Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Schlosser, Julius ¬von¬ [Hrsg.]
Quellenbuch zur Kunstgeschichte des Abendländischen Mittelalters: ausgewählte Texte des vierten bis fünfzehnten Jahrhunderts — Quellenschriften für Kunstgeschichte und Kunsttechnik des Mittelalters und der Neuzeit, Band 7: Wien, 1896

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.29293#0379

DWork-Logo
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
349

honorifice receptum duxit ad domum suam, ubi Dantes videns
plures infantulos eius summe deformes et — ut cito dicam —
patri simillimos, petivit: »Egregie magister, nimis miror, quod
cum in arte pictoria dicamini non habere parem, unde est, quod
alias figuras facitis tam formosas, vestras vero tam turpes ? Cui
Giottus subridens præsto respondit: »Quia pingo de die, sed
fingo de nocte.» Haec responsio summe placuit Danti, non quia
sibi esset nova, cum inveniatur in Macrobio, Libro Saturna-
lium, sed quia nata videbatur ab ingenio hominis.1) Iste Giottus
vixit postea diu. Nam mortuus est in MCCCXXXVI et sic nota
quod Giottus adhuc tenet campum, quia nondum venit alius
eo subtilior, cum tamen fecerit aliquando magnos errores in pic-
turis suis, ut audivi a magnis ingeniis. Ista ars pingendi et scul-
pandi habuit olim mirabiliores artifices apud Graecos et La-
tinos, ut paret per Plinium in Naturali historia.

XL VIII.

•/*

DIE TAFELRUNDE VON SAN MINIATO

(um 1358.)

Franco Sacchetti {1335—1403). Novella 136. — ed. O. Gigli,
Firenze, Le Monnier 1X86. /, 322.

Literatur: Gaspary, Gesch. der ital. Lit. II, S. 70 ff.; Ru.mohr,

Italienische Forschungen II, 166 ff.

Nella città di Firenze, che sempre di nuovi uomeni è
stata doviziosa, furono già certi dipintori, e altri maestri, li quali
essendo a un luogo fuori délia città, che si chiama San Mini-
ato a Monte, per alcuna dipintura e lavorio, che alla chiesa
si dovea fare; quando ebbono desinato con l’Abate, e ben pasci-
uti e bene avvinazzati, cominciarono a questionare; e fra l’altre
questione mosse uno, che avea nome l’Orcagna, il quale fu

!) Dieser alte Künstlerspass steht wirklich bei Macrobius, Saturn. II., 2,
IO. ed. Eyssenhardt p. 140: apud L. Mallium qui optimus pictor Romæ habebatur,
Servilius Geminus forte cenabat cumque filios eius deformos vidisset, «Non si-
militer» inquit, «Malli, fingis et pingis». Et Mallius: «In tenebris enim fingo«
Inquit, «luce pingo».
 
Annotationen