die arbeiten zu Pergamon 1900-I9öi 51
5 νες αυτών μή βούλωνται, έκδοτοι σαν
οι αστυνόμοι μετά του προαιρούμενου των
βλαπτόμενων. Του δέ γεινομένο[υ ά]ναλώ-
ματος πραξάτωσαν παραχρή[μ]α παρά
μέν του άπειθούντος τα τρία μέρη, παρά
ίο δέ του άλλον τά δυο καί, άποκα[τ]αστησά-
τωσαν τοϊς ήργολαβηκοσιν. Των δέ δε-
όμενων επισκευής κοινώ[ν τ]οίχων
ή καταπεσόντοον, έ.άν μέν δλοις τοϊς τοί-
χοις ομοίως οι γείτονες χρώνται, το ίσον
15 εισφ[ερ]έτωσαν εις την οίκοδομίαν· ε-
άν δέ ό [μέ]\' προσοική προς τώι τοίχωι, ό
δέ ύπα[ίθ]ρωι χρήται, είσφερέτωσαν
εις τή[ν] οίκοδομίαν ό μέν προσοικών
τά δυο μέρη, ό δέ ΰπαίάρω χρώ μένος τό
20 τρίτον. Όμοίως δέ άποτινέτωσαν, και
εάν ό μέν υπερώιοί' οίκημα προς αυτώι
έ'χη, ό [δ]έ άπλο[ΰ]ν. ’Έστω δέ περί μέν τ(ώ)ν
κοινών τοίχωΑ- υπέρ τοΰ καταφθεί-
ροντος πρόσκλησις προς τους άστυνό-
25 μους · καί εάν ψαίν(ω)νται ένοχοι όντες
κρίσει νικηθέντες, [ά]ποτινέτωσαν
την βλάβην αυτών. Μή εξουσία δέ έστω
επί τους κοινούς τοίχους μήτε έποικο-
δομειν μήτε διορυσσειν μήτε άλλο κα-
30 ταβλάπτειν μηδέν, εάν μή πείσωσιν
το[υς κ]υρίους. "Οσοι δέ τοίχοι πρόσχωροι όν-
τες [βλ]άπτουσιν τούς ένοικοΰντ[α]ς, εάν βού-
λο.) [ντ]αι αύτοΐς οι κύριοι ύπαίθροις ο[ύ]σιν τά(ς)
προς τούς γείτονας περιστάσεις ποιείν,
35 μηδέν βλάπτοντες τούς γείτονας, μή κω-
λυέ[σθωσα]ν πο[ιε]Ιν τό πλάτος μή πλείον
πήχ[ε]ως καί στεγάζοντες αύτάς παραχρή-
μα γείσεσιν λιθίνοις, τού έκτος τοίχου τής
περιστάσεως οίκοδομηδέντος άσορα-
40 λώς, εάν μή πέτραβι]] ή, ού τά γείση έπιτεθήσε-
ται. Μή ποιείτωσαν δέ στεγά[ζον]τες ύψη-
λότερον τό έδαιρος τού λοιπού υπαίθρου