DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.45642#0036
32
Witold Dobrowolski
II. 15. H. Siemiradzki, Handlarz wazonów, 80. lata XIX wieku, olej na płótnie, 55,5 x 100,5 cm, kolekcja prywatna, Polska
towaniu zrujnowanego tarasu stoi czarnofigurowa
amfora formy A z wielopostaciową sceną wpisaną
w metopę zajmującą ponad połowę brzuśca. W sce-
nie spostrzegamy niewyraźne postaci: stojącej z pra-
wej strony kobiety, która wydaje się nalewać wino
do czary siedzącego przed nią mężczyzny82. Forma
i system dekoracyjny naczynia pozwalają ją datować
na 4 ćwierć VI wieku p.n.e.
O obrazie TAz/zzrz wazonów (il. 9) mieliśmy już
okazję wspomnieć. W środku obszernego tarasu
założonego na południowo-wschodnim krańcu
wzgórza wznosi się fontanna o wyglądzie niewiel-
kiej kapliczki z trójkątnym frontonem i z gzymsem
a cwuetto zdobionym antemionem, wspartymi na
parze pilastrów z jońskimi kapitelami. Wnętrze tej
fontanny-kapliczki podzielone jest na dwa prosto-
kątne pola. W wyższym umieszczony jest polichro-
mowany relief przedstawiający Triptolemosa na
skrzydlatym wozie w towarzystwie Demeter i Per-
sefony oraz dwu kapłanek z pochodniami. W niż-
szym umieszczony jest wylew fontanny w formie
głowy lwa. Wypływająca z jego paszczy woda zbie-
ra się w prostokątnym baseniku. W baseniku tym
para dziewcząt ubranych w podwójnie przepasane
lniane peplosy urządziła pranie i teraz jedna z nich
rozpościera mokre tkaniny na murze oporowym ta-
82 Scena przypomina przedstawienia Triptolemosa ze stoją-
cą przed nim Demeter. Niestety na zamieszczonej w publikacji
Lewandowskiego (1911: 46) fotografii, z której korzystałem,
nie byłem w stanie dostrzec, na czym siedzi mężczyzna.
rasu, a druga zbliżyła się do malarza waz siedzącego
na kamiennym stopniu przy basenie i uważnie przy-
gląda się jego pracy.
Młody malarz o nagim i chudym torsie (kondy-
cja artystów!) owinął biodra i nogi jak fartuchem
grubą tkaniną i oparł na kamiennym stopniu obok
duży krater o dwu plastycznych uchwytach, na
które właśnie nakłada pędzlem kolory trzymane
w trzech płytkich miseczkach (typowe dla ceramiki
barwy - czarna, biała i czerwona?). Zatem Siemi-
radzki nie miał świadomości tego, że kolor czarny
uzyskiwała zwykła bogata w związki żelaza glina ko-
loru jasno-beżowego podczas trzyfazowego wypału
w zmiennych warunkach termicznych i zróżnico-
wanym dostępie tlenu. Technologię tę odtworzono
w XX wieku83. I tak, w 1896 roku w katalogu waz
z Luwru Edmond Pottier pisał po prostu: Chaque
epoque a eu sa maniere depeindre sur largile, d’abord
en noir simple, puis avec des retouches rouges ou blan-
chesM. Krater, jaki dekoruje malarz, jest zbliżony do
krateru wolutowego, z tym że zamiast wolut wysta-
ją ponad poziom brzegu plastyczne protomy hip-
pokampów. Nie znalazłem wazy, która mogłaby być
odpowiednikiem tej z obrazu. Pewnej analogii do-
starcza natomiast stamnos etrusko-faliski z Vigna-
nelło przechowywany w Museo Gregoriano Etrusco
83 Bernhard (1966: 12); Sparkes (1991: 17-21).
84 Pottier (1896: 53).
Witold Dobrowolski
II. 15. H. Siemiradzki, Handlarz wazonów, 80. lata XIX wieku, olej na płótnie, 55,5 x 100,5 cm, kolekcja prywatna, Polska
towaniu zrujnowanego tarasu stoi czarnofigurowa
amfora formy A z wielopostaciową sceną wpisaną
w metopę zajmującą ponad połowę brzuśca. W sce-
nie spostrzegamy niewyraźne postaci: stojącej z pra-
wej strony kobiety, która wydaje się nalewać wino
do czary siedzącego przed nią mężczyzny82. Forma
i system dekoracyjny naczynia pozwalają ją datować
na 4 ćwierć VI wieku p.n.e.
O obrazie TAz/zzrz wazonów (il. 9) mieliśmy już
okazję wspomnieć. W środku obszernego tarasu
założonego na południowo-wschodnim krańcu
wzgórza wznosi się fontanna o wyglądzie niewiel-
kiej kapliczki z trójkątnym frontonem i z gzymsem
a cwuetto zdobionym antemionem, wspartymi na
parze pilastrów z jońskimi kapitelami. Wnętrze tej
fontanny-kapliczki podzielone jest na dwa prosto-
kątne pola. W wyższym umieszczony jest polichro-
mowany relief przedstawiający Triptolemosa na
skrzydlatym wozie w towarzystwie Demeter i Per-
sefony oraz dwu kapłanek z pochodniami. W niż-
szym umieszczony jest wylew fontanny w formie
głowy lwa. Wypływająca z jego paszczy woda zbie-
ra się w prostokątnym baseniku. W baseniku tym
para dziewcząt ubranych w podwójnie przepasane
lniane peplosy urządziła pranie i teraz jedna z nich
rozpościera mokre tkaniny na murze oporowym ta-
82 Scena przypomina przedstawienia Triptolemosa ze stoją-
cą przed nim Demeter. Niestety na zamieszczonej w publikacji
Lewandowskiego (1911: 46) fotografii, z której korzystałem,
nie byłem w stanie dostrzec, na czym siedzi mężczyzna.
rasu, a druga zbliżyła się do malarza waz siedzącego
na kamiennym stopniu przy basenie i uważnie przy-
gląda się jego pracy.
Młody malarz o nagim i chudym torsie (kondy-
cja artystów!) owinął biodra i nogi jak fartuchem
grubą tkaniną i oparł na kamiennym stopniu obok
duży krater o dwu plastycznych uchwytach, na
które właśnie nakłada pędzlem kolory trzymane
w trzech płytkich miseczkach (typowe dla ceramiki
barwy - czarna, biała i czerwona?). Zatem Siemi-
radzki nie miał świadomości tego, że kolor czarny
uzyskiwała zwykła bogata w związki żelaza glina ko-
loru jasno-beżowego podczas trzyfazowego wypału
w zmiennych warunkach termicznych i zróżnico-
wanym dostępie tlenu. Technologię tę odtworzono
w XX wieku83. I tak, w 1896 roku w katalogu waz
z Luwru Edmond Pottier pisał po prostu: Chaque
epoque a eu sa maniere depeindre sur largile, d’abord
en noir simple, puis avec des retouches rouges ou blan-
chesM. Krater, jaki dekoruje malarz, jest zbliżony do
krateru wolutowego, z tym że zamiast wolut wysta-
ją ponad poziom brzegu plastyczne protomy hip-
pokampów. Nie znalazłem wazy, która mogłaby być
odpowiednikiem tej z obrazu. Pewnej analogii do-
starcza natomiast stamnos etrusko-faliski z Vigna-
nelło przechowywany w Museo Gregoriano Etrusco
83 Bernhard (1966: 12); Sparkes (1991: 17-21).
84 Pottier (1896: 53).