Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (4.1995)

humanizacji. „Zrywa — jak pisał Henryk Wiciński do J. Cybisa — nawet
z okruchami człowieka, które są najbliżej skóry, z erotyzmem"45. T. Kantor
po klęsce pospolitego ruszenia awangardy zdecydował się na: „Wyznanie
osobiste (...) /Niezwykły i rzadki dziś gatunek. / W naszej epoce/życia coraz
bardziej zbiorowego, / zbiorowości rosnącej zastraszająco, / gatunek raczej
/ uciążliwy i niewygodny"46. Zwierzenie poczynione przez Kantora w Ka-
tedrach, to wyznanie śmierci i ostatniej miłości. „Śmierć i miłość (...) / Przy-
szła chwila /—pisał Kantor—kiedy nie mogłem rozróżnić, / która j est która.
/ Obie mnie urzekały"47.
Kantorowska „rewindykacja" impresjonizmu zbiega się z „repetycją"
tego kierunku dokonaną przez Jerzego Nowosielskiego. „Impresjonistycz-
ne" obrazy między innymi Ławrę pieczajowską (ił. 5) pokazał Nowosielski po
raz pierwszy w 1988 r. w krakowskiej Galerii „Inny świat". W1980 r. artysta
oglądał mozaiki z I poł. IV w. w ruinach pałacu nie opodal Piazza Armerina
na Sycylii (po raz pierwszy widział je w 1956 r.). Mozaiki o niezwykłym

Czy trzeba się
wstydzić
koloryzmu?
O związkach
niektórych
artystów
II Grupy
Krakowskiej
z nurtem
kolorystycznym


5. Jerzy Nowosielski, Ławra pieczajowska, 1988, ol., płótno naklejone na deskę, wł. pryw.

45 Z listu Henryka Wicińskiego do Jana Cybisa z 22.03.1937 r., cyt. za: Henryk Wiciński, Stowarzysze-
nie Artystyczne Grupa Krakowska, katalog wystawy Galeria Krzysztofory, Kraków 1990, s. 50.
46 T. Kantor, Ocalić przed zapomnieniem, [w:] Grupa Krakowska. Dokumenty i Materiały, cz. XI, red.
J. Chrobak, Kraków 1993, s. 119.
47 T. Kantor, Ja realny, [w:] Grupa Krakowska..., op. cit., (jakprzyp. 46), s. 131.

51