DOI Heft:
[Nr. 2]
DOI Artikel:Peters, C. H.: Oud - Groningen, [1]
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19806#0067
steden Münstev en Osnahrück. De beide bijgelegen riviertjes, de A en de Hunze, zich
vereenend tot eene door de Lauwevs zeewaarts stroomende rivier, het JReif-diep genaamd,
gaven hare, toen kleine schepen, toegang tot de Noord- en door deze tot de Oost-zee,
en — reeds in de tweede helft der VUIste eeuw, tijdens het leven van Ludger, kwamen
hare kooplieden met die schepen de marktplaats York bezoeken en reeds in de volgende
eeuw hadden enkele hunner kantoor- en waren-huizen in Keulen en in Maintz.
Als het ware op de grens gelegen van de Friesche bevolking in het noorden en
westen en van de Saksische in het zuiden en zuid-oosten, kreeg die stad, waarin,
beveiligd tegen overstroomingen en als belangrijke markt- en handels-plaats, reeds vroegtijdig
van beide zijden zich velen met der woon kwamen vestigen, eene gemengde, eigenaardige,
eene eigen bevolking, minder stug en stijf dan de Friezen, minder bedachtzaam en
langzaam besluitend dan de Drenten en wel degelijk en soms stoer, maar tevens zakelijker,
beslister, vooruitstrevender en vlugger van begrip, zooals trouwens eene handels- bedrijfs-
en markt-stad noodig had. (Zie: Dr. H. Blink’s »De Nederlandsche Natie”, in den
32sten jaargang van de »Vragen van den Dag”.)
De Groningers, want zoo mag ik die eigen bevolking wel noemen, zij ontwikkelden
zich inderdaad tot een eigen type, kenbaar verschillend tot op het heden in tal van
opzichten van de bewoners van Drente en Friesland.
Eene bizonder gunstige omstandigheid kwam de stad Groningen in hare ontwikkeling
bovendien nog ten goede.
Op 2 Januari 1024 schonk Keizer Hendrik II het Graafschap Drente aan de
55
vereenend tot eene door de Lauwevs zeewaarts stroomende rivier, het JReif-diep genaamd,
gaven hare, toen kleine schepen, toegang tot de Noord- en door deze tot de Oost-zee,
en — reeds in de tweede helft der VUIste eeuw, tijdens het leven van Ludger, kwamen
hare kooplieden met die schepen de marktplaats York bezoeken en reeds in de volgende
eeuw hadden enkele hunner kantoor- en waren-huizen in Keulen en in Maintz.
Als het ware op de grens gelegen van de Friesche bevolking in het noorden en
westen en van de Saksische in het zuiden en zuid-oosten, kreeg die stad, waarin,
beveiligd tegen overstroomingen en als belangrijke markt- en handels-plaats, reeds vroegtijdig
van beide zijden zich velen met der woon kwamen vestigen, eene gemengde, eigenaardige,
eene eigen bevolking, minder stug en stijf dan de Friezen, minder bedachtzaam en
langzaam besluitend dan de Drenten en wel degelijk en soms stoer, maar tevens zakelijker,
beslister, vooruitstrevender en vlugger van begrip, zooals trouwens eene handels- bedrijfs-
en markt-stad noodig had. (Zie: Dr. H. Blink’s »De Nederlandsche Natie”, in den
32sten jaargang van de »Vragen van den Dag”.)
De Groningers, want zoo mag ik die eigen bevolking wel noemen, zij ontwikkelden
zich inderdaad tot een eigen type, kenbaar verschillend tot op het heden in tal van
opzichten van de bewoners van Drente en Friesland.
Eene bizonder gunstige omstandigheid kwam de stad Groningen in hare ontwikkeling
bovendien nog ten goede.
Op 2 Januari 1024 schonk Keizer Hendrik II het Graafschap Drente aan de
55