DOI article:
Oenbrink, Werner: Rzeźby antyczne ze zbioru Karola Lanckorońskiego w Wiedniu: w 150 rocznicȩ urodzin wybitnego opiekuna sztuki i kultury Polski i Austrii
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.20617#0101
1967), z linii z Lanckorony, w zasadniczych zrębach wy-
wodzi się również z gabinetu numizmatycznego Karola
Lanckorońskiego. Do gabinetu owego należało co najmniej
kilkanaście (14) monet, głównie rzymskich, pochodzących
z poszukiwań prowadzonych w Gjólbaschi Tiysa przez
Eduarda Golloba na zlecenie Karola Lanckorońskiego. Zre-
konstruowany zespół 235 obiektów to z pewnością zasa-
dniczy zrąb kolekcji, obejmującej podstawowe grupy za-
bytków (rzeźbę pełną i reliefy, brązy i terakoty, ceramikę
i szkło, malowidła ścienne i mozaiki). Wprawdzie naklejki
inwentarzowe, zachowane jeszcze clziś na niektórych eks-
ponatach (jak A. L. - Antikensammlung Lanckoroński -
895, A. L. 953 czy też A.L. 3044), z numerami odpowiada-
jącymi wewnętrznej inwentaiyzacji, pozwalają choćby w
przybliżeniu sądzić o dawnym znacznie większym stanie
posiadania. Wśród ponownie uporządkowanych 235 za-
bytków tylko w przypadku 46 obiektów podać można ich
aktualne miejsce przechowywania: Austria, Irlandia, Pol-
ska, Niemcy, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone Amery-
ki.
Do dawnego zbioru rzeźb i reliefów udało się zaliczyć
- głównie na podstawie publikacji w katalogach aukcyj-
nych - 21 zabytków z epoki klasycznej i hellenistycznej
oraz 70 zabytków z czasów rzymskich. Rzucający się w
oczy brak rzeźb z VII i VI w. przed Chr. jest całkowicie
zrozumiały na tle XIX-wiecznych poglądów estetycznych.
Znano wówczas niezbyt wiele rzeźb z tego czasu, nie były
też one zbytnio cenione, gdyż - zgodnie z poglądami Win-
kelmanna - idealnego przedstawienia antycznego dopa-
trywano się w posągu Apollina Belwederskiego. Wpraw-
dzie Ludwik, następca tronu bawarskiego, już w r. 1812
wraz z rzeźbami z przyczółków świątyni Ateny Afai na
Eginie nabył większy zespół marmurowych rzeźb i wysta-
wił je w r. 1830 w monachijskiej Gliptotece, lecz nie wzbu-
dziły one większego zainteresowania znawców sztuki czy
7. Relief z Palazzo Albani-Del Drago. Cambridge/Mass., Harvard
University Art Museum (wg T. Piroli, G. Zoega, Li bassorilievi
antichi di Roma, t. I, 1808)
97
wodzi się również z gabinetu numizmatycznego Karola
Lanckorońskiego. Do gabinetu owego należało co najmniej
kilkanaście (14) monet, głównie rzymskich, pochodzących
z poszukiwań prowadzonych w Gjólbaschi Tiysa przez
Eduarda Golloba na zlecenie Karola Lanckorońskiego. Zre-
konstruowany zespół 235 obiektów to z pewnością zasa-
dniczy zrąb kolekcji, obejmującej podstawowe grupy za-
bytków (rzeźbę pełną i reliefy, brązy i terakoty, ceramikę
i szkło, malowidła ścienne i mozaiki). Wprawdzie naklejki
inwentarzowe, zachowane jeszcze clziś na niektórych eks-
ponatach (jak A. L. - Antikensammlung Lanckoroński -
895, A. L. 953 czy też A.L. 3044), z numerami odpowiada-
jącymi wewnętrznej inwentaiyzacji, pozwalają choćby w
przybliżeniu sądzić o dawnym znacznie większym stanie
posiadania. Wśród ponownie uporządkowanych 235 za-
bytków tylko w przypadku 46 obiektów podać można ich
aktualne miejsce przechowywania: Austria, Irlandia, Pol-
ska, Niemcy, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone Amery-
ki.
Do dawnego zbioru rzeźb i reliefów udało się zaliczyć
- głównie na podstawie publikacji w katalogach aukcyj-
nych - 21 zabytków z epoki klasycznej i hellenistycznej
oraz 70 zabytków z czasów rzymskich. Rzucający się w
oczy brak rzeźb z VII i VI w. przed Chr. jest całkowicie
zrozumiały na tle XIX-wiecznych poglądów estetycznych.
Znano wówczas niezbyt wiele rzeźb z tego czasu, nie były
też one zbytnio cenione, gdyż - zgodnie z poglądami Win-
kelmanna - idealnego przedstawienia antycznego dopa-
trywano się w posągu Apollina Belwederskiego. Wpraw-
dzie Ludwik, następca tronu bawarskiego, już w r. 1812
wraz z rzeźbami z przyczółków świątyni Ateny Afai na
Eginie nabył większy zespół marmurowych rzeźb i wysta-
wił je w r. 1830 w monachijskiej Gliptotece, lecz nie wzbu-
dziły one większego zainteresowania znawców sztuki czy
7. Relief z Palazzo Albani-Del Drago. Cambridge/Mass., Harvard
University Art Museum (wg T. Piroli, G. Zoega, Li bassorilievi
antichi di Roma, t. I, 1808)
97