DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.45642#0210
206
Monika Paś
II. 5. Wieniec z pogrzebu H. Siemiradzkiego w Krakowie
26 września 1903, Wiedeń, Josef B. Gedlitzka's Sóhne;
Kraków, Karol Czaplicki (rytowana dedykacja), 1903,
nr inw. IV-V-616, fot. Pracownia Fotograficzna MNK
powała rodzina zmarłego, posłowie i przedstawicie-
le Rady Miasta z wiceprezydentami. Na Skałce, po
kolejnych przemówieniach, przy dźwiękach pieśni
patriotycznych trumnę złożono w przygotowanym
sarkofagu i okryto wieńcami.
Dwa dni po tej uroczystości Dyrekcja Muzeum
Narodowego pismem z dnia 28 września 1903
roku poświadczyła odbiór dwóch wieńców srebr-
nych z pogrzebu, złożonych przez Radę Miasta
Krakowa i Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych
w Królestwie Polskim52. Pierwszy z nich złożony
jest z dwóch, półkoliście wygiętych gałązek lauru
z owocami, spiętych u dołu złoconą kokardą, na
której wyryto napis dedykacyjny: „Znakomitemu
obywatelowi i wielkiemu Henrykowi Siemiradzkie-
mu Rada Miasta Krakowa w dniu jego pogrzebu
26 września 1903” (ił. S)53. Na wieńcu widnieją zna-
ki próby srebra, bite w Wiedniu (głowa Diany z li-
terą „A”), znaki złotnicze wiedeńskiej firmy Josefa
B. Gedlitzkas Sóhne oraz znak „K. CZAPLICKI”
w prostokącie, odnoszący się do krakowskiego złot-
nika Karola Czaplickiego. Można zatem wniosko-
52 Dziennik Podawczy Muzeum Narodowego w Krakowie,
Dzp. 991 (28 wrzesień 1903).
53 Nr inw. IY-Y-616.
wać, że wieniec wykonano w Wiedniu, w Krakowie
zaś Czaplicki jedynie wyrył stosowną dedykację.
Podczas pogrzebu ten srebrny wieniec niósł rad-
ca dr Bronisław Guńkiewicz (1857-1912). Drugi
wieniec, od Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych
w Królestwie Polskim, niestety nie zachował się
w całości. Pozostała z niego jedynie srebrna paleta,
o wymiarach zbliżonych do zwykłej palety malar-
skiej (32,0 cm x 21,0 cm), niestety nie opatrzona
znakami złotniczymi54. Nie można zatem obecnie
stwierdzić, jak wieniec ten wyglądał w chwili po-
grzebu i gdzie został wykonany.
Na zakończenie warto wspomnieć dosyć szcze-
gólną pamiątkę związaną z postacią malarza. Jest
nią album Komitetu Budowy Szkoły im. Henryka
Siemiradzkiego w Strzałkowie55, gdzie w sierpniu
1884 roku artysta kupił dworek z ogrodem i fol-
warkiem. Album zawiera wycinki prasowe z artyku-
łami o malarzu - dawnym właścicielu Strzałkowa,
perypetiach związanych z budową szkoły, informa-
cję o uchwale powziętej przez Komitet 16 grudnia
1937 roku w sprawie nadania szkole imienia Hen-
ryka Siemiradzkiego, kilka fotografii przedstawia-
jących tablicę poświęconą artyście - wmurowaną
w tamtejszym kościele, dzieci przy pracy zarobko-
wej na budowę szkoły, dwie najładniejsze wynaję-
te sale szkolne - w których uczyło się 146 dzieci,
grono nauczycielskie w otoczeniu dzieci z trzeciej
i czwartej klasy oraz czwartej i piątej klasy w roku
szkolnym 1936-1937, plac na którym miała być
budowana szkoła ze zgromadzonymi materiałami
budowlanymi, rysunkowy projekt budynku szko-
ły, list dzieci do „Pana [Leona] Siemiradzkiego”,
Sekretarza Ambasady Polskiej w Rzymie z prośbą
o pomoc w budowie szkoły i petycję do niego, pod-
pisaną przez przedstawicieli gromady Strzałków,
członków Komitetu i Grona Nauczycielskiego.
Nie wiadomo, czy Leon Siemiradzki zaangażował
się w budowę szkoły mającej nosić imię jego ojca,
ale obecnie w Strzałkowie działa Publiczny Zespół
Szkolno-Gimnazjalny, któremu patronuje Józef
Wybicki.
Przedstawiony zespół pamiątek po Henryku
Siemiradzkim jest niezwykle różnorodny - obok
przedmiotów osobistych dysponujemy dokumen-
tami odnoszącymi się do jego działalności arty-
stycznej, społecznej, dowodami licznych podróży,
zapiskami z życia codziennego. Z pewnością trud-
54 Nr inw. IV-V-617.
55 Nr inw. IY-Y-1688.
Monika Paś
II. 5. Wieniec z pogrzebu H. Siemiradzkiego w Krakowie
26 września 1903, Wiedeń, Josef B. Gedlitzka's Sóhne;
Kraków, Karol Czaplicki (rytowana dedykacja), 1903,
nr inw. IV-V-616, fot. Pracownia Fotograficzna MNK
powała rodzina zmarłego, posłowie i przedstawicie-
le Rady Miasta z wiceprezydentami. Na Skałce, po
kolejnych przemówieniach, przy dźwiękach pieśni
patriotycznych trumnę złożono w przygotowanym
sarkofagu i okryto wieńcami.
Dwa dni po tej uroczystości Dyrekcja Muzeum
Narodowego pismem z dnia 28 września 1903
roku poświadczyła odbiór dwóch wieńców srebr-
nych z pogrzebu, złożonych przez Radę Miasta
Krakowa i Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych
w Królestwie Polskim52. Pierwszy z nich złożony
jest z dwóch, półkoliście wygiętych gałązek lauru
z owocami, spiętych u dołu złoconą kokardą, na
której wyryto napis dedykacyjny: „Znakomitemu
obywatelowi i wielkiemu Henrykowi Siemiradzkie-
mu Rada Miasta Krakowa w dniu jego pogrzebu
26 września 1903” (ił. S)53. Na wieńcu widnieją zna-
ki próby srebra, bite w Wiedniu (głowa Diany z li-
terą „A”), znaki złotnicze wiedeńskiej firmy Josefa
B. Gedlitzkas Sóhne oraz znak „K. CZAPLICKI”
w prostokącie, odnoszący się do krakowskiego złot-
nika Karola Czaplickiego. Można zatem wniosko-
52 Dziennik Podawczy Muzeum Narodowego w Krakowie,
Dzp. 991 (28 wrzesień 1903).
53 Nr inw. IY-Y-616.
wać, że wieniec wykonano w Wiedniu, w Krakowie
zaś Czaplicki jedynie wyrył stosowną dedykację.
Podczas pogrzebu ten srebrny wieniec niósł rad-
ca dr Bronisław Guńkiewicz (1857-1912). Drugi
wieniec, od Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych
w Królestwie Polskim, niestety nie zachował się
w całości. Pozostała z niego jedynie srebrna paleta,
o wymiarach zbliżonych do zwykłej palety malar-
skiej (32,0 cm x 21,0 cm), niestety nie opatrzona
znakami złotniczymi54. Nie można zatem obecnie
stwierdzić, jak wieniec ten wyglądał w chwili po-
grzebu i gdzie został wykonany.
Na zakończenie warto wspomnieć dosyć szcze-
gólną pamiątkę związaną z postacią malarza. Jest
nią album Komitetu Budowy Szkoły im. Henryka
Siemiradzkiego w Strzałkowie55, gdzie w sierpniu
1884 roku artysta kupił dworek z ogrodem i fol-
warkiem. Album zawiera wycinki prasowe z artyku-
łami o malarzu - dawnym właścicielu Strzałkowa,
perypetiach związanych z budową szkoły, informa-
cję o uchwale powziętej przez Komitet 16 grudnia
1937 roku w sprawie nadania szkole imienia Hen-
ryka Siemiradzkiego, kilka fotografii przedstawia-
jących tablicę poświęconą artyście - wmurowaną
w tamtejszym kościele, dzieci przy pracy zarobko-
wej na budowę szkoły, dwie najładniejsze wynaję-
te sale szkolne - w których uczyło się 146 dzieci,
grono nauczycielskie w otoczeniu dzieci z trzeciej
i czwartej klasy oraz czwartej i piątej klasy w roku
szkolnym 1936-1937, plac na którym miała być
budowana szkoła ze zgromadzonymi materiałami
budowlanymi, rysunkowy projekt budynku szko-
ły, list dzieci do „Pana [Leona] Siemiradzkiego”,
Sekretarza Ambasady Polskiej w Rzymie z prośbą
o pomoc w budowie szkoły i petycję do niego, pod-
pisaną przez przedstawicieli gromady Strzałków,
członków Komitetu i Grona Nauczycielskiego.
Nie wiadomo, czy Leon Siemiradzki zaangażował
się w budowę szkoły mającej nosić imię jego ojca,
ale obecnie w Strzałkowie działa Publiczny Zespół
Szkolno-Gimnazjalny, któremu patronuje Józef
Wybicki.
Przedstawiony zespół pamiątek po Henryku
Siemiradzkim jest niezwykle różnorodny - obok
przedmiotów osobistych dysponujemy dokumen-
tami odnoszącymi się do jego działalności arty-
stycznej, społecznej, dowodami licznych podróży,
zapiskami z życia codziennego. Z pewnością trud-
54 Nr inw. IV-V-617.
55 Nr inw. IY-Y-1688.