DOI Artikel:
Krużel, Krzysztof: Kolekcja graficzna w Fundacji z Brzezia Lankorońskich w Londynie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20617#0111
4. Monogramista AK, Portret hr. Zofii Wielhorskiej, kopia mezzotinty Franza Wrenka
według portretu Josepha Grassiego i rysunku Cecile Duchene (Wyganowskiej) z r. 1796, akwarela i kredka (repr. Z. Kos)
Anny z 1616 roku. Bardzo dobra artystycznie jest mezzo-
tinta przedstawiająca Johannesa Melchiora Dinlingera wy-
konana w Augsburgu przezJohanna Georga Bodenehra.
Zasługuje na wyszczególnienie akwarelowo-rysunkowa
kopia mezzotinty z portretem hr. Wielhorskiej z 1796
roku16 (ryc. 4). Trzon zasobu tworzą przeciętne miedzio-
ryty siedemnastowieczne (rzadko sygnowane przez rytow-
ników), w tym kilka sztycharzy niderlandzkich: Cornelisa
Meyssensa, Pietera van Somerena, Adriaena Melara, nie-
kiedy wyrwane lub wycięte z różnych książek (np. Thea-
trum Europeum), prace masowo wykonujących portrety
w XVIII stuleciu Bernigerothów i Sysangów oraz najobfit-
sza grupa popularnych portretów z XIX wieku, m.in. z
Wizerunków polskich Maksymiliana Fajansa lub La Polo-
gneLeopolda Chodźki. Ta ostatnia, wśród której prym wiodą
destrukty, jest świadectwem kultu, jakim cieszyli się w
16 Por. E. Hutten-Czapski, Spis rycin przedstawiających
portrety przeważnie polskich osobistości w zbiorze Emeryka hrabie-
go Hutten-Czapskiego w Krakowie, Kraków 1901, poz. kat. 2055,
s. 322-323.
rodzinie Lanckorońskich bohaterowie narodowi, szczegól-
nie Tadeusz Kościuszko i ks. Józef Poniatowski.
Trzecią grupę stanowią varia, z przewagą scen histo-
rycznych i kostiumologicznych o tematyce polskiej. Znaj-
dujemy tu staloryty z Rozmaitości polskich Antoniego
Oleszczyńskiego i La Pologne Leopolda Chodźki, popu-
larne serie z kostiumami ułańskimi, powycinane z
czasopism drzeworyty z zabytkami Krakowa oraz roz-
maite sceny historyczne i żołnierskie, najczęściej anoni-
mowe. Do najciekawszych zaliczyć można sztychy z XVII
wieku: Światowid (ryc. 2) i Koronacja Michała Korybu-
ta Wiśnłowieckiego z 1669 roku (ryc. 3), obydwa anoni-
mowe. Nieliczne ryciny cenionych grafików są wyrwa-
ne z kontekstu - znajdujemy jedną grafikę Williama
Hogartha z cyklu Kariera nierządnicy i kartę z Ele-
mentarbuch Daniela Chodowieckiego. Najwartościow-
sze są małe akwaforty Jean-Pierre Norblina (6 sztuk) w
bardzo wyrazistych odbitkach, acz również podniszczo-
nych. Dołączono tu ponadto barwny rysunek kredką
ks. Marii Czartoryskiej ze sceną rodzajową w ogrodzie i
akwarelę Prusacy w stajni, sygnowaną przez Kossaka.
107
według portretu Josepha Grassiego i rysunku Cecile Duchene (Wyganowskiej) z r. 1796, akwarela i kredka (repr. Z. Kos)
Anny z 1616 roku. Bardzo dobra artystycznie jest mezzo-
tinta przedstawiająca Johannesa Melchiora Dinlingera wy-
konana w Augsburgu przezJohanna Georga Bodenehra.
Zasługuje na wyszczególnienie akwarelowo-rysunkowa
kopia mezzotinty z portretem hr. Wielhorskiej z 1796
roku16 (ryc. 4). Trzon zasobu tworzą przeciętne miedzio-
ryty siedemnastowieczne (rzadko sygnowane przez rytow-
ników), w tym kilka sztycharzy niderlandzkich: Cornelisa
Meyssensa, Pietera van Somerena, Adriaena Melara, nie-
kiedy wyrwane lub wycięte z różnych książek (np. Thea-
trum Europeum), prace masowo wykonujących portrety
w XVIII stuleciu Bernigerothów i Sysangów oraz najobfit-
sza grupa popularnych portretów z XIX wieku, m.in. z
Wizerunków polskich Maksymiliana Fajansa lub La Polo-
gneLeopolda Chodźki. Ta ostatnia, wśród której prym wiodą
destrukty, jest świadectwem kultu, jakim cieszyli się w
16 Por. E. Hutten-Czapski, Spis rycin przedstawiających
portrety przeważnie polskich osobistości w zbiorze Emeryka hrabie-
go Hutten-Czapskiego w Krakowie, Kraków 1901, poz. kat. 2055,
s. 322-323.
rodzinie Lanckorońskich bohaterowie narodowi, szczegól-
nie Tadeusz Kościuszko i ks. Józef Poniatowski.
Trzecią grupę stanowią varia, z przewagą scen histo-
rycznych i kostiumologicznych o tematyce polskiej. Znaj-
dujemy tu staloryty z Rozmaitości polskich Antoniego
Oleszczyńskiego i La Pologne Leopolda Chodźki, popu-
larne serie z kostiumami ułańskimi, powycinane z
czasopism drzeworyty z zabytkami Krakowa oraz roz-
maite sceny historyczne i żołnierskie, najczęściej anoni-
mowe. Do najciekawszych zaliczyć można sztychy z XVII
wieku: Światowid (ryc. 2) i Koronacja Michała Korybu-
ta Wiśnłowieckiego z 1669 roku (ryc. 3), obydwa anoni-
mowe. Nieliczne ryciny cenionych grafików są wyrwa-
ne z kontekstu - znajdujemy jedną grafikę Williama
Hogartha z cyklu Kariera nierządnicy i kartę z Ele-
mentarbuch Daniela Chodowieckiego. Najwartościow-
sze są małe akwaforty Jean-Pierre Norblina (6 sztuk) w
bardzo wyrazistych odbitkach, acz również podniszczo-
nych. Dołączono tu ponadto barwny rysunek kredką
ks. Marii Czartoryskiej ze sceną rodzajową w ogrodzie i
akwarelę Prusacy w stajni, sygnowaną przez Kossaka.
107