Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (32.1988)

V w. p.n.e,, okres obniżonej normy wagowej. Dodajmy, że zapewne jako jeden z pierwszych
opisany obiekt nosi na sobie legendę wagową.

Profil płytki nie może stanowić kryterium interpretacji. Wyrób jest niestaranny, boczne
krawędzie ucięte prosto, lecz ściśnięte, przez co powstało zgrubienie zasłaniające częściowo
w narożach relief i zachodzące na litery tworzące legendę.

Drugi z kolei obiekt, z wyobrażeniem delfina w lewo, został opatrzony legendą gwarancyjną
AEMO. Na tułowiu delfina widnieje okrągły stempel z głową Ateny (il. 10)90.

Zgodnie z ciężarem (441 g) odważnik jest miną normy soloóskiej, zatem mógł być wykonany
w V w. p.n.e. Prosto ucięte krawędzie płytki nie dają podstaw do interpretacji, natomiast ważne
kryterium stanowi odciśnięty na delfinie stempel. Należy on do typu znanego z monet Thurioi
od około 412 r. p.n.e.91 Wśród różnych emisji najbliższe przedstawieniu głowy na ciężarku są
wyobrażenia monetarne z około 400 r. p.n.e.92 Należy zatem przypuszczać, że w tym czasie
nastąpiło potwierdzenie prawidłowości odważnika używanego wówczas w ateńskiej kolonii.
Opisany zabytek powstał niewątpliwie w V w. p.n.e., gdy po okresie obniżki normy powrócono
do standardu 105. Najbardziej prawdopodobne wydaje się łączenie go z okresem popularności
miny jako jednostki wagowej. Występująca na nim legenda gwarancyjna dowodzi, że w czasie
produkcji obiektu delfin określał bezspornie minę i nie było potrzeby stosowania legendy wa-
gowej. Sugerowaliśmy wyżej, że rozpowszechnienie tego nominału nastąpiło około połowy

V w. p.n.e.93, toteż można przyjąć, iż ciężarek powstał w 2 połowie V w. p.n.e.

Kolejny odważnik ma również przedstawienie delfina w lewo. Legenda wagowa MN A

została rozmieszczona w prawym górnym i lewym dolnym narożu płytki. Przy dolnej jej krawędzi
znajduje się pentagram (il. 11)94.