Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (32.1988)

13. Mina. Ateny. 403 r. p.n.e.-l ćwierć II w.
p.n.e. Ołów. Muzeum Narodowe w Warszawie.

Nr inw. 142762 MN

Kolejny odważnik z przedstawieniem delfina w lewo ma rozmieszczoną z dwóch stron wyobra-
żenia legendę gwarancyjną AEMO. Przy delfinie odciśnięty jest prostokątny stempel z amforą
na kolumience (il. 13)".

Ciężar (457 g) wskazuje na normatyw soloński. Profil płytki (prosto ucięte boki, brak ramki)
nie stanowi żadnego kryterium interpretacji. Ważnym elementem jest w tym przypadku stempel.
Analogiczną bowiem amforę na kolumience wyobrażano na tetradrachmach attyckich około
176 r. p.n.e.100 Stempel przeto wskazuje, że ciężarek był w użyciu jeszcze w 1 ćwierci II w. p.n.e.101
Analiza przedstawienia delfina nie może stanowić przesłanki dla datowania. Zwróćmy uwagę,
że identyczny symbol występuje na odważniku z początku V w. p.n.e. oraz datowanym na okres
po 403 r. p.n.e.—około 300 r. p.n.e.102 Analogiczne również są proporcje i forma delfina na
obiektach wykonanych na początku IV w. p.n.e. i w końcu II w. p.n.e.103 Stąd wniosek, że bez-
pieczniej wyznaczyć szersze ramy czasowe dla odważnika ze stemplem, tj. od 403 r. p.n.e. (dekret
Teisamenosa) do 1 ćwierci II w. p.n.e. (datowanie stempla).

Następny zabytek to płytka z delfinem w lewo opatrzona legendą wagową: nad delfinem
MNA, pod nim w dwóch wierszach МЕТРО (il. 14)104.

Ciężar (577 g) wskazuje na minę standardu 138. Biorąc pod uwagę wyłącznie to kryterium,
można datować obiekt na ostatnie lata V w. p.n.e. (pierwsza podwyżka normy) lub też 2 połowę
IV w. p.n.e. (druga podwyżka). Zwraca jednak uwagę nieznaczna ramka okalająca lico. Po-
zwala uznać ciężarek za młodszy, a więc wykonany podczas drugiej podwyżki. Przemawia za
tym również forma legendy, analogiczna do tej, jaka występuje na ciężarku z agory ateńskiej105.

Ostatni odważnik z delfinem został opatrzony legendą wagową MNA (il. 15)106.

41