DOI Artikel:
Szczepkowska-Naliwajek, Kinga: Późnogotycka plastyka złotnicza w Prusach Królewskich
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14539#0063
PÓŹNOGOTYCKA PLASTYKA ZŁOTNICZA W PRUSACH KRÓLEWSKICH
59
20. Relikwiarz Św. Barbary
w Piasecznie, detal
sucho łamanego na prawym kolanie świętej, bardziej przypomina dzieła Hansa Brandta niż
rzeźby wiązane z Mistrzem Ołtarza Św. Wolfganga z pierwszego dziesięciolecia XVI w. czy późniejsze
prace Mistrza Pawła. Można więc sądzić, że twórca modelu figury św. Barbary z relikwiarza
w Piasecznie należał do środowiska gdańskiego, do kręgu uczniów lub współpracowników Hansa
Brandta84.
Ze środowiskiem gdańskim lub lokalnymi warsztatami warmińskimi łączy się również zaginiona
figura św. Piotra w Reszlu85. Nie najlepsze dotąd rozpoznanie późnogotyckiej rzeźby tego regionu
nie pozwala na razie na wskazanie bliższych analogii formalnych dla figury reszelskiej. Nie wy-
kazuje ona jednak żadnych związków z rzeźbą południowoniemiecką końca XV w., jak to sugerował
Gall86. Relikwiarz ten reprezentuje ostatnią fazę stylu późnogotyckiego. Wykonano go w 1 ćwierci
XVI w.
84 Ostatnio Johann Michael Fritz stwierdził, że figura św. Barbary w Piasecznie wykazuje związki stylistyczne z rzeźbami
z ołtarza różańcowego Szpitala Św. Ducha w Lubece (por. Fritz, Goldschmiedekunst der Gotik____ nr kat. 805). Szczegółowa
analiza formalna wykazuje, że analogie między tymi dziełami są dość luźne i pobieżne, przy czym figury lubeckie są
późniejsze. Drewniany model figury św. Barbary powstał w innym niż lubeckie środowisku i w świetle przytoczonych
wyżej przykładów gdańska proweniencja relikwiarza nie ulega wątpliwości.
85 Relikwiarz ze srebra, partiami złoconego, wysokość 39 cm, waga 1500 g; wielokrotnie wzmiankowany w inwenta-
rzach kościoła reszelskiego począwszy od 1597 r. Podstawa relikwiarza pochodzi z 1810 г.; por. G. Materii. Die
Pfarrkirche S.S. Petri und Pauli in Rôssel, Kónigsberg 1930. s. 157-159. tabl. 3. Zaginiony od 1945 r.
86 G. Dehio, E. Gall, Handbuch der Deutschen Kunstdenkmàler. Deutschordensland Preussen, Miinchen-Berlin 1952,
s. 224.
59
20. Relikwiarz Św. Barbary
w Piasecznie, detal
sucho łamanego na prawym kolanie świętej, bardziej przypomina dzieła Hansa Brandta niż
rzeźby wiązane z Mistrzem Ołtarza Św. Wolfganga z pierwszego dziesięciolecia XVI w. czy późniejsze
prace Mistrza Pawła. Można więc sądzić, że twórca modelu figury św. Barbary z relikwiarza
w Piasecznie należał do środowiska gdańskiego, do kręgu uczniów lub współpracowników Hansa
Brandta84.
Ze środowiskiem gdańskim lub lokalnymi warsztatami warmińskimi łączy się również zaginiona
figura św. Piotra w Reszlu85. Nie najlepsze dotąd rozpoznanie późnogotyckiej rzeźby tego regionu
nie pozwala na razie na wskazanie bliższych analogii formalnych dla figury reszelskiej. Nie wy-
kazuje ona jednak żadnych związków z rzeźbą południowoniemiecką końca XV w., jak to sugerował
Gall86. Relikwiarz ten reprezentuje ostatnią fazę stylu późnogotyckiego. Wykonano go w 1 ćwierci
XVI w.
84 Ostatnio Johann Michael Fritz stwierdził, że figura św. Barbary w Piasecznie wykazuje związki stylistyczne z rzeźbami
z ołtarza różańcowego Szpitala Św. Ducha w Lubece (por. Fritz, Goldschmiedekunst der Gotik____ nr kat. 805). Szczegółowa
analiza formalna wykazuje, że analogie między tymi dziełami są dość luźne i pobieżne, przy czym figury lubeckie są
późniejsze. Drewniany model figury św. Barbary powstał w innym niż lubeckie środowisku i w świetle przytoczonych
wyżej przykładów gdańska proweniencja relikwiarza nie ulega wątpliwości.
85 Relikwiarz ze srebra, partiami złoconego, wysokość 39 cm, waga 1500 g; wielokrotnie wzmiankowany w inwenta-
rzach kościoła reszelskiego począwszy od 1597 r. Podstawa relikwiarza pochodzi z 1810 г.; por. G. Materii. Die
Pfarrkirche S.S. Petri und Pauli in Rôssel, Kónigsberg 1930. s. 157-159. tabl. 3. Zaginiony od 1945 r.
86 G. Dehio, E. Gall, Handbuch der Deutschen Kunstdenkmàler. Deutschordensland Preussen, Miinchen-Berlin 1952,
s. 224.