DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.29293#0170
140
et materna rotunditate ita medie temperata, ut cum rotunditate
quadam decentissime videatur esse deducta, barba paterno more
subfulva et modica, ita calvaster, ut in medio frontis gemellos
cincinnos rarusculos habet et dextrorsum reflexos ; corona rotunda
et spatiosa, capillo subnigro et decenter intorto, sub auriculae
medium propendente, fronte speciosa, elatis et longis sed exilibus
superciliis, oculis pupilla fulvis, non quidem magnis, sed patulis,
subocularibus plenis, naso a radice vergentium superciliorum
subtiliter directo, circa medium latiore, deinde paulum recurvo et
in extremo patulis naribus præminente, ore rubeo, crassis et sub-
dividuis labiis, genis compositis, mento a confinio maxillarum
decibiliter prominente, colore aquilino et livido, nondum, sicut ei
postea contigit, cardiaco, vultu mitis, manibus pulchris, teretibus
digitis et habilibus ad scribendum, praeterea planeta super dal-
maticam castanea, evangelium in sinistra, modus crucis in dextra,
pallio mediocri a dextro videlicet humero sub pectore super
stomachum circulatim deducto: deinde sursum per sinistrum
humerum post tergum deposito, cuius pars altera super eumdem
humerum veniens propria rectitudine, non per medium corporis,
sed ex latere pendet; circa verticem vero tabulæ similitudinem,
quod viventis insigne est, praeferens, non coronam. Ex quo mani-
festissime declaratur, quia Gregor i us dum adhuc viveret, suam
similitudinem depingi salubriter voluit, in qua posset a suis mo-
nachis non pro elationis gloria sed pro cognitae districtionis cautela
frequentius intueri. Ubi huiusmodi distichon ipse dictavit:
Christe potens Domine nostri largitor honoris,
Indultum officium solita pietate guberna.
cap. 85. Ibi etiam iam tempore Petri archidiaconi et
Joannis oeconomi Saturninus monachus dextra lævaque
Gregor i i beati effigies sanctorum Apostolorum, quem ad-
modum modo videntur, depinxit. Quo scilicet loco nonumquam
divinitus candela succenditur, et in eiusdem similitudinis effigie
pro regimine sui monasterii sæpe beatus Gregorius praesentatur.
et materna rotunditate ita medie temperata, ut cum rotunditate
quadam decentissime videatur esse deducta, barba paterno more
subfulva et modica, ita calvaster, ut in medio frontis gemellos
cincinnos rarusculos habet et dextrorsum reflexos ; corona rotunda
et spatiosa, capillo subnigro et decenter intorto, sub auriculae
medium propendente, fronte speciosa, elatis et longis sed exilibus
superciliis, oculis pupilla fulvis, non quidem magnis, sed patulis,
subocularibus plenis, naso a radice vergentium superciliorum
subtiliter directo, circa medium latiore, deinde paulum recurvo et
in extremo patulis naribus præminente, ore rubeo, crassis et sub-
dividuis labiis, genis compositis, mento a confinio maxillarum
decibiliter prominente, colore aquilino et livido, nondum, sicut ei
postea contigit, cardiaco, vultu mitis, manibus pulchris, teretibus
digitis et habilibus ad scribendum, praeterea planeta super dal-
maticam castanea, evangelium in sinistra, modus crucis in dextra,
pallio mediocri a dextro videlicet humero sub pectore super
stomachum circulatim deducto: deinde sursum per sinistrum
humerum post tergum deposito, cuius pars altera super eumdem
humerum veniens propria rectitudine, non per medium corporis,
sed ex latere pendet; circa verticem vero tabulæ similitudinem,
quod viventis insigne est, praeferens, non coronam. Ex quo mani-
festissime declaratur, quia Gregor i us dum adhuc viveret, suam
similitudinem depingi salubriter voluit, in qua posset a suis mo-
nachis non pro elationis gloria sed pro cognitae districtionis cautela
frequentius intueri. Ubi huiusmodi distichon ipse dictavit:
Christe potens Domine nostri largitor honoris,
Indultum officium solita pietate guberna.
cap. 85. Ibi etiam iam tempore Petri archidiaconi et
Joannis oeconomi Saturninus monachus dextra lævaque
Gregor i i beati effigies sanctorum Apostolorum, quem ad-
modum modo videntur, depinxit. Quo scilicet loco nonumquam
divinitus candela succenditur, et in eiusdem similitudinis effigie
pro regimine sui monasterii sæpe beatus Gregorius praesentatur.