DOI Heft:
[Nr. 1]
DOI Artikel:Boekbespreking
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19806#0056
land is intusschen in dien tijd geenszins door de Romeinen ontruimd. De maatregel van
Constantijn den Groote hangt samen met zijn politiek in Gallië, waardoor hij aan de
steden meer beteekenis wilde geven. Voor de verdediging van het land was een
reeks wel versterkte steden beter dan de zwak bezette lange linie langs de grenzen.
Tongeren, Maastricht, Keulen behoorden tot deze vestingen; de steden te Nijmegen en
Xanten zijn in dien tijd door de Romeinen voorgoed opgegeven.
Aan het einde van het boek vindt men lijsten van de gereproduceerde constructies,
schilderingen, inschriften, sacrophagen en oudheden en van de boeken in de bibliotheek
der Stichting.
De Katakomben-Stichting, die ten doel heeft »de studie van de Christelijke oudheid
te bevorderen en de kennis daaromtrent te verbreiden”, hoopt na den oorlog haar bibliotheek
nog te kunnen vermeerderen en een museum te bouwen. Deze uitgave zal, naar het Bestuur
hoopt, de «Valkenburgsche studiën op het gebied der Christelijke oudheid” mleiden.
A. W. BIJVANCK.
J. H. HOLWERDA. De Hunenborg in Twente.
De Hunenborg, de oude schans of sterkte, gelegen in den driehoek tusschen
Oldenzaal, Ootmarsum en Denekamp in de Gemeente Weerseloo, heeft reeds vroeg de
aandacht getrokken van allen, die belangstellen in de oude geschiedenis van Twente.
Eenige jaren geleden aangekocht door de Vereeniging «Oudheidkamer Twente”, is het
monument in den zomer van 1916 door Dr. Holwerda onderzocht. — Het was oor-
spronkelijk een groote omwalde heuvel in het moerassige land, omgeven door een breed
water, dat alleen des zomers bij groote hitte uitdroogde. Aan de zuidkant was het kleinste
gedeelte, de groote of hooge Hunenborg, geheel omsloten door een wal met gracht, terwijl
de lage Hunenborg eveneens door een wal werd begrensd.
De opgravingen hebben zich bepaald tot de hooge burcht, een ovaal terrein, ongeveer
150 X 100 M. groot. Het bleek, dat de wal om de burcht heeft bestaan uit een palissade
van drie Meter hoogte en daarachter een breede naar binnen langzaam afloopende wal,
waarvan de kern was opgebouwd uit heiplaggen. De ingang was aan de zuidzijde. Daar
was een onderbreking in de palissade van zes Meter breedte tegenover een plek in de
gracht, die ook thans nog doorwaadbaar is. Ook naar de lage burcht was een uitgang
met een dam over de gracht. De lage Hunenborg was niet versterkt.
In het zuidelijk gedeelte van de hooge Hunenborg, tegen den wal aangebouwd,
werden de zware grondslagen ontdekt van een vierkant steenen gebouw. De steenen
waren bijna allen uitgebroken, maar in den grond waren nog de sporen van het
fundament zichtbaar.
Om het thans ontdekte te verklaren, kunnen ter vergelijking andere ringwallen
dienen in het Saksische land, vooral de Hunneschans aan het Uddelermeer, die door
Dr. Holwerda in 1908 is ontgraven. Bij de Hunneschans was de wal veel hooger en
44
Constantijn den Groote hangt samen met zijn politiek in Gallië, waardoor hij aan de
steden meer beteekenis wilde geven. Voor de verdediging van het land was een
reeks wel versterkte steden beter dan de zwak bezette lange linie langs de grenzen.
Tongeren, Maastricht, Keulen behoorden tot deze vestingen; de steden te Nijmegen en
Xanten zijn in dien tijd door de Romeinen voorgoed opgegeven.
Aan het einde van het boek vindt men lijsten van de gereproduceerde constructies,
schilderingen, inschriften, sacrophagen en oudheden en van de boeken in de bibliotheek
der Stichting.
De Katakomben-Stichting, die ten doel heeft »de studie van de Christelijke oudheid
te bevorderen en de kennis daaromtrent te verbreiden”, hoopt na den oorlog haar bibliotheek
nog te kunnen vermeerderen en een museum te bouwen. Deze uitgave zal, naar het Bestuur
hoopt, de «Valkenburgsche studiën op het gebied der Christelijke oudheid” mleiden.
A. W. BIJVANCK.
J. H. HOLWERDA. De Hunenborg in Twente.
De Hunenborg, de oude schans of sterkte, gelegen in den driehoek tusschen
Oldenzaal, Ootmarsum en Denekamp in de Gemeente Weerseloo, heeft reeds vroeg de
aandacht getrokken van allen, die belangstellen in de oude geschiedenis van Twente.
Eenige jaren geleden aangekocht door de Vereeniging «Oudheidkamer Twente”, is het
monument in den zomer van 1916 door Dr. Holwerda onderzocht. — Het was oor-
spronkelijk een groote omwalde heuvel in het moerassige land, omgeven door een breed
water, dat alleen des zomers bij groote hitte uitdroogde. Aan de zuidkant was het kleinste
gedeelte, de groote of hooge Hunenborg, geheel omsloten door een wal met gracht, terwijl
de lage Hunenborg eveneens door een wal werd begrensd.
De opgravingen hebben zich bepaald tot de hooge burcht, een ovaal terrein, ongeveer
150 X 100 M. groot. Het bleek, dat de wal om de burcht heeft bestaan uit een palissade
van drie Meter hoogte en daarachter een breede naar binnen langzaam afloopende wal,
waarvan de kern was opgebouwd uit heiplaggen. De ingang was aan de zuidzijde. Daar
was een onderbreking in de palissade van zes Meter breedte tegenover een plek in de
gracht, die ook thans nog doorwaadbaar is. Ook naar de lage burcht was een uitgang
met een dam over de gracht. De lage Hunenborg was niet versterkt.
In het zuidelijk gedeelte van de hooge Hunenborg, tegen den wal aangebouwd,
werden de zware grondslagen ontdekt van een vierkant steenen gebouw. De steenen
waren bijna allen uitgebroken, maar in den grond waren nog de sporen van het
fundament zichtbaar.
Om het thans ontdekte te verklaren, kunnen ter vergelijking andere ringwallen
dienen in het Saksische land, vooral de Hunneschans aan het Uddelermeer, die door
Dr. Holwerda in 1908 is ontgraven. Bij de Hunneschans was de wal veel hooger en
44