DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.28749#0418
PR^FATIO
Et licetintcrhos Canones sinrnonnulii, qui Synodos particuiares dumtaxathabentaudores;
quia nihilominus univerlalis Ecclehse consensu inCodicemCanonum recepti & probatilunt me-
ntode his omnibus dici posse videtur, quod de Nicamis dixit Leo Magnus; Canones efie Spintu
Dei condkos, & tot i us jLcclefi<e rnjerentia conjecratos,
Si ex audoritateCanonum de audoritate dilcipiinae in iiiis exhibitae judicari debeat,nemo non
videc, quantse audoritatis reputanda iic his Canonibus reprsesentata diicipiina: ac perconse-
qucns , quam utilis horum Canonumlestio dc notitia sitfucura. Imo idasTerereausim, hisin Ca-
nonibus omnem pene Ecclesia: discipiinam, si non fuse expianatam, utminusinsinuatam & pras-
formatamreperiri.
Qui camen accuratiorem ac proiixioremSacrorumCanonum , totiusque Ecclesiasticx disci-
plin^ nontiamdefiderat, reguias ad eam perveniendi m hoc tradfatu reperiet.
Sed cum ea sitdsiciplmar exccrioris ratio, ut ea nonnurnquam pro temporum aclocorum per-
sonarumque varsis circumsiaotiis, ipsa fide manence mvariata, mutari queat; nec posiit, imo
meciemper&r ubiqueconveniat, priftinam.Patru m disciplinam,abosita recentiori, reducere ,
aut pertinacuer sustinere: non dubium, quin ommbus, quibus Ecclesiasticasdiiciplinseconserva-
tio, velrestauratio, autcjusususmcumbit, ltapristma:studiumcongruat, ut tamen moder-
nx non omnino neghgant.
Quia vcrd hsec potilsimum e receqdonbus Canonum &DecretaIium Colledionibus, quse
hodiernoCorpori C anonico conciudqntuu ,accipienda est: harum Colle&ionum compendio-
sarn historiam , &repitomen exlsibere volui; unaque regulas acprincipia assequendo earum ge-
nuino Iensiii& notitiie observandaiquiquecommentatoresponllimum consuh posienr.
Ulte rius.-quia ad Sacrorum Canonum & pristmse disciplinac, necnon hodierni Juris Canoni-
cinotitiam non parumconducunt CanonumColledHoiiessiveCodices , qui variis temporibus
prodierunt,&equibusGratianus, RaymundusaluquemoderniCorporisnostriCanonici Com-
pilatores sua promagna parte hauserunc, easquoque inhoctracfatu hreviter exhibui, ac una no-
tavsiqux pro notitia tum veteris, tum modernse dstciplinse in llhs oblerv.andaoccurrunt: ac iin-
gulanteraprocryphaa sincens monumentis, qureinillas Collediones, &exillis in Corpus Ca-
aonicum irrepserunt, sccernere studui.
Deniqueut& Bclgica nostja discipsinafaciliusinnotescere posiit, etiam ®a, equibus hxc sci.
•entia accipienda sit,brevicer annotavi.
M o N I T U jML ~
A D
L E C T O R E M.
Arte i. cap. i. §. 4. tra&ans de codice TLcclefi<e Roman<e edito a Paf:hrfo Cjue^
neliio infmuavi, titulum Coaicis ab ipjo (ssuenellio tfse co7icinnatum; atpo/hno-
dum inttliexi, illujn totidem njerbislegi tn manujcripto Codice hujus colicBio-
nis\ nihilque a Cfueneliio additumsuijje.
Ad Cationem 11- Codicis Asricani, monui, aliam esfe illius Canonis leBionem
in Conciho Carthaginenfi 1. At monendum cenfui htc LeBorem , emendatioran
illius Concilii editionem procuratam ejfe a PirodoBijfmo Luca Holftenio; & extat in appcndicc
tonii z. Coticil edit. Ldbei; qu<e comihunc n Candnis leBionem exhibet; quam & conftans Eccle-
si<e' Asricanx dtfapiina confirmat.
Exemendatiori iliaeditione Holfieniiintelligitur quoque Epifcopum , quiCoHciho\Carthagi-
nenji ‘L.prafuit-, non Gcnncdiiim fted Genethlium appellatutnfuijfe.
Ad Canonem 15. Codicis Asricani obfervavi, nonlevem ejfe conjeBuram, periodum aliquam
recentiori nianu hmc Canoui esfe asfutam; verum licet eam conjeBuram credam fuo tion deftitui
fundatnento, monere tamenvolui, eam periodum cxtare quidem ciarioribus termmis expref
Jam, in Canone 9. Concilii Hipponenfts in Codrce Ecclefx Romarue Ejsuenelliano fi quo forjan re-
eentiori manu huk noftro Canoni afsutasuit.
Parte ITL cap. 1. §. 1 CT z. oftendi, Martinum Bracaretifem Canones eGrao in Latinum ver-
tijfc 7iec Canoiiem A. Ancyranum iisdem verbis retulifje, quibus i?i Lodice Roniano (Jjuenelliano
exhibctur ; jedta?nejire maturiiisexpetifa, fat verismileapparet. Martinum Romanam Cano-
nis Ancyrani verfionemfivc potius uivejfwnem vidifc; cum aiias nonappareat, qutsieri potu-
isisct ut Martmus eodenunodo Canonem illum zn alietmm adeo senfum mflexijfet: ideoque nec
omnino efje 'mfundatum argumentuni, quodpro fmceritate antiquitate juiCodicis ex vcrfonc
Martnii Bracareufis defujnit (flueneliius.
Qccajione Canoms VIII. Caichedo?ienfs notavi, Monachos ut talesmonefsedeforte Clericorum
jedde sorte Laicorum: tlequaquam tamen insicior, quin Monastica exercitia, Ct fecejfus e tnun-
di tumultibus eos ahquatcnus a Laicrs in f<eculo verfantibus feparet: ipfaque vit<e MonaJlktf
ex ercitiaperje conducant, ut ad ipftm Clericatumpaulatim Monachos disponant.
PartcIV.cap. 1. § 1, dixisinh lnirium (reculi odfavi produsse & publicatam fuisie collcdfionem
Canonum, qu<e vulgo diciturlhdoh Mercatoris stcd cum tiemo attte Rkulsum Epstcopum Mo-
gunti
Et licetintcrhos Canones sinrnonnulii, qui Synodos particuiares dumtaxathabentaudores;
quia nihilominus univerlalis Ecclehse consensu inCodicemCanonum recepti & probatilunt me-
ntode his omnibus dici posse videtur, quod de Nicamis dixit Leo Magnus; Canones efie Spintu
Dei condkos, & tot i us jLcclefi<e rnjerentia conjecratos,
Si ex audoritateCanonum de audoritate dilcipiinae in iiiis exhibitae judicari debeat,nemo non
videc, quantse audoritatis reputanda iic his Canonibus reprsesentata diicipiina: ac perconse-
qucns , quam utilis horum Canonumlestio dc notitia sitfucura. Imo idasTerereausim, hisin Ca-
nonibus omnem pene Ecclesia: discipiinam, si non fuse expianatam, utminusinsinuatam & pras-
formatamreperiri.
Qui camen accuratiorem ac proiixioremSacrorumCanonum , totiusque Ecclesiasticx disci-
plin^ nontiamdefiderat, reguias ad eam perveniendi m hoc tradfatu reperiet.
Sed cum ea sitdsiciplmar exccrioris ratio, ut ea nonnurnquam pro temporum aclocorum per-
sonarumque varsis circumsiaotiis, ipsa fide manence mvariata, mutari queat; nec posiit, imo
meciemper&r ubiqueconveniat, priftinam.Patru m disciplinam,abosita recentiori, reducere ,
aut pertinacuer sustinere: non dubium, quin ommbus, quibus Ecclesiasticasdiiciplinseconserva-
tio, velrestauratio, autcjusususmcumbit, ltapristma:studiumcongruat, ut tamen moder-
nx non omnino neghgant.
Quia vcrd hsec potilsimum e receqdonbus Canonum &DecretaIium Colledionibus, quse
hodiernoCorpori C anonico conciudqntuu ,accipienda est: harum Colle&ionum compendio-
sarn historiam , &repitomen exlsibere volui; unaque regulas acprincipia assequendo earum ge-
nuino Iensiii& notitiie observandaiquiquecommentatoresponllimum consuh posienr.
Ulte rius.-quia ad Sacrorum Canonum & pristmse disciplinac, necnon hodierni Juris Canoni-
cinotitiam non parumconducunt CanonumColledHoiiessiveCodices , qui variis temporibus
prodierunt,&equibusGratianus, RaymundusaluquemoderniCorporisnostriCanonici Com-
pilatores sua promagna parte hauserunc, easquoque inhoctracfatu hreviter exhibui, ac una no-
tavsiqux pro notitia tum veteris, tum modernse dstciplinse in llhs oblerv.andaoccurrunt: ac iin-
gulanteraprocryphaa sincens monumentis, qureinillas Collediones, &exillis in Corpus Ca-
aonicum irrepserunt, sccernere studui.
Deniqueut& Bclgica nostja discipsinafaciliusinnotescere posiit, etiam ®a, equibus hxc sci.
•entia accipienda sit,brevicer annotavi.
M o N I T U jML ~
A D
L E C T O R E M.
Arte i. cap. i. §. 4. tra&ans de codice TLcclefi<e Roman<e edito a Paf:hrfo Cjue^
neliio infmuavi, titulum Coaicis ab ipjo (ssuenellio tfse co7icinnatum; atpo/hno-
dum inttliexi, illujn totidem njerbislegi tn manujcripto Codice hujus colicBio-
nis\ nihilque a Cfueneliio additumsuijje.
Ad Cationem 11- Codicis Asricani, monui, aliam esfe illius Canonis leBionem
in Conciho Carthaginenfi 1. At monendum cenfui htc LeBorem , emendatioran
illius Concilii editionem procuratam ejfe a PirodoBijfmo Luca Holftenio; & extat in appcndicc
tonii z. Coticil edit. Ldbei; qu<e comihunc n Candnis leBionem exhibet; quam & conftans Eccle-
si<e' Asricanx dtfapiina confirmat.
Exemendatiori iliaeditione Holfieniiintelligitur quoque Epifcopum , quiCoHciho\Carthagi-
nenji ‘L.prafuit-, non Gcnncdiiim fted Genethlium appellatutnfuijfe.
Ad Canonem 15. Codicis Asricani obfervavi, nonlevem ejfe conjeBuram, periodum aliquam
recentiori nianu hmc Canoui esfe asfutam; verum licet eam conjeBuram credam fuo tion deftitui
fundatnento, monere tamenvolui, eam periodum cxtare quidem ciarioribus termmis expref
Jam, in Canone 9. Concilii Hipponenfts in Codrce Ecclefx Romarue Ejsuenelliano fi quo forjan re-
eentiori manu huk noftro Canoni afsutasuit.
Parte ITL cap. 1. §. 1 CT z. oftendi, Martinum Bracaretifem Canones eGrao in Latinum ver-
tijfc 7iec Canoiiem A. Ancyranum iisdem verbis retulifje, quibus i?i Lodice Roniano (Jjuenelliano
exhibctur ; jedta?nejire maturiiisexpetifa, fat verismileapparet. Martinum Romanam Cano-
nis Ancyrani verfionemfivc potius uivejfwnem vidifc; cum aiias nonappareat, qutsieri potu-
isisct ut Martmus eodenunodo Canonem illum zn alietmm adeo senfum mflexijfet: ideoque nec
omnino efje 'mfundatum argumentuni, quodpro fmceritate antiquitate juiCodicis ex vcrfonc
Martnii Bracareufis defujnit (flueneliius.
Qccajione Canoms VIII. Caichedo?ienfs notavi, Monachos ut talesmonefsedeforte Clericorum
jedde sorte Laicorum: tlequaquam tamen insicior, quin Monastica exercitia, Ct fecejfus e tnun-
di tumultibus eos ahquatcnus a Laicrs in f<eculo verfantibus feparet: ipfaque vit<e MonaJlktf
ex ercitiaperje conducant, ut ad ipftm Clericatumpaulatim Monachos disponant.
PartcIV.cap. 1. § 1, dixisinh lnirium (reculi odfavi produsse & publicatam fuisie collcdfionem
Canonum, qu<e vulgo diciturlhdoh Mercatoris stcd cum tiemo attte Rkulsum Epstcopum Mo-
gunti