Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (32.1988)

7. Widok ściany wschodniej sali nr 21

liniami. Jedynie ponad wstęgą gzymsu odnaleziono ślady intensywnej zieleni, nie składające
się jednak w żaden czytelny motyw. Na czerwonym tle lamperii występuje — podobnie jak
w oratorium — plakietka wypełniona plecionką (il. 7). Ponad lamperią biegnie fryz z przemien-
nych trójkątów i stylizowanych kwiatów, zachowany fragmentarycznie w centralnej części sali.

Najciekawsze wszakże i najlepiej zachowane relikty dekoracji malarskiej pozostały na posa-
dzce. Każde z trzech pól posadzki w trójdzielnym wnętrzu sali nr 21 posiada swój własny, od-
rębny malowany „emblemat”—jeśli można tu użyć terminu związanego z techniką mozaiki;
wydaje się, że jest to o tyle uprawnione, że dekoracja podłóg z tą techniką kojarzy się silniej niż
z malowidłem.

Najbardziej rozbudowany motyw znajdował się w części wschodniej, na osi niszy ołtarzowej.
Był to wielki krzyż równoramienny, którego ramiona wypełnione były plecionką, wpisany
w okrąg również z plecionki. Pomiędzy ramionami krzyża pole koła wypełniały cztery rozety

480