PRZYPISY
1 Klasztor jest również określany jako Deir el Khashaba oraz Deir el Naqlim, W tekstach koptyjskich występuje
pod nazwą Neklone.
2 Pełne omówienie źródeł związanych z klasztorem Deir el Malak (Deir el Naqlun) jest zawarte w pracy:
S. Ti mm, Das christlich-koptische Àgypten in arabischer Zeit. Wiesbaden 1984, t, II, s. 762-767.
3 F. V a n s 1 e b, The Présent State of Egypt or a new Relation of a Late Voyage into that Kingdom perfor-
med in the Years 1672-1673. London 1678, s. 166-167; G. Schweinfurth, Reise in das Depressionsgebiet
im Umkreise des Fajum im Januar 1886. Zeitschrift der Gesellschaft ffir Erdkunde 21, 1886, s. 96-149.
4E. Wipszycka- Bravo, Une nouvelle Regle monastique égyptienne. Coptic Studies. Warsaw
1990.
5 Badania były prowadzone w okresie od 21 III do 20 IV 1986. Misja pracowała w składzie: mgr inż. areh.
B. Dobrowolska, mgr inż. arch. J. Dobrowolski, dr W. Godlewski — kierownik Misji, mgr J. Kucy, doc. dr hab.
E. Wipszycka-Bravo.
6 O. F. A. Meinardus, The laura of Naqlun. BSGE 40, 1967, s. 180-183.
7 Jw., s. 182. Autor wymienia 16 pustelni w Naqlun.
8 Wewnątrz innych pustelni stwierdzono również ślady polichromii w postaci fryzów geometrycznych. W niszy
wschodniej pomieszczenia Al zachowane ślady malowidła nie pozostawiają wątpliwości, że było to przedstawienie
figuralne,
9 B. Bravo and M. Griffin, Un frammento del libro XI di Tito Livio?, Athenaeum 76, 1988,
s. 447-521.
10 Niektóre nowożytne groty w pobliżu Deir el Naqlun były czasowo zamieszkiwane przez pustelników
w początkach XIX w.
11 Charakterystyka różnych typów wież klasztornych w monasterach koptyjskich znajduje się w pracy:
C. C. Walters, Monastic Archaeology in Egypt. Warminster 1974, s. 86-99.
12 Walters, jw., s. 25; P. Grossmann, Mittelalterliche Langhauskuppelkirchen und verwandte
Typen in Oberàgypten. Eine Studie zum mittelalterlichen Kirchenbau in Agypten. Glückstadt 1982, s. 112-131.
13 Podobny typ drewnianego stropu pokrytego polichromią znajduje się również w nowożytnym kościele
Archanioła Gabriela w Deir el Malak. Datowanie budowy tego kościoła nie jest ustalone, ale niewątpliwie istniał
on już w XII w.
32*
1 Klasztor jest również określany jako Deir el Khashaba oraz Deir el Naqlim, W tekstach koptyjskich występuje
pod nazwą Neklone.
2 Pełne omówienie źródeł związanych z klasztorem Deir el Malak (Deir el Naqlun) jest zawarte w pracy:
S. Ti mm, Das christlich-koptische Àgypten in arabischer Zeit. Wiesbaden 1984, t, II, s. 762-767.
3 F. V a n s 1 e b, The Présent State of Egypt or a new Relation of a Late Voyage into that Kingdom perfor-
med in the Years 1672-1673. London 1678, s. 166-167; G. Schweinfurth, Reise in das Depressionsgebiet
im Umkreise des Fajum im Januar 1886. Zeitschrift der Gesellschaft ffir Erdkunde 21, 1886, s. 96-149.
4E. Wipszycka- Bravo, Une nouvelle Regle monastique égyptienne. Coptic Studies. Warsaw
1990.
5 Badania były prowadzone w okresie od 21 III do 20 IV 1986. Misja pracowała w składzie: mgr inż. areh.
B. Dobrowolska, mgr inż. arch. J. Dobrowolski, dr W. Godlewski — kierownik Misji, mgr J. Kucy, doc. dr hab.
E. Wipszycka-Bravo.
6 O. F. A. Meinardus, The laura of Naqlun. BSGE 40, 1967, s. 180-183.
7 Jw., s. 182. Autor wymienia 16 pustelni w Naqlun.
8 Wewnątrz innych pustelni stwierdzono również ślady polichromii w postaci fryzów geometrycznych. W niszy
wschodniej pomieszczenia Al zachowane ślady malowidła nie pozostawiają wątpliwości, że było to przedstawienie
figuralne,
9 B. Bravo and M. Griffin, Un frammento del libro XI di Tito Livio?, Athenaeum 76, 1988,
s. 447-521.
10 Niektóre nowożytne groty w pobliżu Deir el Naqlun były czasowo zamieszkiwane przez pustelników
w początkach XIX w.
11 Charakterystyka różnych typów wież klasztornych w monasterach koptyjskich znajduje się w pracy:
C. C. Walters, Monastic Archaeology in Egypt. Warminster 1974, s. 86-99.
12 Walters, jw., s. 25; P. Grossmann, Mittelalterliche Langhauskuppelkirchen und verwandte
Typen in Oberàgypten. Eine Studie zum mittelalterlichen Kirchenbau in Agypten. Glückstadt 1982, s. 112-131.
13 Podobny typ drewnianego stropu pokrytego polichromią znajduje się również w nowożytnym kościele
Archanioła Gabriela w Deir el Malak. Datowanie budowy tego kościoła nie jest ustalone, ale niewątpliwie istniał
on już w XII w.
32*