DOI Artikel:
Kowalczyk, Jerzy: Jerzy Paszenda - badacz architektury jezuickiej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27413#0016
12
JERZY KOWALCZYK
się Jego 70-lecia. Książki zostały skromnie nazwane przez Autora: Budowle
jezuickie w Polsce. We wstępie do tomu I uzasadniał, że „nie jest to jeszcze
synteza, ale zbiór opracowań monograficznych”. Tom ten jednak otwierają
dwa teksty syntetyczne: o stanie badań nad architekturą jezuicką na Kresach
i o geografii budowli jezuickich w Polsce. Zarysował w nim aktywność budo-
wlaną jezuitów w latach 1565-1773. W tomie znajduje się nadto 12 studiów
zespołów budowli jezuickich, opublikowanych w różnych czasopismach
w ciągu dwudziestu lat - 1968-1988. W tomie II zostało zgromadzonych 11
studiów wydanych w następnym dziesięcioleciu - 1989-1999. Miejmy na-
dzieję, że ukaże się tom III ze studiami o architektach jezuickich.
Jerzy Paszenda ma szerokie kontakty, bierze bowiem żywy udział w życiu
naukowym Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Jest zresztą nie tylko znany,
ale i łubiany. Nie jest zazdrosny o swoich jezuitów. Jeśli młody adept historii
sztuki chce pisać o którymś z kościołów jezuickich, chętnie udziela wypisów
źródłowych i konsultuje. Zwracają się do niego historycy sztuki i konserwa-
torzy architektury zza wschodniej granicy: z Kijowa, Lwowa, Mińska i Wil-
na. Ale też od nich otrzymuje pomiary i mikrofilmy.
Jerzy pozostał takim, jakiego poznałem na studiach, człowiekiem skrom-
nym, nieśmiałym, choć dzisiaj chyba ma poczucie wysokiej pozycji nauko-
wej. Bezskutecznie namawiałem go na robienie doktoratu, choć jego dorobek
wystarczyłby, aby ubiegać się o habilitację. Urzekająca jest jego szlachetna
prostota, specyficzne poczucie humoru i charakterystyczna autoironia. Cenię
jego stałość w przyjaźni.
JERZY KOWALCZYK
się Jego 70-lecia. Książki zostały skromnie nazwane przez Autora: Budowle
jezuickie w Polsce. We wstępie do tomu I uzasadniał, że „nie jest to jeszcze
synteza, ale zbiór opracowań monograficznych”. Tom ten jednak otwierają
dwa teksty syntetyczne: o stanie badań nad architekturą jezuicką na Kresach
i o geografii budowli jezuickich w Polsce. Zarysował w nim aktywność budo-
wlaną jezuitów w latach 1565-1773. W tomie znajduje się nadto 12 studiów
zespołów budowli jezuickich, opublikowanych w różnych czasopismach
w ciągu dwudziestu lat - 1968-1988. W tomie II zostało zgromadzonych 11
studiów wydanych w następnym dziesięcioleciu - 1989-1999. Miejmy na-
dzieję, że ukaże się tom III ze studiami o architektach jezuickich.
Jerzy Paszenda ma szerokie kontakty, bierze bowiem żywy udział w życiu
naukowym Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Jest zresztą nie tylko znany,
ale i łubiany. Nie jest zazdrosny o swoich jezuitów. Jeśli młody adept historii
sztuki chce pisać o którymś z kościołów jezuickich, chętnie udziela wypisów
źródłowych i konsultuje. Zwracają się do niego historycy sztuki i konserwa-
torzy architektury zza wschodniej granicy: z Kijowa, Lwowa, Mińska i Wil-
na. Ale też od nich otrzymuje pomiary i mikrofilmy.
Jerzy pozostał takim, jakiego poznałem na studiach, człowiekiem skrom-
nym, nieśmiałym, choć dzisiaj chyba ma poczucie wysokiej pozycji nauko-
wej. Bezskutecznie namawiałem go na robienie doktoratu, choć jego dorobek
wystarczyłby, aby ubiegać się o habilitację. Urzekająca jest jego szlachetna
prostota, specyficzne poczucie humoru i charakterystyczna autoironia. Cenię
jego stałość w przyjaźni.