DOI Heft:
Miscellanea
DOI Artikel:Wilkus, Kazimierz: Odkrycie grobów królewskich w katedrze wileńskiej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.17923#0554
4. Przedstawiciele Komitetu Ratowania Bazyliki Wileńskiej u wejścia do krypty: /. prof. M. Morelowski, 2. prof.
J. Kłos, 3. ks. bp. K. Michalkiewicz, 4. dr S. Lorentz, 5. wojewoda Z. Beczkowicz, 6. ks. arcybp R. Jałbrzykowski,
7. ks. bp W. Bandurski, 8. prof. F. Ruszczyć, 9. ks. Sawicki, 10. inż. J. Peksza, //. inż. K. Wilkus.
wejście dla komisji, która niebawem miała
przybyć do katedry.
O godzinie 1200 do krypty królewskiej
weszli niektórzy przedstawiciele kierownict-
wa robót i członkowie Komitetu Ratowania
Bazyliki Wileńskiej w następującym skła-
dzie: inż. Peksza jako wprowadzający, ks.
prałat Sawicki, prof. Kłos, dr Lorentz, dr
Morelowski i dziekan Ruszycz (fig. 4).
O godzinie 1400 weszli do krypty przedstawi-
ciele władz państwowych i kościelnych w o-
sobach: wojewody wileńskiego Zygmunta
Beczkowicza, metropolity ks. biskupa Ro-
mualda Jałbrzykowskiego, ks. biskupa Kazi-
mierza Michalkiewicza, ks. biskupa Władys-
ława Bandurskiego, przedstawiciela Uniwe-
rsytetu Stefana Batorego, prorektora ks.
Fałkowskiego, wiceprezydenta miasta Wilna
inż. Czyża, konserwatora dra Stanisława
Lorentza, kierownika robót prof. Juliusza
Kłosa, dra Mariana Morelowskiego (fig. 4).
Przybyli też obecni w Wilnie członkowie
zjazdu matematyków z Francji, Łotwy
i Grecji. Po stwierdzeniu zawartości krypty
przed wejściem do niej wystawiono warty:
ze strony kościoła przedstawiciel duchowie-
ństwa, ze strony miasta przedstawiciel polic-
ji. Jednocześnie zamówiono żelazne drzwi,
które po osadzeniu zamknięto i opieczęto-
wano. Po wyjściu z krypty przedstawiciele
Komitetu powołali komisję, która zebrała
się w zakrystii, gdzie opracowano wstępny
program stanowiący o dalszym losie szcząt-
ków królewskich. Ich identyfikację ułatwiły
tabliczki pośmiertne z napisami łacińskimi,
znalezione przy szkieletach. Nie ulegało
więc żadnej wątpliwości czyje prochy znaj-
dują się w krypcie. Od strony lewej do
prawej leżeli: król Aleksander Jagiellończyk,
następnie Barbara Radziwiłłówna, druga
żona Zygmunta Augusta i w końcu, przy
ścianie, Elżbieta Habsburżanka, pierwsza
536
J. Kłos, 3. ks. bp. K. Michalkiewicz, 4. dr S. Lorentz, 5. wojewoda Z. Beczkowicz, 6. ks. arcybp R. Jałbrzykowski,
7. ks. bp W. Bandurski, 8. prof. F. Ruszczyć, 9. ks. Sawicki, 10. inż. J. Peksza, //. inż. K. Wilkus.
wejście dla komisji, która niebawem miała
przybyć do katedry.
O godzinie 1200 do krypty królewskiej
weszli niektórzy przedstawiciele kierownict-
wa robót i członkowie Komitetu Ratowania
Bazyliki Wileńskiej w następującym skła-
dzie: inż. Peksza jako wprowadzający, ks.
prałat Sawicki, prof. Kłos, dr Lorentz, dr
Morelowski i dziekan Ruszycz (fig. 4).
O godzinie 1400 weszli do krypty przedstawi-
ciele władz państwowych i kościelnych w o-
sobach: wojewody wileńskiego Zygmunta
Beczkowicza, metropolity ks. biskupa Ro-
mualda Jałbrzykowskiego, ks. biskupa Kazi-
mierza Michalkiewicza, ks. biskupa Władys-
ława Bandurskiego, przedstawiciela Uniwe-
rsytetu Stefana Batorego, prorektora ks.
Fałkowskiego, wiceprezydenta miasta Wilna
inż. Czyża, konserwatora dra Stanisława
Lorentza, kierownika robót prof. Juliusza
Kłosa, dra Mariana Morelowskiego (fig. 4).
Przybyli też obecni w Wilnie członkowie
zjazdu matematyków z Francji, Łotwy
i Grecji. Po stwierdzeniu zawartości krypty
przed wejściem do niej wystawiono warty:
ze strony kościoła przedstawiciel duchowie-
ństwa, ze strony miasta przedstawiciel polic-
ji. Jednocześnie zamówiono żelazne drzwi,
które po osadzeniu zamknięto i opieczęto-
wano. Po wyjściu z krypty przedstawiciele
Komitetu powołali komisję, która zebrała
się w zakrystii, gdzie opracowano wstępny
program stanowiący o dalszym losie szcząt-
ków królewskich. Ich identyfikację ułatwiły
tabliczki pośmiertne z napisami łacińskimi,
znalezione przy szkieletach. Nie ulegało
więc żadnej wątpliwości czyje prochy znaj-
dują się w krypcie. Od strony lewej do
prawej leżeli: król Aleksander Jagiellończyk,
następnie Barbara Radziwiłłówna, druga
żona Zygmunta Augusta i w końcu, przy
ścianie, Elżbieta Habsburżanka, pierwsza
536