DOI Artikel:
Boczkowska, Anna: Dawid i Betsabe – Idea zwycięstwa i zbawienia w treściach nagrobka Kazimierza Jagiellończyka Wita Stwosza
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14539#0019
DAWID I BETSABE. IDEA ZWYCIĘSTWA I ZBAWIENIA W TREŚCIACH NAGROBKA KAZIMIERZA JAGIELLOŃCZYKA 15
11. Claus Sluter, Studnia Mojżesza, Mojżesz i Dawid. Dijon, Chartreuse de Champmol
12. Mikołaj Gerhaert z Lejdy, Nagrobek cesarza Fryderyka III Habsburga, postać cesarza z płyty wierzchniej.
Wiedeń, katedra Św. Stefana
powtarza raz jeszcze podobny zwrot, charakteryzujący postać papieża jako następcy Dawida:
„Cum ergo tua sanctitas vices dei gerit in terris, qui clemens est et benignus, cum tua sanctitas
sit rex super Israël et super solium David, qui rex mitissimus erat, licet manu fortis,
figuram gerens régis fortissimi et eterni : de hac tue sancitatis clemencia ipse serenissimus dominus
rex petit ecclesiis Cracoviensi et Wladislaviensi de presulibus sibi gratis provideri, prout per nos
sue serenitatis nunccios tue sanctitati pridie humiliter extitit supplicatum"11.
To porównanie, w sposób tak oryginalny odniesione do papieży, powtórzone dwukrotnie w imie-
niu polskiego monarchy, w tak znacznym odstępie czasu, a przede wszystkim utożsamienie jego
kołajem Lasockim a Janem Gruszczyńskim („Ty zatem, który jesteś na ziemi namiestnikiem miłościwego Boga, skoro
jesteś królem nad Izraelem i nad tronem Dawida, władcy łaskawego i dobrotliwego, a zarazem męża ręką mocnego;
na podobieństwo monarchy najpotężniejszego i wiecznego okaż swoje miłosierdzie i dobrotliwość i wysłuchaj prośby
najjaśniejszego Pana naszego i króla oraz całej szlachty Królestwa Polskiego, abyśmy my, ich posłowie, gdy powracać
będziemy pełni radości, mówiono: 'uradowali się uczniowie widząc Pana1, czyli Ojca Świętego").
17 Codex epistolaris saeculi decimi quinti, s. 115, nr 96 (Rzym, przed 17 listopada 1461). Mowa posła polskiego
(Jana Rytwiańskiego) przed papieżem Piusem II w sprawie obsadzania biskupstwa krakowskiego: („Skoro więc Wasza
Świętobliwość jest na ziemi namiestnikiem miłościwego dobrotliwego Boga i skoro wasza Świętobliwość jest królem nad
Izraelem i nad tronem Dawida, który był władcą łaskawym i dobrotliwym, a zarazem niezwyciężonym mężem ręką
mocnym, na podobieństwo monarchy najpotężniejszego i wiecznego; do tego właśnie miłosierdzia Waszej Świętobliwości
zwraca się sam nasz najjaśniejszy król, prosząc, żeby kościołom krakowskim i wrocławskim przydzieleni zostali biskupi
zgodnie z tym, co przez nas, posłów najjaśniejszego Pana, zostało pokornie przedłożone Waszej Świętobliwości poprzed-
niego dnia").
11. Claus Sluter, Studnia Mojżesza, Mojżesz i Dawid. Dijon, Chartreuse de Champmol
12. Mikołaj Gerhaert z Lejdy, Nagrobek cesarza Fryderyka III Habsburga, postać cesarza z płyty wierzchniej.
Wiedeń, katedra Św. Stefana
powtarza raz jeszcze podobny zwrot, charakteryzujący postać papieża jako następcy Dawida:
„Cum ergo tua sanctitas vices dei gerit in terris, qui clemens est et benignus, cum tua sanctitas
sit rex super Israël et super solium David, qui rex mitissimus erat, licet manu fortis,
figuram gerens régis fortissimi et eterni : de hac tue sancitatis clemencia ipse serenissimus dominus
rex petit ecclesiis Cracoviensi et Wladislaviensi de presulibus sibi gratis provideri, prout per nos
sue serenitatis nunccios tue sanctitati pridie humiliter extitit supplicatum"11.
To porównanie, w sposób tak oryginalny odniesione do papieży, powtórzone dwukrotnie w imie-
niu polskiego monarchy, w tak znacznym odstępie czasu, a przede wszystkim utożsamienie jego
kołajem Lasockim a Janem Gruszczyńskim („Ty zatem, który jesteś na ziemi namiestnikiem miłościwego Boga, skoro
jesteś królem nad Izraelem i nad tronem Dawida, władcy łaskawego i dobrotliwego, a zarazem męża ręką mocnego;
na podobieństwo monarchy najpotężniejszego i wiecznego okaż swoje miłosierdzie i dobrotliwość i wysłuchaj prośby
najjaśniejszego Pana naszego i króla oraz całej szlachty Królestwa Polskiego, abyśmy my, ich posłowie, gdy powracać
będziemy pełni radości, mówiono: 'uradowali się uczniowie widząc Pana1, czyli Ojca Świętego").
17 Codex epistolaris saeculi decimi quinti, s. 115, nr 96 (Rzym, przed 17 listopada 1461). Mowa posła polskiego
(Jana Rytwiańskiego) przed papieżem Piusem II w sprawie obsadzania biskupstwa krakowskiego: („Skoro więc Wasza
Świętobliwość jest na ziemi namiestnikiem miłościwego dobrotliwego Boga i skoro wasza Świętobliwość jest królem nad
Izraelem i nad tronem Dawida, który był władcą łaskawym i dobrotliwym, a zarazem niezwyciężonym mężem ręką
mocnym, na podobieństwo monarchy najpotężniejszego i wiecznego; do tego właśnie miłosierdzia Waszej Świętobliwości
zwraca się sam nasz najjaśniejszy król, prosząc, żeby kościołom krakowskim i wrocławskim przydzieleni zostali biskupi
zgodnie z tym, co przez nas, posłów najjaśniejszego Pana, zostało pokornie przedłożone Waszej Świętobliwości poprzed-
niego dnia").