112; ŚWIĄTYNIA SYBILLI
101. Trójnóg antyczny, zbiory Świątyni
Sybilli w Puławach, stan w 2009 r.,
fot. W. Santarek
w której niecono ogień. Dwa fotele z brązu, również zachowane, zapewne przeznaczone
dla przewodniczącego i jego zastępcy, mają oparcie w formie egipskich sfinksów, należą-
cych do emblematyki masońskiej.
Inwentarz omówiony w tym rozdziale liczy 648 pozycji. Gdy jednakże uwzględni-
my nieobjętą w tych pozycjach kolekcję numizmatów (1669 sztuk), zbiór archiwalno-bi-
blioteczny (200 pozycji) oraz weźmiemy pod uwagę fakt, że w jednej pozycji umieszczo-
no często kilka obiektów, będziemy musieli oszacować liczbę okazów w Świątyni Sybilli
na mniej więcej trzy tysiące.
Układ eksponatów był trafny i efektowny. Uwagę zwiedzającego przyciągały
najistotniejsze elementy zespołu: główny panoplion królewski w niszy sali głównej, las
zdobycznych chorągwi, szkatuła królewska, barwne trofea rozwieszone na ścianach, re-
likwiarze i pomniki na wierzchach szaf. Drugi etap zwiedzania polegał na zapoznaniu
się z zawartością szaf wypełnionych, jak pokazaliśmy, znaczną liczbą obiektów drobnych.
Ostateczne wrażenie na widzu wywierała mroczna krypta, gdzie w migotliwym blasku
świec widniał wyniosły obelisk i złociły się emblematy i inskrypcje brązowych tarcz.
Przedmioty wystawy zgrupowane były rzeczowo i tematycznie, ale zarazem swobodnie.
W wyjątkowych tylko wypadkach rozmieszczenie różnych elementów wydaje się nam dziś
nielogiczne, trudne do wytłumaczenia, jednak cały układ eksponatów Świątyni Sybilli był
adekwatnym wyrazem koncepcji ideowej muzeum.
101. Trójnóg antyczny, zbiory Świątyni
Sybilli w Puławach, stan w 2009 r.,
fot. W. Santarek
w której niecono ogień. Dwa fotele z brązu, również zachowane, zapewne przeznaczone
dla przewodniczącego i jego zastępcy, mają oparcie w formie egipskich sfinksów, należą-
cych do emblematyki masońskiej.
Inwentarz omówiony w tym rozdziale liczy 648 pozycji. Gdy jednakże uwzględni-
my nieobjętą w tych pozycjach kolekcję numizmatów (1669 sztuk), zbiór archiwalno-bi-
blioteczny (200 pozycji) oraz weźmiemy pod uwagę fakt, że w jednej pozycji umieszczo-
no często kilka obiektów, będziemy musieli oszacować liczbę okazów w Świątyni Sybilli
na mniej więcej trzy tysiące.
Układ eksponatów był trafny i efektowny. Uwagę zwiedzającego przyciągały
najistotniejsze elementy zespołu: główny panoplion królewski w niszy sali głównej, las
zdobycznych chorągwi, szkatuła królewska, barwne trofea rozwieszone na ścianach, re-
likwiarze i pomniki na wierzchach szaf. Drugi etap zwiedzania polegał na zapoznaniu
się z zawartością szaf wypełnionych, jak pokazaliśmy, znaczną liczbą obiektów drobnych.
Ostateczne wrażenie na widzu wywierała mroczna krypta, gdzie w migotliwym blasku
świec widniał wyniosły obelisk i złociły się emblematy i inskrypcje brązowych tarcz.
Przedmioty wystawy zgrupowane były rzeczowo i tematycznie, ale zarazem swobodnie.
W wyjątkowych tylko wypadkach rozmieszczenie różnych elementów wydaje się nam dziś
nielogiczne, trudne do wytłumaczenia, jednak cały układ eksponatów Świątyni Sybilli był
adekwatnym wyrazem koncepcji ideowej muzeum.