DOI Artikel:
Antos, Janusz: Czy trzeba się wstydzić koloryzmu?k: O związkach niektórych artystów II Grupy Krakowskiej z nurtem kolorystycznym
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28182#0050
Janusz Antoś
2. Adam Marczyński, Mar-
twa natura, 1947, ol., płót-
no, wł. pryw. (reprodu-
kowane za zgodą Jolanty
Boni-Marczyńskiej i Pio-
tra Marczyńskiego)
późny kolorystyczny obraz Marczyńskiego, namalowany podczas wakacji
w 1951 r.. Pejzaż z Zabrzeża nad Dunajcem (il. 3), przedstawiający scenę ro-
dzinną z małym synkiem artysty, olśniewa swoją malarskością i świetlisto-
ścią kolorów. Kolorystyczną twórczość Marczyńskiego wysoko oceniała
H. Rudzka-Cybisowa, która nie mogła odżałować, że z niej zrezygnował.
Najbardziej znane swoje prace Refleksy zmienne z końca lat sześćdziesią-
tych i początku lat siedemdziesiątych, A. Marczyński tworzył, zestawiając
„kasetony" pomalowane wewnątrz barwami zasadniczymi: czerwoną, żół-
tą lub niebieską, zamknięte ruchomymi, srebrzystymi płytkami, odbijający-
mi od wewnątrz refleksy barwne. W Refleksach zmiennych odnaleźć możemy
właśnie zmienność, niestałość oraz migotliwość kolorów modulowanych
światłem, podpatrzoną przez malarza w naturze. Za sztuką „chłodnej"
geometrycznej abstrakcji Marczyńskiego stoi tradycja wielkich klasyków
abstrakcji, także tradycja impresjonistycznej techniki i impresjonistycznej
analizy koloru. Liczba możliwych kombinacji i refleksów w Refleksach
zmiennych poprzez zmianę kąta nachylenia srebrzystych płytek jest prawie
48
2. Adam Marczyński, Mar-
twa natura, 1947, ol., płót-
no, wł. pryw. (reprodu-
kowane za zgodą Jolanty
Boni-Marczyńskiej i Pio-
tra Marczyńskiego)
późny kolorystyczny obraz Marczyńskiego, namalowany podczas wakacji
w 1951 r.. Pejzaż z Zabrzeża nad Dunajcem (il. 3), przedstawiający scenę ro-
dzinną z małym synkiem artysty, olśniewa swoją malarskością i świetlisto-
ścią kolorów. Kolorystyczną twórczość Marczyńskiego wysoko oceniała
H. Rudzka-Cybisowa, która nie mogła odżałować, że z niej zrezygnował.
Najbardziej znane swoje prace Refleksy zmienne z końca lat sześćdziesią-
tych i początku lat siedemdziesiątych, A. Marczyński tworzył, zestawiając
„kasetony" pomalowane wewnątrz barwami zasadniczymi: czerwoną, żół-
tą lub niebieską, zamknięte ruchomymi, srebrzystymi płytkami, odbijający-
mi od wewnątrz refleksy barwne. W Refleksach zmiennych odnaleźć możemy
właśnie zmienność, niestałość oraz migotliwość kolorów modulowanych
światłem, podpatrzoną przez malarza w naturze. Za sztuką „chłodnej"
geometrycznej abstrakcji Marczyńskiego stoi tradycja wielkich klasyków
abstrakcji, także tradycja impresjonistycznej techniki i impresjonistycznej
analizy koloru. Liczba możliwych kombinacji i refleksów w Refleksach
zmiennych poprzez zmianę kąta nachylenia srebrzystych płytek jest prawie
48