DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.45642#0163
SZTUKA EUROPY WSCHODNIEJ
ИСКУССТВО ВОСТОЧНОЙ ЕВРОПЫ
THE ART OF EASTERN EUROPE
TOM V
Magdalena Laskowska
Muzeum Narodowe w Krakowie
„Domowe portrety". Przyczynek do badań nad życiem i twórczością
Henryka Siemiradzkiego (1843-1902) w oparciu o rysunki
i szkicowniki artysty ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie*
Zgromadzony w Muzeum Narodowym w Krako-
wie zbiór dzieł Henryka Siemiradzkiego (1843—
1902) liczy sześćdziesiąt cztery obrazy olejne,
dwieście siedemdziesiąt siedem rysunków oraz sie-
demnaście szkicowników, z blisko pięciuset zary-
sowanymi kartami* 1. Tę bogatą niezwykle kolekcję,
najliczniejszą w zbiorach polskich i obcych, dopeł-
nia cenny zespół rękopisów Siemiradzkiego i jego
najbliższych2, pamiątki po artyście3 oraz fotografie
rodzinne i zdjęcia prezentujące warsztat malarza4 *.
Zgromadzenie tak znacznego zbioru możliwe było
dzięki zakupom własnym, jak również hojności dar-
czyńców, w tym samego artysty, który ofiarowując
* Częścią zapisu numerów inwentarzowych obiektów
z Muzeum Narodowego w Krakowie jest skrót nazwy muzeum
MNK. W artykule omówione są wyłącznie obiekty znajdujące
się w tym muzeum. W związku tym w celu uzyskania przej-
rzystości tekstu redakcja usunęła z zapisu numerów inwenta-
rzowych skrót MNK.
1 Rysunki i szkicowniki przechowywane są w Gabinecie
Grafiki i Rysunku MNK.
2 DSDiR MNK(1588/1-5O).
3 Pamiątki po Henryku Siemiradzkim znajdują się w Pod-
dziale “Varia” Działu Rzemiosła Artystycznego i Kultury Ma¬
terialnej MNK.
W Dziale Starej Fotografii MNK znajduje się zespół foto¬
grafii prywatnych artysty, jak również niezwykle rzadki zbiór
zdjęć z modelami i manekinami pozującymi do obrazów.
Krakowowi obraz Pochodnie Nerona, położył pod-
waliny pod przyszłe Muzeum Narodowe’.
Większość prac rysunkowych w zbiorach Mu-
zeum pochodzi z dwóch źródeł: z zakupu od syna
artysty, Leona Siemiradzkiego (1883-1976)6
w roku 1964 oraz z daru Edwarda Kudrewicza,
spadkobiercy majątku Leona Siemiradzkiego
5 Muzeum Narodowe w Krakowie, najstarsze muzeum
narodowe w Polsce, zostało powołane do życia w 1879 roku
uchwałą Rady Miasta Krakowa. Celem tej nowej instytucji
było gromadzenie dzieł sztuki dawnej i współczesnej. Zacząt-
kiem zbiorów stał się obraz Henryka Siemiradzkiego Pochod-
nie Nerona, podarowany miastu przez artystę 5 października
1879 roku podczas obchodów jubileuszu pięćdziesięciolecia
pracy literackiej Józefa Ignacego Kraszewskiego. Od tego mo-
mentu zaczęły napływać kolejne dary w postaci dzieł sztuki
przekazywanych dla nowo powstającej galerii narodowej
w Sukiennicach, pochodzące zarówno od samych artystów,
jak i kolekcjonerów prywatnych i instytucji. Uroczyste otwar-
cie pierwszej wystawy w Sukiennicach nastąpiło w 1883 roku.
6 „Leon Władysław Siemiradzki, syn artysty, zmarły w wie-
ku 93 lat, był jedną z najbardziej znanych postaci dawnej rzym-
skiej Polonii. Po studiach w Petersburgu osiadł na stałe w 1910
roku w Rzymie, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości
pracował najpierw w Ambasadzie RP przy Kwirynale, a na-
stępnie w Ambasadzie RP przy Watykanie. Do ostatnich nie-
mal chwil był - można powiedzieć - nieugiętym strażnikiem
rodzinnych korespondencji (które chował przed oczyma cie-
kawskich badaczy), jak i wszystkich innych pamiątek po ojcu”.
Cyt. za: Dużyk (1977: 1).
ИСКУССТВО ВОСТОЧНОЙ ЕВРОПЫ
THE ART OF EASTERN EUROPE
TOM V
Magdalena Laskowska
Muzeum Narodowe w Krakowie
„Domowe portrety". Przyczynek do badań nad życiem i twórczością
Henryka Siemiradzkiego (1843-1902) w oparciu o rysunki
i szkicowniki artysty ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie*
Zgromadzony w Muzeum Narodowym w Krako-
wie zbiór dzieł Henryka Siemiradzkiego (1843—
1902) liczy sześćdziesiąt cztery obrazy olejne,
dwieście siedemdziesiąt siedem rysunków oraz sie-
demnaście szkicowników, z blisko pięciuset zary-
sowanymi kartami* 1. Tę bogatą niezwykle kolekcję,
najliczniejszą w zbiorach polskich i obcych, dopeł-
nia cenny zespół rękopisów Siemiradzkiego i jego
najbliższych2, pamiątki po artyście3 oraz fotografie
rodzinne i zdjęcia prezentujące warsztat malarza4 *.
Zgromadzenie tak znacznego zbioru możliwe było
dzięki zakupom własnym, jak również hojności dar-
czyńców, w tym samego artysty, który ofiarowując
* Częścią zapisu numerów inwentarzowych obiektów
z Muzeum Narodowego w Krakowie jest skrót nazwy muzeum
MNK. W artykule omówione są wyłącznie obiekty znajdujące
się w tym muzeum. W związku tym w celu uzyskania przej-
rzystości tekstu redakcja usunęła z zapisu numerów inwenta-
rzowych skrót MNK.
1 Rysunki i szkicowniki przechowywane są w Gabinecie
Grafiki i Rysunku MNK.
2 DSDiR MNK(1588/1-5O).
3 Pamiątki po Henryku Siemiradzkim znajdują się w Pod-
dziale “Varia” Działu Rzemiosła Artystycznego i Kultury Ma¬
terialnej MNK.
W Dziale Starej Fotografii MNK znajduje się zespół foto¬
grafii prywatnych artysty, jak również niezwykle rzadki zbiór
zdjęć z modelami i manekinami pozującymi do obrazów.
Krakowowi obraz Pochodnie Nerona, położył pod-
waliny pod przyszłe Muzeum Narodowe’.
Większość prac rysunkowych w zbiorach Mu-
zeum pochodzi z dwóch źródeł: z zakupu od syna
artysty, Leona Siemiradzkiego (1883-1976)6
w roku 1964 oraz z daru Edwarda Kudrewicza,
spadkobiercy majątku Leona Siemiradzkiego
5 Muzeum Narodowe w Krakowie, najstarsze muzeum
narodowe w Polsce, zostało powołane do życia w 1879 roku
uchwałą Rady Miasta Krakowa. Celem tej nowej instytucji
było gromadzenie dzieł sztuki dawnej i współczesnej. Zacząt-
kiem zbiorów stał się obraz Henryka Siemiradzkiego Pochod-
nie Nerona, podarowany miastu przez artystę 5 października
1879 roku podczas obchodów jubileuszu pięćdziesięciolecia
pracy literackiej Józefa Ignacego Kraszewskiego. Od tego mo-
mentu zaczęły napływać kolejne dary w postaci dzieł sztuki
przekazywanych dla nowo powstającej galerii narodowej
w Sukiennicach, pochodzące zarówno od samych artystów,
jak i kolekcjonerów prywatnych i instytucji. Uroczyste otwar-
cie pierwszej wystawy w Sukiennicach nastąpiło w 1883 roku.
6 „Leon Władysław Siemiradzki, syn artysty, zmarły w wie-
ku 93 lat, był jedną z najbardziej znanych postaci dawnej rzym-
skiej Polonii. Po studiach w Petersburgu osiadł na stałe w 1910
roku w Rzymie, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości
pracował najpierw w Ambasadzie RP przy Kwirynale, a na-
stępnie w Ambasadzie RP przy Watykanie. Do ostatnich nie-
mal chwil był - można powiedzieć - nieugiętym strażnikiem
rodzinnych korespondencji (które chował przed oczyma cie-
kawskich badaczy), jak i wszystkich innych pamiątek po ojcu”.
Cyt. za: Dużyk (1977: 1).