Żygulski, Zdzisław: Dzieje zbiorów puławskich: Świątynia Sybilli i Dom Gotycki (Kraków, 2009)

160 i DOM GOTYCKI

151. Portret
generała Michała
Sokolnickiego,
malarz nieznany,
Muzeum Narodowe
w Poznaniu

i sławy, odwagę z lekkomyślnością. Pochodził on ze starej szlachty niderlandzkiej i piasto-
wał godność skarbnika i kustosza skarbca Orderu Złotego Runa, znajdującego się w Bruk-
seli. Order ten został, jak wiadomo, ufundowany przez Filipa Dobrego, księcia Burgundii,
w 1430 roku. Z końcem XV wieku Burgundia przeszła pod panowanie Habsburgów, którzy
stali się jednocześnie suwerenami orderu, ważnego odtąd narzędzia ich rozległej polityki.
Sława orderu osiągnęła szczyt za czasów Karola V, który, urodzony w Niderlandach, uwa-
żał się przede wszystkim za sukcesora księstwa Burgundii. Kawalerowie Orderu Złotego
Runa, przeważnie książęta krwi i królowie, tworzyli rodzaj zakonu świecko-religijnego,
rządzącego się osobnymi prawami. Zakon był właścicielem znacznego skarbu złożonego
z szat ceremonialnych oraz z naczyń i przedmiotów obrzędowych. Do zarządzenia wła-
snością i archiwum zakonu powołany był skarbnik, od 1482 roku z siedzibą w Brukseli.
Pozostali urzędnicy zakonu od czasów Filipa II przebywali w Madrycie, a po wymarciu