DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.45642#0085
„Siemiradzki z całego serca kochał nature-morte..."
81
II. 7. H. Siemiradzki, Zaufanie Aleksandra Macedońskiego do lekarza Filipa, 1870, fragment
Tors i ułożenie prawej ręki Aleksandra Mace-
dońskiego (il. 7) przypominają rzeźbę Aresa Ludo-
visi, której kopia w gipsie znajduje się w Muzeum
Odlewów Akademii Sztuk Pięknych7 (il. 8). Alek-
sander wspiera się na poduszce ozdobionej haftem
w kształcie zwoju Witruwiusza i gilosza z palmeta-
mi. Obok w białym chitonie i brązowym himatio-
nie został ukazany Aristobulos z Kassandrei, który
nachyliwszy się ku władcy, odradza picia leku.
Tuż przy łożu chorego stoi także lekarz Filip,
ubrany w chiton spięty na ramionach fibulami. Na
wzór starożytnych mędrców i uczonych otulony
jest himationem w taki sposób, by nie widać było
rąk. Himation w kolorze niebieskim ozdobiony
jest dwoma rodzajami ornamentu: pierwszy to an-
temion z palmetą, drugi - lilia wodna z lotosem.
Duży deseń w zdobieniu chitonów przeważał aż do
V-IV wieku p.n.e., później wybierano jednobarw-
Odpoczywający Ares, szkoła Lizypa, 3 ćwierć IV
wieku p.n.e. Z rzymskiej marmurowej kopii w Muzeum
Narodowym w Rzymie, 158 x 82 x 120 cm. Wyraźne
ponadto są związki z rzeźbą Leocharesa Aleksander
Macedoński, IV wiek p.n.e. Отдел (1958: 45).
ne - najczęściej białe - ubiory z kolorową obwód-
ką. Chiton Filipa jest biały z wyszytym po krawędzi
żółtym meandrem. Na nogach lekarz ma sandały
zwane crepidami (il. 9-10). Prototypem Filipa był
słynny model akademicki o imieniu Iwan, którego
uwielbiał malować Wasilij Wereszczagin. Malarzo-
wi nawet czyniono zarzuty, że ten model jest obec-
ny prawie na wszystkich jego obrazach wykonanych
dla ołtarza Świątyni Chrystusa Zbawiciela w Mo-
skwie. Imiennik Wereszczagina - Mitrofan - brał
udział w konkursie razem z Henrykiem Siemiradz-
kim, jednak otrzymał zloty medal drugiej klasy.
Konkursowa praca Siemiradzkiego utrzymana
została w najlepszych tradycjach akademizmu. Jed-
nocześnie udało mu się przezwyciężyć silne wpły-
wy panującego wówczas „stylu Briułłowa”8. Młody
artysta zaprezentował się jako w pełni dojrzały już
malarz historyczny. W konkursie wzięło udział
pięć obrazów, lecz na ich tle obraz Siemiradzkie-
go zasadniczo się wyróżniał. Skomponowany był
wedle zasad malarstwa akademickiego i chociaż
Karł P. Briułłow (1799-1852) - rosyjski malarz.
81
II. 7. H. Siemiradzki, Zaufanie Aleksandra Macedońskiego do lekarza Filipa, 1870, fragment
Tors i ułożenie prawej ręki Aleksandra Mace-
dońskiego (il. 7) przypominają rzeźbę Aresa Ludo-
visi, której kopia w gipsie znajduje się w Muzeum
Odlewów Akademii Sztuk Pięknych7 (il. 8). Alek-
sander wspiera się na poduszce ozdobionej haftem
w kształcie zwoju Witruwiusza i gilosza z palmeta-
mi. Obok w białym chitonie i brązowym himatio-
nie został ukazany Aristobulos z Kassandrei, który
nachyliwszy się ku władcy, odradza picia leku.
Tuż przy łożu chorego stoi także lekarz Filip,
ubrany w chiton spięty na ramionach fibulami. Na
wzór starożytnych mędrców i uczonych otulony
jest himationem w taki sposób, by nie widać było
rąk. Himation w kolorze niebieskim ozdobiony
jest dwoma rodzajami ornamentu: pierwszy to an-
temion z palmetą, drugi - lilia wodna z lotosem.
Duży deseń w zdobieniu chitonów przeważał aż do
V-IV wieku p.n.e., później wybierano jednobarw-
Odpoczywający Ares, szkoła Lizypa, 3 ćwierć IV
wieku p.n.e. Z rzymskiej marmurowej kopii w Muzeum
Narodowym w Rzymie, 158 x 82 x 120 cm. Wyraźne
ponadto są związki z rzeźbą Leocharesa Aleksander
Macedoński, IV wiek p.n.e. Отдел (1958: 45).
ne - najczęściej białe - ubiory z kolorową obwód-
ką. Chiton Filipa jest biały z wyszytym po krawędzi
żółtym meandrem. Na nogach lekarz ma sandały
zwane crepidami (il. 9-10). Prototypem Filipa był
słynny model akademicki o imieniu Iwan, którego
uwielbiał malować Wasilij Wereszczagin. Malarzo-
wi nawet czyniono zarzuty, że ten model jest obec-
ny prawie na wszystkich jego obrazach wykonanych
dla ołtarza Świątyni Chrystusa Zbawiciela w Mo-
skwie. Imiennik Wereszczagina - Mitrofan - brał
udział w konkursie razem z Henrykiem Siemiradz-
kim, jednak otrzymał zloty medal drugiej klasy.
Konkursowa praca Siemiradzkiego utrzymana
została w najlepszych tradycjach akademizmu. Jed-
nocześnie udało mu się przezwyciężyć silne wpły-
wy panującego wówczas „stylu Briułłowa”8. Młody
artysta zaprezentował się jako w pełni dojrzały już
malarz historyczny. W konkursie wzięło udział
pięć obrazów, lecz na ich tle obraz Siemiradzkie-
go zasadniczo się wyróżniał. Skomponowany był
wedle zasad malarstwa akademickiego i chociaż
Karł P. Briułłow (1799-1852) - rosyjski malarz.