DOI Heft:
Wystawy
DOI Artikel:Wiśniewska, Bożena: Sztuka Palmyry: Jubileuszowa wystawa z okazji 50-lecia polskiej działalnósci archeologicznej na Bliskim Wschodzie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19641#0453
4. Fragment Wielkiej Kolumnady z Tripylonem, II w. n.e.
ściowo zburzone przez rzymskich legionistów. W okresie panowania Dioklecjana odbudowano
niektóre dzielnice, założony został także rozległy obóz wojskowy z gmachami zdobionymi
elementami dekoracji pochodzącymi często ze zrujnowanych lub zdemontowanych starszych
budowli. Obóz i najważniejsze dzielnice otoczono murem obronnym. Wraz z upływem czasu
Palmyra z wielkiego centrum handlowego przekształcała się powoli w twierdzę graniczną Im-
perium Rzymskiego. Dalsze dzieje miasta były już tylko etapami stopniowego upadku, w którego
rezultacie zamieniło się ono w olbrzymi kompleks ruin zamieszkanych przez nieliczną ludność
arabską. W XVII i XVIII w. przyciągał on uwagę wielu europejskich podróżników, miłośników
i poszukiwaczy starożytności, a od połowy XVIII w. stał się obiektem badań naukowych i po-
zostaje nim do dziś dnia.
W gronie uczonych interesujących się przeszłością Palmyry nie zabrakło również Polaków.
Przez dwa miesiące goście Muzeum Narodowego mogli zapoznawać się z wynikami wykopalisk
29 Rocznik Muz. Nar. t. ХХХП/88
449
ściowo zburzone przez rzymskich legionistów. W okresie panowania Dioklecjana odbudowano
niektóre dzielnice, założony został także rozległy obóz wojskowy z gmachami zdobionymi
elementami dekoracji pochodzącymi często ze zrujnowanych lub zdemontowanych starszych
budowli. Obóz i najważniejsze dzielnice otoczono murem obronnym. Wraz z upływem czasu
Palmyra z wielkiego centrum handlowego przekształcała się powoli w twierdzę graniczną Im-
perium Rzymskiego. Dalsze dzieje miasta były już tylko etapami stopniowego upadku, w którego
rezultacie zamieniło się ono w olbrzymi kompleks ruin zamieszkanych przez nieliczną ludność
arabską. W XVII i XVIII w. przyciągał on uwagę wielu europejskich podróżników, miłośników
i poszukiwaczy starożytności, a od połowy XVIII w. stał się obiektem badań naukowych i po-
zostaje nim do dziś dnia.
W gronie uczonych interesujących się przeszłością Palmyry nie zabrakło również Polaków.
Przez dwa miesiące goście Muzeum Narodowego mogli zapoznawać się z wynikami wykopalisk
29 Rocznik Muz. Nar. t. ХХХП/88
449