44 STUDIEN ÙBER DIE GESCHICHTE DES AEGYPTISCHEN HAUSSCHAFES
p^cre TeTimô. ihr morgen er-
•^.oKuuL^e Ain probt werdet (SoxtfxàÇw)...
.... oc il.. eT.. ....................
Damit vergleiche man clen entsprechenden griechischen uncl lateinischen Text,
wie er bei Lipsius-Bonnet, Acta apostolorum apocrypha, \, 144 ff., sich finclet :
30. St[i.ajv eTtov xéXeodov Ttupyov fiot olxoSo- Simon dixit : Jube mihi turrim altam fa-
[j.fj(Tat &<J«jXèv ex çjXwv, xat àvsXGcbv lit' aû-uov bricare ex lignis, et ascendam super eam, et
xaXétrio to;jî wyy'zkous p.00 xat È-'.xa^w au-coïç, '(va vocabo angelos meos et prsecipiam eis, ut
TCavTwv ôpwvxwv àvacpêpœat fxs irpôç tov Tratlpa ijlou cunctis videntibus in cœlum perferant me ad
eîs xov oùpavôv -/.al toùto outoi fx^ Suvaijievot -ot-7(aat patrem meum : hoc isti dumfacerenon potue-
èXéYx,ovxai av6pcoTcoi à-iraiSeu-cot. 'O Sè Népwv àxouaa; rint, probabis eos homines esse imperitos.
tw néxpw eTtov 'Axifaoaç, né-rps, to Traoà 2t[i.wvoç Nero autem Petro dixit : Audisti, Petre, quod
elpirjjjLÉvov; èx toutou cpavifaexat, 6'tnjv S'jvafxtv e'^et Simon dixit? ex hoc apparebit quantam vir-
outoç r) ô 6eoç aorj. néxpoç £r-£v xpaxtaxe fiaa-iXeû, tutem habeat vel ipse vel deus tuus. Petrus
eî ^'eeXeç, rjSuvou vof^at 6'xt Satfxovtwv TOuX^pcaTat. dixit : Optime imperator, si velles, poteras
Népwv eïrav t( fxoi Xôytov îrsp'.ôowv xuxXouç irotetTe ; intelligere quia daimonio plenus est. Nero
■r, aupiov 7)[jL£pa 6;j.àç Soxtfxâaet. dixit : Quid mihi verborum ambages [circui-
tus] facitis? Crastinus dies vos probabit.
31. Sîfi.o)v eTirev TïiaTeueiç, àyaOe (?airiXeù, 6'xi Simon dixit : Credis, bone imperator, quia
ixiyoc; eîjju, oç àiréOavov xaî àveat^v; -7,v ^àp xxX. magus sum, cum mortuus fuerim et resur-
rexerim? Egerat enim, etc.
Die koptische Textrecension stimmt also nicht genau mit der griechisch-lateini-
schen ùberein, wie das ja bei den meisten der koptischen Recensionen der apocryphen
Akten der Fall ist. Zu Z. 6-7 des Recto vgl. man Lipsius, /. c, 207, 15 : Kà^è lx tû>v
oùpavwv -ejjLcpOsvxa. Teilweise làsst der kopt. Text Zusâtze erkennen, teilweise verkùrzt er.
Bei dem geringen Umfang lâsst sich allerdings nichts weiter als dièse Nichtûberein-
stimmung feststellen.
STUDIEN UBER DIE GESCHICHTE DES AEGYPT1SCHEN HAUSSCHAFES
von
Dr J. U. Dùrst (Zurich) und Claude Gaillard (Lyon)
Ûber das aegyptische Hausschaf ist in neuester Zeit mehrfach verhandelt worden
und erscheint es uns zweckmâssig eine eingehendere Betrachtung darûber anzustellen.
Es soll sich hierbei vor allem um das atteste Schaf Aegyptens handeln, dasjenige,
welches C. Relier11 als « Tragelaphusrasse » bezeichnet und das wir « ziegenhôrniges »
Schaf nannten2.
Die âltern Aegyptologen haben die Darstellungen dièses Tieres auf Denkmàlern
1. C. Keller, Die Abstammung der Rassen unseres Hausschafes [Oester. Molk. Zeitg., 1899, uos 4 u. 5).
2. U. Dûrst, Die Rinder von Babylonien, Assyrien und Aegypten. Berlin, 1899, p. 21.
p^cre TeTimô. ihr morgen er-
•^.oKuuL^e Ain probt werdet (SoxtfxàÇw)...
.... oc il.. eT.. ....................
Damit vergleiche man clen entsprechenden griechischen uncl lateinischen Text,
wie er bei Lipsius-Bonnet, Acta apostolorum apocrypha, \, 144 ff., sich finclet :
30. St[i.ajv eTtov xéXeodov Ttupyov fiot olxoSo- Simon dixit : Jube mihi turrim altam fa-
[j.fj(Tat &<J«jXèv ex çjXwv, xat àvsXGcbv lit' aû-uov bricare ex lignis, et ascendam super eam, et
xaXétrio to;jî wyy'zkous p.00 xat È-'.xa^w au-coïç, '(va vocabo angelos meos et prsecipiam eis, ut
TCavTwv ôpwvxwv àvacpêpœat fxs irpôç tov Tratlpa ijlou cunctis videntibus in cœlum perferant me ad
eîs xov oùpavôv -/.al toùto outoi fx^ Suvaijievot -ot-7(aat patrem meum : hoc isti dumfacerenon potue-
èXéYx,ovxai av6pcoTcoi à-iraiSeu-cot. 'O Sè Népwv àxouaa; rint, probabis eos homines esse imperitos.
tw néxpw eTtov 'Axifaoaç, né-rps, to Traoà 2t[i.wvoç Nero autem Petro dixit : Audisti, Petre, quod
elpirjjjLÉvov; èx toutou cpavifaexat, 6'tnjv S'jvafxtv e'^et Simon dixit? ex hoc apparebit quantam vir-
outoç r) ô 6eoç aorj. néxpoç £r-£v xpaxtaxe fiaa-iXeû, tutem habeat vel ipse vel deus tuus. Petrus
eî ^'eeXeç, rjSuvou vof^at 6'xt Satfxovtwv TOuX^pcaTat. dixit : Optime imperator, si velles, poteras
Népwv eïrav t( fxoi Xôytov îrsp'.ôowv xuxXouç irotetTe ; intelligere quia daimonio plenus est. Nero
■r, aupiov 7)[jL£pa 6;j.àç Soxtfxâaet. dixit : Quid mihi verborum ambages [circui-
tus] facitis? Crastinus dies vos probabit.
31. Sîfi.o)v eTirev TïiaTeueiç, àyaOe (?airiXeù, 6'xi Simon dixit : Credis, bone imperator, quia
ixiyoc; eîjju, oç àiréOavov xaî àveat^v; -7,v ^àp xxX. magus sum, cum mortuus fuerim et resur-
rexerim? Egerat enim, etc.
Die koptische Textrecension stimmt also nicht genau mit der griechisch-lateini-
schen ùberein, wie das ja bei den meisten der koptischen Recensionen der apocryphen
Akten der Fall ist. Zu Z. 6-7 des Recto vgl. man Lipsius, /. c, 207, 15 : Kà^è lx tû>v
oùpavwv -ejjLcpOsvxa. Teilweise làsst der kopt. Text Zusâtze erkennen, teilweise verkùrzt er.
Bei dem geringen Umfang lâsst sich allerdings nichts weiter als dièse Nichtûberein-
stimmung feststellen.
STUDIEN UBER DIE GESCHICHTE DES AEGYPT1SCHEN HAUSSCHAFES
von
Dr J. U. Dùrst (Zurich) und Claude Gaillard (Lyon)
Ûber das aegyptische Hausschaf ist in neuester Zeit mehrfach verhandelt worden
und erscheint es uns zweckmâssig eine eingehendere Betrachtung darûber anzustellen.
Es soll sich hierbei vor allem um das atteste Schaf Aegyptens handeln, dasjenige,
welches C. Relier11 als « Tragelaphusrasse » bezeichnet und das wir « ziegenhôrniges »
Schaf nannten2.
Die âltern Aegyptologen haben die Darstellungen dièses Tieres auf Denkmàlern
1. C. Keller, Die Abstammung der Rassen unseres Hausschafes [Oester. Molk. Zeitg., 1899, uos 4 u. 5).
2. U. Dûrst, Die Rinder von Babylonien, Assyrien und Aegypten. Berlin, 1899, p. 21.