Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (32.1988)

37. Lipsanotheka z Brescii, wg Graba r, jw.

fragmentarycznie ewangeliarzu, który powstał przy końcu VI w. w Rzymie i z pierwszymi misjona-
rzami dotarł w 596 r. do opactwa St. Augustine w Cambridge (il. 42)89.

Centralną postać ewangelisty, siedzącego frontalnie na tle niszy, otacza bogato ukształtowany
portal (Porta Regia, scenae frons w rzymskim teatrze), w którym wyróżniają się dwie pary
marmurowych kolumn, oddzielone przez intercolumnia, wypełnione dwuczęściowym cyklem
dwunastu ewangelicznych scen. Kolumny wspierają architraw z archiwoltą i tympanonem,
w którym mieści się symboliczne zwierzę (wół), trzymające zamknięty kodeks. Ewangelista siedzi
w dostojnej pozie, zamyślony kieruje w dal spojrzenie szeroko otwartych oczu, brodę opiera na
prawej dłoni, a lewą ukazuje otwartą księgę.

Przedstawienie ewangelisty naśladuje reprezentacyjny rzymski portret poety, który medytując
tronuje frontalnie ze swym atrybutem — zapisanym zwojem — inspirowany przez Muzy. Łukasz

140