowie, profesorowi historii sztuki Uni-
wersytetu Jagiellońskiego - Marianowi Sokołowskiemu9.
badał katedrę w Akwilei. W 1893 r. rozpoczął stale prace w Efezie, a
od 1904 r. w pałacu Dioklecjana w Spalato (Split).
Eugen Petersen (1836-1919), profesor filologii klasycznej i ar-
cheologii na Uniwersytecie w Dorpacie (od r. 1873), w Pradze (od
1879), od r. 1887 dyrektor Niemieckiego Instytutu Archeologicznego
w Rzymie.
8 Wilhelm von Hartel (1839-1907), wybitny filolog klasyczny,
później (1900-1905) minister kultury i oświecenia publicznego.
9 Marian Sokołowski pozostawi! bardzo interesujący opis
podróży z Triestu przez Pireus, Smyrnę i Rodos do Pamfilii: Z podróży
na Wschód. Adriatyk, Archipelag i wyspa Rodos [w:] Tenże, Studia
68