Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (32.1988)

celi północnej powstał monumentalny kompleks sal (pomieszczenia nr 2, 3, 4, 5), do których
prowadził nowy westybul (pomieszczenie 20, 21) o szczególnej konstrukcji (il. 5). Analiza ścian
wykazała, że w swej pierwotnej wersji był to otwarty przedsionek dwuarkadowy od strony
wschodniej, od południa zaś — otwarty jedną arkadą. Łuki arkad wsparte były na filarach.
Należy domniemywać, że rozpór sklepień był zbyt dużym obciążeniem dla filarów, toteż w kolej-
nej przebudowie westybul został wzmocniony murem, z pozostawieniem tylko jednej arkady
wejściowej. Analogiczne zdublowanie muru nastąpiło wzdłuż wschodniej strony sal nr 2 i 3
(por. plan, il. 5), co już miało bezpośredni wpływ na istniejące w załomie schodów małe pomie-
szczenie nr 29, stanowiące właściwy przedmiot obecnego sprawozdania — bieg ściany bowiem
zwęził w sposób wydatny wejście do wnętrza pomieszczenia.

Pomieszczenie nr 29 stanowi osobną budowlę, której górna partia została odsłonięta w toku
badań powierzchniowych w 1981 r.

Stan zachowania tego pomieszczenia można określić jako w miarę kompletny, tzn. włącznie

464